Arhive oznaka: 27.mtbr

327.mtbr

27.mtbr 1.KK VRS

327.mtbr JA, 27. motorizovana brigada Derventa 1.KK VRS

S Vikipedije, slobodne enciklopedije:

  • postojanje, borbeno djelovanje 0d 1992. do 1996. godine, demobilizacija 1.maja,
  • Mjesto osnivanja. Kasarna Derventa,
  • Jačina, brojno stanje jedinice. 5.000, prosječno 2000 boraca[1]
  • Angažovanje u operacijama: Koridor 1992. i Drina 1993.
  • odlikovana Ordenom Karađorđeve zvijezde drugog reda,
  • komandanti:
    • ppuk Ljubomir Obradović, načelnik štaba [1]
    • ppuk Ratko Grahovac
    • puk Tivo Vujić, poginuo na Rabiću 1992. godine,
    • puk Stanko Baltić,
    • ppuk Boško Peulić,
    • ppuk Rajko Radulović

27. derventska motorizovana brigada je bila pješadijska jedinica Vojske Republike Srpske.

Ribnjak 1991.

Prvo veliko pozivanje kada je već krenula mobilizacija dijela jedinica TO i JNA u septembru 1991. godine počelo je 5.10.1991. godine, pozivanje i organizovanje dijela jedinica motorizovane brigade iz Prnjavora na prostor Ribnjaka u Prnjavoru, gdje su već izvučena nepopunjena borbena sredstva (haubice, topovi ZIS i dr).

kasarna

Ponovo formirana 327.mtbr u  februaru i martu 1992. godine, naporima načelnika štaba brigade ppuk LJubomira Obradovića,  u jako teškim uslovima uz pomoć Prnjavorske lake pješadijske brigade i komande 1.KK VRS.

 

 

Početkom ratnih dejstava u aprilu, brigada, ponovo, uspjeva da izvrši djelimičnu mobilizaciju i organizaciju prema ratnoj formaciji i da popune jedinice pješadije i za podršku bataljonima, u prioritetu HAD i LADPVO i dr. jedinice.

Po planovima mobilizacije motorizovane brigade, koja se popunjavala sa područja 11 opština, ali zbog obstrukcije Muslimana i Hrvata, bigada je popunjavana, najviše, sa područja opština Prnjavora i Dervente.

Prema prikupljenim podacima brojno stanje mobilisanih boraca sa područja grada Prnjavora tokom rata iznosio je  u 327.mtbr 571 boraca, sa prvom popunom novih 38 boraca i kasnijim prekomandama u osnovnim jedinicama brigade od  506 boraca.                                                    Brojno stanje rapoređenih boraca u 327.mtbr sa područja grada Prnjavora je preko 1.100 boraca. 

u 27.mtbr moblisano je 889 boraca, sa prvom popunom novih 133 boraca i kasnijim prekomandama u osnovnim jedinicama brigade od 465 boraca.

Ukupno brojno stanje raspoređenih boraca u osnovne jedinice 27.motorizovane brigade sa područja grada Prnjavora iznosi  preko 1.480 boraca (bez duplog rasporeda u RJ)

Sastav

Sastav brigade je činilo oko 2.000 boraca, a kroz brigadu je prošlo više od 5.000 vojnika; poginulo je 438 boraca, a 13 se vode kao nestali.[1][2]

Najbrojniji dio brigade su pješadijski bataljoni. U početku bilo je pet bataljona, tokom ljeta, ali je transformacijom broj bataljona sveden na tri, kako je po formaciji mtbr.

Komanda 1.mtb

Prvim pješadijskim bataljonom komanduje kapetan Vitomir Đurđević, iz Prnjavora, u 1991. godini bio je zamjednik komandanta odreda TO opštine Prnjavor na ZSR. Bataljon sačinjavaju borci iz Smrtića, kojom je do ranjavanja, komandovao vodnik Željko Đurić  i Trstenaca.  Od 31.jula u sastavu ovog bataljona je i četa kapetana Dane Šuška , koja je branila kasarnu u Derventi.

Drugi pješadijski bataljon je pod komandom kapetana Slavka Crnića. Čine ga borci iz prnjavorske i derventske opštine.

vod mb82mm

Trećim pješadijskim bataljonom komanduje kapetan  Desimir Jusupović iz Prnjavora, a čine ga borci iz Prnjavora i Miškovaca.

U sastavu ove brigade sadejstvovao je ranije i jedan bataljon iz Banja luke, kapetana Velimira Vukajlovića.

HAD 122mm

HAB 122mm prvi put se okuplja početkom 1992. godine u Šibovskoj, gdje se od boraca različitih specijalnosti formira ova baterija. Borbena podrška počinje sa Motajice  u odbrani od neprijateljskih napada. Prvo vatreno krštenje inmali su 7.aprila i do završetka operacije za oslobađanje Broda. Poseban doprinos u stvaranju baterije dali su Ljubomir Kitić, Nedeljko Suvajac, Milan Subotić i potporučnik Radiša iz Gradiške. Dolaskom baterije kapetana Ljubiče Kalabe i još nekih jedinica formiran je HAD ,koji je strah i trepet za protivničku stranu

Istorija

sanitetsko odjeljenje 1.mtb

Jedinica je osnovana 13. maja 1992. godine u Derventi. Borci su uglavnom bili iz Dervente, Broda i Prnjavora.[1] Prvi komandant jedinice bio je Ljubo Obradović. Na početku rata u BiH, ova brigada se zvala 327. derventska motorizovana brigada.

Ratni put

U drugoj polovini 1992.brigada je povremeno držala front širine 26 kilometara, što je van načela upotreba jedinica, ali je i tako širok front uspješno očuvan, uz ivođenje ofanzivnih dejstava

Brigada je ratovala u celoj Republici Srpskoj, sa težištem na dobojskom i teslićkom ratištu. Brigada je učestvovala i u dve velike operacije Vojske Republike Srpske, Koridor i Drina.

„Jude“ elitna izviđačko diverzantska jedinica 1.mtb

Učestvovala je u oslobađanju Bišnje, Rabića, Kukavice, Potočana, Dervente, Kostura, Čelara, Čardaka. Begluka, Bijelog brda, Sedlića, Vakufa, Dubošća i izbijanje u međurječje Save i Ukrine. Krajem godine brigada je u zadatku obezbjeđenja sjeverne granice RS. Vrši se popuna potčinjenih jedinica, jer je bilo poginulih i ranjenih. Sređuje se tehnika, otklanjaju posljedice ratnih razaranja. Inžinjerijske jedinice pomažupodručju opština Dervente i broda.

Načelnik štaba potpukovnik Ljubomir Obradović , nosilac Ordena Karađorđeve zvijezde trećeg reda, u listu Naš zavičaj Prnjavor, od decembra 1992. godine ističe:

ppuk Obradović Ljubomir

Nezahvalno je isticati one najbolje, jer su svi svoje obaveze izvršavali na pravi način. Tako je radila i baterija LAD PVO vodnika Ćolića i vodnika Segića, a što se tiče pješadijskih jedinica, tu je 2.mtb, te sastavi 1. i 3.mtb. Pomenuo bi i elitnu grupu boraca pod tajnim nazivom „Jude“. Brigada razvija saradnju sa civilnim organima vlasti kao i sa  stanovništvom.

 

 

 

 

komanda stana

Podvig Miroslav Mika Mikerević: u aprilu 1992. godine spasao 38 srpskih vojnika zarobljenih u vojnom objektu “Rabić” kod Dervente bez upotrebe sile, metka ili žrtve, za šta je odlikovan najvišim vojnim priznanjem RS, Ordenom Milana Tepića!  kada je izvukao i spasao 38 srpskih vojnika sa komandirom por Rodoljubom Vukićem_Rokom,  na zadatku, a koji su bili okruženi suparničkom vojskom. Pošto su svi bili iz prnjavorske opštine, te nisu poznavali teren u okolini Dervente, Mika ih je u toku noći izvukao kroz žicu i prečicama doveo do slobodne teritorije. Bez sile, metka i žrtve, potpuno perfektno i briljantno, uvijek su naglašavali njegovi saborci!

3.mtb na teslićkom ratištu https://www.youtube.com/watch?v=rdMEjln2j9I

[1]  U 327/27. mtbr Derventa 7.K JNA je obavljao je dužnost načelnika štaba  motorizovane brigade, ujedno zamenik komandanta brigade. ppuk Ljubomir komanduje brigadom v. d. komandanta od 1. aprila 1992. godine, zbog bolesti komandanta brigade Stanka Trajkovića do 27. maja 1992. godine kada komandu nad brigadom preuzima potpukovnik Ratko Grabovac.

Od 6. juna 1992.godine do 23. juna 1992.godine, zbog nepopunjenosti komandanta, brigadom, ponovo  komanduje načelnik štaba potpukovnik Ljubomir Obradović.

Zbog herojske pogibije komandanta brigade pukovnika Trivuna – Trive Vujića od 30. juna 1992. do 7. jula 1992. godine, komanduje načelnik brigade potpukovnik Ljubomir Obradović.

Naredbom komandanta 1. Krajiškog korpusa broj: 18/ 1- 277 od 16.6.1993., za komandanta Osinjske lake pešadijske brigade je postavljen potpukovnik Ljubomir Obradović na komandnom mestu Osinjske brigade ostaje po dostupnom podacima do novembara 1994. godine.

[2]  Prema prikupljenim podacima u 1991. godini mobilisano je 338 vojnih obveznika sa područja opštine Prnjavor,  u 4.mtč koja je branila kasarnu bilo je mobilisano još u maju 42 vojnih obveznika, a mobilisano 1.012. pripadnika, a raspoređeno (prošlo kroz jedinicu) 1.030. vojnih obveznika.

Oslobođenje Kostreša i Bijelog brda

26. avgusta oslobođeno Bijelo brdo na Derventskom ratištu

Borbe na Korstešu i Bijelom brdu

 

Bijelo brdo kota 190

Situacija na frontu se uveliko izmijenila, vode se jake borbe na Kostrešu i Bijelom brdu, 16. i 327. mt brigada JNA Derventa  zauzimaju Kostreš – kota 204, stvoreni su uslovi za dalja dejstva.

 

 

Naša 1.lp brigada izdvaja 55 boraca za formiranje udarne grupe, akcija nije krenula jer nije formirana kompletna udarna grupa, naše borce vraćaju u sastav brigade. Po naređenju komandanta brigade borbena grupa brigade sa PNŠ za OP kao oficir za vezu, tri puta učestvuje u borbenim aktivnostima na pravcu rejon Kostreš crkva k. 183 i prema s. Baricama (majora Bukovice- Osinjska BG).

IKM TG-3 na k. 183 više puta obilazi komandant brigade sa NV brigade. U ovim dejstvima ima poginulih i ranjenih. Poginuo komandir streljačkog voda iz 3. pč 2. pb vodnik Đurđević. Nastavite sa čitanjem →

1993. ratna 27.mtbr VRS

1. i 3.mtb 27.mtbr Derventa 1.KK VRS na Bratunačkom ratištu, Istočna Bosna

 

 

Slavica Nastić, bolničarka 1.mtb o borbama kaže:

Brojni su pakleni i krvavi ratni dani, nerospavane noći. Poruke vojnika, plač civilnog stanovništva, koje nevino strada i stravične slike, koje nikada iz oka i mašte neće otići. Ponijela ih je i sa ratišta u Bratuncu kada je decembra 1992. godine vidjela masakriranih 109 srpskih duša, Djece, djevojaka, žena i staraca kojima su na zverski način živote ugasili Alijini bojovnici. Kada ie trebalo krenuti u cičoj zimi na najteže ratište u Bratunac i  nije  oklijevala. Tu je bila dobrovoiljac, jer  nisam htjela da napustim svoju jedinicu,  u kojoj  je i moj brat. Desimir. Bilo mi je teško  bez  Zijade,  jer  je ona morala da ostane u našem sanitetu u Posavini. Tu cuču zimu, a  još  teže, paklene  borbe, koje  smo vodili se neprijateljskim  snagama  u području Bratunca  i Srebrenice. Nikada  neću zaboraviti koliko zlo može da proizvede ljudski rod nikada nisam mogla naslućivati. ali sem se  na grozotama uvjerila. Gledela sam  izmasakrirana tijela djece,djevojaka,  starica i  staraca. Užas  je to što im je uređeno. a urađen  o  je  samo što  su Srbi. Meni doktoru Borisu Božiću iz Banje Luke i drugima u bijelim mantilima stala  je  duša  Samo  smo  se nemo gledali. (Naš zavičaj Prnjavor, juni 1993. str 10 i Ženske duše, Nedelhjko Sančanin, Banja Luka 2001. str 47-48)

Po završetku borbenih aktivnosti na Bratunačkom ratištu 3.mtb 27.mtbr 1.KK upućuje se u rejon Rašještaja Bijelo brdo – Koraće i dalje prema r.Savi.

komandant 3.mtbr 27.mtbr 1.KK

1.mtb Dubočac

27.mtbr VRS na Teslićkom ratištu

potpukovnik Zvonimir Zih

O stanju 1.mtb komandant major Zvonimir Zih redovnim borbenim izvještajem od 2.7.1993.g. izvještava komandu 27.mtbr:

  1. Muslimanske snage raspoređene u gradu Zavidoviću i gradu Maglaju vrše neviđeni teror nad stanovništvom hrvatskim i srpskim. Ekstremisti SDA preuzeli su komandu nad vojskom, tz. Komandant Lendo komanduje vojskom u gradu Zavidoviću.

Osnovni cilj muslimanrskih snaga je spojiti grad Zavidoviće, grad Žepu, presjeći komunikaciju iz Teslića ka Novom Šeheru i staviti naše snage u okruženje. Trenutno u gradu Zavidoviću ima civila, ali kretanja, koja smo osmatra li sa križa (Vinište) su veoma rijetka . Do sada je primjećeno izvlačenje civila glavnom komunikacijom ka Kaknju koji je jedini izlaz za Muslimane.

Muslimanski fenatici grčevito brane grad Zavidoviće, a u dosadašnjem periodu uspjeli su iz grada potisnuti jedinice HVO na liniju: Kneževići – tt375, Kremenjaši- Karaula (TT 513)- Debelo Brdo – Pleć (kota 276) i u nekoliko navrata muslimanske snage su izvodile i napade na jedinice HVO do vremena utvrđivanja linije.

Muslimanski fanatici su raspoređeni na svojoj liniji odbrane po grupama se 3-5 vojnika se mitraljezom M84 i rasprskavajućom municijom po dominantnim objektima. Veoma aktivno djeluju snajperi se bočnim vatrama i unakrsnim vatrama. Način rada snajpera, je da ostave po dubini snajperistu koji djeluju u leđa jedinicama koji napreduju. Snajperisti djeluju i sa drveća. Neprijatelj j u početku slabo bio utvrđen ali sada je postigao treći stepen utvrđenje i dalje radi neprekidno na izradi bunkera za mitraljeska gnijezda .

Do sada su otkrivene slijedeće vatrene tačke: mitraljeski bunkeri duž linije, a posebno iz rejona groblje u s.Dubravica i bazena, BsT u rejonu Dubravica, i djelovenje MB82 i120 djeluje iz rejona Podubravlje i Potkleče.Neprijatelj raspolaže se protivoklopnim sredstvima: zolje, ose, i por.

Zaključak:

Muslimanske snage u gradu Zavidoviću ne treba podcijeniti, ali ih i precjeniti, jer se radi o takvom neprijatelju da kad se   načne linija ipak bježe i povlače se.

      1.mtb sa lab PVO 20/3, topom T12, BVG i tv T55, vrši pripreme za uvođenje na položaje na liniju:tt375 – Kremenjaši – Karaula – Dubrava.

1.mtb izišao u rejon Novi Šeher sa 268 vojnika sledećeg sastava:

  • 1.mtč, sa komandirom K1K Đurđević Brane sa 106 boraca
  • 2. mtč, sa komandirom sv Todorović Nenad sa 92 borca,
  • MB 82mm sa 34 borca,
  • MB 120mm sa 28 boraca,
  • Strela 2M sa 6 boraca, i
  • Pozadina sa 34 pripadnika,
  • UKUPNO 300 BORACA
  • Ima i 39 boraca iz 3.mtb, koji su minobacačlije.

Borci 1.mtb su do sada od rata pa do ovog vremena uglavnom držali linije, a ime negdje oko 20 boraca „Jude“ koji se mogu koristiti kao  udarne grupe.

Zaključak

Dana 2.7.1993. godine u vremenu od 8,00 časova 1. mtb. izvršio je marš pravcem: Derventa – Teslić – Novi Šeher razmjestio se u rejonu Novi Šeher ( škola).

U vremenu od 15.00 časova održan je sastanak sa komandantima jedinica koje je poveo komandant 1. KK, general Ta1ić i komandant OG Doboj pukovnik Arsić. Na sastanku su učestvovali komandanti počinjenih jedinice i komandant 111.brigade HVO. Oformljena je TG-2 u čiji sastav su ušle: 27.mtbr, lpbr ozrenska, lpbr Teslićka, 2.okb i jedinice HVO 111.brigade HVO.

Komandant OG – Doboj dao je procjenu muslimanskih snaga:

  • da nema kraja rate bez vojnog poraza muslimanskih snaga,
  • uspostaviti saradnju sa jedinicama HVO,
  • oformiti  TG—2,
  • uvesti snage TG—2 u ofanzivna borbena na pravcu: Zavidovići – Vozuóa i Zavidovići – Kakanj i što prije izbiti na liniju: Djedovi, brdo Nemila, Mukotići, i
  • uspostaviti saobraćaj: Zavidovići-Maglaj – Doboj i Jelah – Doboj,
  • zauzeti desnu obalu rijeke Bosne.
  1. mtb sa tč i lav PVO 20/3 izvodi napad na b/d na grad Zavidovióe. Sadejstvuje sa jedinicama HVO, razbiti snage vojske muslimanske i što prije izbiti na liniju: ivicu grada Zavidoviói i posjesti desnu obalu rijeke Bosne.
  2. RASPORED SNAGA

1.mtb se raspoređuje po slijedećem:

1.mtč, komandir K1K Đuršević Brane, sastava: boraca Trstenaca i Prnjavočana, ukupno ima 106 boraca.

Od komandira vodova ima Milinković Milana i Nedić Zorana, vodnika Dušanić Radenka, stariji vodnik Debeljak Sretko, i Šikarac Slobodana.

Ista četa posjeda liniju desno: Kremenješi, lijevo Karaula i tijesno sadejstvuje sa jedinicama HVO, koji su u borbenom rasporedu 1. mtč. i neposredni su vodići po pravcima.

KM bataljona razmjestiti u rejon Kremenjaši.

PKM bataljone razmjestiti u rejonu Osova.

BVG razmjestiti na VP Jaz s.od Osove 300 m od puta.

Uz komandu bataljona nalazi se Zlatomir Dedić PK za OBP i kapetan Aulić Srećko PKMV , Tomaš Petar PKPo.

Lav PVO  20/3 u rejonu Stražbenica.

  1. mtč , četom komanduje str.vod Todorović Nenad a glavni rukovodilac rada je kapetan Dane Šušak i ista čete je raspoređena u rejonu Karaula, Dubrava, Vrbica .

Tenkovski vod raspoređen u  rejonu Kačarin sa 5 tenka i 1 OT M84 i 2.tenkovski vod u rejonu Karaule sa 3 tenka i jednim OT M—60, tenkovi tipa T—55.

1.mtb je u neposrednom rasporedu sa 2.bojnom „Marko Prandić“ koja je pod komandom bojnika Ivice Širića.

KM bataljona i KM 2.bojne/111.brigde HVO u rejonu Kremenjaši“.

U prvoj fazi, već 1.7.1993. godine naredbom komande Operativne grupe „Doboj“ formirana je Taktička grupa 2 (TG-2) u čiji sastav su ušle sljedeće jedinice: Prva tenkovska, l lP13a ozrenska brigada „ Četvrtu; motorizovana :  iz sastava 27. motorizovane brigade i 1. teslićka pbr, 1. ozrenska pbr, 4.mtb 27.mtbr i Prvi oklopni bataljon iz sastava 2. oklopne brigade. Komanda 27. motorizovane brigade je ujedno vršila i funkciju komande Taktičke grupe 2. U drugoj fazi, tokom jula i avgusta, naređenjima komande Operativne grupe „Doboj” i komande G1avnog korpusa VRS, u zonu odgovornosti Taktičke grupe 2 upućuju se, sa kompletnim lјudstvom i borbenom tehnikom, Dobojska laka pješadijska brigada, Osinjska laka pješadijska brigada, 27. motorizovana brigada[1] i Haubički divizion 122 mm iz sastava 1. MAP-a, a u prvoj polovini septembra i ratnom slavom ovjenčana 16. motorizovana brigada.

Susjedne jedinice koje su sadejstvovale

Brigadi u izvođenju borbenih dejstava, su bile:

Na sjevernom dijelu teslićkog ratišta: lijevo 16.motorizovana brigada pod komandom potpukovnika Vlade Topića, desno Dobojska brigada pod komandom majora Miloja Misirače te Osinjska brigada komandom majora Drage Ličine. 

Na južnom dijelu teslićkog ratišta: lijevo jedinice HVO, lesno 22. pješadijska brigada pod komandom majora Janka Trivića.

U zoni odgovornosti Brigade borbeno su djelovale: 27. motorizovana brigada[2] sa komandnim mjestom u rejonu sela Studenci pod komandom potpukovnika Boška Peulića, tenkovski batalјon iz sastava 2.oklopne brigade pod komandom majora Stamenka Novakovića i Haubički divizion 122 mm sa vatrenim položajem i komandnim mjestom u selu Studenci pod komandom kapetana Milorada Zrnića.

U ovom periodu je značajno istaći i sadejstvo i neprocjenjivu pomoć u sanitetskom obezbjeđenju borbenih dejstava od strane vazduhoplovne brigade VRS (dva do tri helikoptera za evakuaciju ranjenika stacioniranih u rejonu komandnog mjesta Prve teslićke brigade) i hirurške ekipe iz Banje Luke koja je neprekidno zbrinjavala ranjenike u Domu zdravlјa u Tesliću.

Zbog sve intenzivnijih borbenih dejstava na južnom dijelu ratišta i veličine zone odgovornosti Teslićke srpske brigade, koji u velikoj mjeri otežavaju efikasnost rukovođenja i komandovanja, komandant Taktičke grupe 2 pukovnik Boško Peulić[3] donosi odluku da se Treći i Peti pješadijski batalјon Teslićke srpske brigade sa pripadajućim zonama odgovornosti u potpunosti pretpodčine 27. motorizovanoj brigadi, čime je zona odgovornosti Teslićke srpske brigade znatno smanjena pa je na prednjem kraju odbrane obuhvatala granice: lijevo rijeka Usora, desno Smolin (uklјučno), a po dubini planinski vijenac Borja.

Akcija pripadnika čvp 27.mtbr Derventa na Teslićkom ratištu

čvp-1993

Teška vrućina, na zadnjem našem rovu pripreme završne pred akciju. Raspoređujemo se, udarna grupa od 6 ljudi, dogovoreno prije prelaska čistine, nas 6 dogovaramo ako neutrališemo prvu zemunicu idemo dalje u dvije grupe u širinu na desni i lijevi rov prolazimo brisani prostor. Njiva nekih 70 metara između naših i njihovi rovova, privukli smo se, zalegli smo najbolji među nama ustaje sa namjerom da razminira stazu koliko toliko prema isturenom neprijateljskom rovu.

Do prvog isturenog rova ima nekih 50 metara u sred dana, tišina, najbolji prilazi nekih 30 metara, nema mina, vraća se. Komandir potporučnik govori da se rasporedimo po rubu šume, što šire da ne budemo u zaklonu i da čekamo, tako smo ostali oko sat vremena u zoni dešavanja, veoma mirno, čak se ne čuje ni sporadični pucanj. Čekamo dejstvo našeg tenka po rovovima ispred nas, iza naših leđa, blago desno, čuje se zvuk tenka, očekujemo dejstvo gledam lijen i desno, desno saborac se smije pokazuje da zinem, aludirajući da će biti detonacija blizu, prva pogađa direktno zemunicu desno od nas, nekoliko trenutaka direktan pogodak isturenog rova ispred nas, od blizine detonacije odskačemo od zemlje,  u ušima ne čujem ništa, još jedan projektil iz tenka u pravcu od nas, lijevog rova, čini mi se da je promašaj.

Prva dvojica ustaju ulaze u onu stazu bez mina, cijela linija gori, zauzimamo isturen rov ima poginulih neprijateljski boraca, po planu idemo na zemunice desno i lijevo, po tri čovjeka ostatak jedinice pravi nam bokove u mom pravcu upadamo u minsko polje, ispada oko isturenog rova da je sve minirano, prilazimo lijevom rovu na nekih 35 metara na uzvišenju je neprijatelj pruža jak i čvrst otpor,  baca ručne bombe, prebacuju, zaklona nemamo ali smo u polu ležećem položaju desno od mene saborac pokazuje da hoće da baci ručnu bombu, tada vidim da neprijateljska ručna bomba ide prama njemu, derem se pazi, uspijeva lijevom nogom vratiti nazad bombu, čuje se jauk u neprijateljskoj tranšeji.

Saborac desno od mene kreće prema rovu i tranšeji, uzbrdica je prvih desetak metara, puca, vadim i ja zelenu sa namjerom da je bacim u njihovu tranšeju, tada vidim da leti nova bomba prema mom saborcu koji je bio 7 metara od mene, pada mu na prsa, čujemo jak jauk od njega, detonacije od bombe me je razdrmala ali sam svjestan,  puca se, saborca kome je pala bomba gubim iz vida, od njega desno vidim komandira puca, baca bombu, pucam i sam bacam bombu, komandir ulazi u tranšeju bacam pogled tražeći saborca vidim ga 20 metara desno niže u nekoj uvali, ostali saborci upadaju u tranšeje za komandirom krećem prema njemu, oprezno vidim mina na mini iza mojih leđa dolazi komandir i kaže rani ga bomba,  ide prvi kaže mi da se odmaknem ako stane na minu, probija se do ranjenog saborca, sa sebe je skinu rap i ostatak vojničke košulje koju su geleri potrgali, svjestan je u gornjem dijelu tijela sav je krvav glava ruke grudni koš, Uzimam njegovu krvavu majicu, tražim djelove koji su čisti od krvi da ga obrišem i shvatim gdje je sve ranjen,  najviše krv ide iz predjela grudnog koša, komandir i ja stavljamo zavoj i sami smo krvavi od njegove krvi.

Puca se, padaju granate okolo su mine, dolaze dvojica saboraca preuzimaju našeg ranjenog saborca na rukama ga nose prema našim rovovima. Zadatak je ispunjen uz jedno naše teško ranjavanje, uz teške neprijateljske gubitke saborac se oporavio toga dana imao je velike vojničke sreće od trenutka ranjavanja do uvale gdje se sam povukao prošao je kroz minsko polje da nijednu minu nije aktivirao (Tekst pripadnik čete vojne policije, dešavanje Teslićko ratište).Grupa Soko, 5.9.2024. godine

 

11.2.1993.

Glas Srpske 11.2.1993.

Borbene aktivnosti jedinice „Vukovi sa Vučijaka“ na Benkovačkom ratištu u proljeće 1993. godine.

Teško ranjavanje komandanta „Vukova sa Vučijaka“

[3] Isto, str. 150

[1] Teslić u Odbrambeno – otadžbinskom ratu (1992 -1995), Teslić 2018. godine, str.132

[2] Isto, str.130

 

1.mtb 27.mtbr

Pregled brojnog stanje 1.mtb 27.motorizovane brigade 1.KK VRS Derventa

Prema prikupljenim podacima brojno stanje bataljona na rasporedu u jedinice bataljona bilo je   1.496 boraca, od  preformacije (19.5.1992.) formiranjem  1.mtb 27.mtbr 1.K VRS[1] sa područja opštine Prnjavor. Od 1.7.1993. godine, nakon reogranizacije došlo je do ponovnog okupljanja pripadnika 1.mtb i novog komandnog sastava.

mobilisano 893, još popunjeno sa 132 ,i rapoređeno u osnovne jedinice 14936 boraca.  Preko 1.880 boraca prošlo kroz bataljon. Prosjek starosti pripadnika bataljona 32 godine života.

Prosječno mjesečno učešće od 1408 raspoređenih pripadnika iznosi preko 20 mjeseci učešća u ratu u bataljonu, 31 pripadnika poginulo.

Organizaciono-formacijska struktura bataljona je 719 po formaciji JA četnog sastava: 3 pješadijske-motorizovane čete  sa  četama za podršku, komandom , vodom pvo,  prištabskim jedinicama ( veze, izviđačka i vojnu policiju)  i pozadinski vod.

1.mtb-2.pč

Nastavite sa čitanjem →

Modriča 1992.

Borbena dejstva Prnjavorske brigade

Nakon uspješno okončane  borba za Cer, Mišinci i 2.pješadijski bataljon se vraća u Donje Cerane, Derventa nakon čega, po naredbi komande 1. KK, 25.6.1992. godine odlazi na Modričko ratište – Skugrić,  gdje preuzima polazni položaj, koga je do tada držao drugi bataljon 16. kmtbr (Pajin  bataljon), a koji je u dva pokušaja proboja u selo Čardak pretrpio značajne gubitke.

Komandant  TG-1 odlučuje da   ubaci svježu jedinicu. Brigada je bila pridodata, kojom je komandovao puk. Novica Simić.

Garevac, polazni položaji

Brigada je sa svojim drugim bataljonom, vodom vojne policije i PDV-om, a pod komandom k1k Milorada Kuzmanovića, te ojačani tenkovskom četom kojom je komandovao kap Panić, sа

Suzić, Udarna pesnica 1.okbr str.80

Šema br.8

polaznim položajem u s.Skugrići (želј.pruga) krenula u napad na selo Čardak 26.6.1992. godine. Lijevo od nas napadao je Bataljon vojne policiji 1. KK na pravcu Skigrić- poljoprivredno dobro Petar Mrkonjić (Mujbegovića dobro)- silosi Modriča. Drugi naš bataljon pravcem Skugrić- Živkovo Polјe-Čardak-skelski prelaz na r.Bosni. U žestokom napadu istog dana u 18.00 časova izbija na glavnu komunikaciju u s. Čardak gdje se spaja sa semberskim jedinicama[1]. Istovremeno sa semberskim jedinicama spaja se i bataljon vojne policije 1. КК. Nastavite sa čitanjem →

1992. ratna 27.mtbr VRS

Stanje u zoni odgovornosti TG-3 Derventsko ratište, na dan 27.6.1992. u KM s, Foča

[1]

  1. U zoni odgovornosti TG-3 brane se ustaške snage čiji tačan raspored i jačina nisu utvrđeni. Do sada utvrđene vatrene tačke su:
    • tenk zapadno od Velike na tt 252
    • OT istočno od tt 252 za oko 100m,
    • tenk istočno od crkve u Plehanu za oko 400m,
    • top u rejonu tt 278 Seline.

Moral neprijatelja je na niskom nivou zbog svakodnevnih gubitaka teritorije, ljudstva i tehnike.

2. Odluka komandanta TG-3  u toku 28.6.1992. god i dalje svim snagama TG-3 izvršiti napad na ustaške snage i snage zelenih beretki u zoni odgovornosti g/s pravcem: Tomasovo brdo – modran – Lužani bosanski, a p/s  pravcem: Karaula- Cerik.

U bližem zadatku ovladati linijom : Gornja Bišnja /tt169/-s.Ravlilići-s.Mlinari-s.Grubišići-tt266-tt267/Vis/-k232 /Velika/.

Borbe za oslobađanje Dervente

Nastavite sa čitanjem →

32 godina od formiranja i ratnog puta 1.mtb 27.mtbr VRS Derventa

ZABILJEŽENO FOTO OBJEKTIVOM

Ratni put 1.motajičkog bataljona 27.mtbr  zabilježen je, manje-više u nekoliko novinskih članaka, knjiga (npr.Hranioci ratnika, Nedeljko Sančanin, Laktaši 2008.), video materijala, kroz bilten 27.mtbr, fejzbuk stranicu 27.mtbr Soko, Naš zavičaj Prnjavor, list Glas borca lpbr, veb sajt: lpbr-prnjavor.info i dr.

Milan Bojić

21.6.2022. godine sahranjen Milan Bojić iz Prnjavora, komandir 3. pješadijske čete 1.mtb, motajičkog, 27.mtbr Derventa VRS. Slava mu. Nastavite sa čitanjem →

Dan 27.mtbr i osinjske lpbr

Obilježen Dan Vojske RS i Dan 27.motorizovane brigade Derventa

Povodom 12.maja Dana Vojske Republike Srpske i 13. maja Dana 27.motorizovane brigade  u Derventi je danas služen parastos i položeni vijenci na Centralnom spomen obilježju za 608 poginulih boraca sa područja Dervente . Odata je počast i svim poginulim i umrlim borcima Vojske Republike Srpske.  Parastos za poginule i umrle borce  služio je  protojerej stavrofor Radojica Ćetković, a vijence su položili gradonačelnik grada,delagacija Gradske  boračke organizacije Derventa, predsjednik Skupštine grada Derventa te delegacije  Udruženja Veterana Republike Srpske i Organizacije starješina VRS,Organizacije zarobljenih boraca i nestalih civila,Udruženja RVI 1991-1995, Udruženja ratnih zarobljenika,SUBNOR-a,Opštine i  Opštinske boračke organizacije Prnjavor, Opštinske boračke organizacije Brod i delegacije političkih partija Nastavite sa čitanjem →

27.mtbr

27. motorizovana brigada Derventa 1.KK VRS

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
27. derventska motorizovana brigada
27. derventska brigada VRS.jpg

Grb 27. Derventske motorizovane brigade
Postojanje 1992 — 1996.

Mesto osnivanja:
Derventa
Formacija brigada
Jačina 5.000[1]

prosečno: 2.000[1]
Deo Vojske Republike Srpske
Angažovanje
Odlikovanja Orden Karađorđeve zvijezde drugog reda
Komandanti
Komandant Ljubo Obradović
Komandant 2 potpukovnik Ratko Grahovac
Komandant 3 pukovnik Trivo Vujić
Komandant 4 pukovnik Stanko Baltić
Komandant 5 pukovnik Boško Peulić
Komandant 6 pukovnik Rajko Radulović

27. derventska motorizovana brigada je bila pješadijska jedinica Vojske Republike Srpske.

Sastav

Sastav brigade je činilo oko 2.000 boraca, a kroz brigadu je prošlo više od 5.000 vojnika; poginulo je 438 boraca, a 13 se vode kao nestali.[1]

Istorija

Jedinica je osnovana 13. maja 1992. godine u Derventi preformisana iz 327. brigade JNA, u 27. mtbr  VRS.. Borci su uglavnom bili iz Dervente, Broda i Prnjavora.[1] Prvi komandant jedinice bio je Ljubo Obradović. Na početku rata u BiH, ova brigada se zvala 327. derventska motorizovana brigada.

Od 20.5.1992. godine 327/27.mtbr je pod komandom  Vojske Republike Srpske u sastavu 1.KK

Ratni put

Brigada je ratovala u celoj Republici Srpskoj, sa težištem na dobojskom i teslićkom ratištu. Brigada je učestvovala i u dve velike operacije Vojske Republike Srpske, Koridor i Drina.

Amblem opštine

Borci iz Prnjavora bili su okosnica brigade, što govore i početni podaci. Brojno stanje pripadnika VRS sa područja opštine Prnjavor u 327.mtb od prvih velikih pozivanja 5.10.1991. godine do 19.05.1992. godine iznosilo je 1.030 boraca  [3]

Mobilisano je 854 vojnika, 131 podoficira i 45 oficira. Kroz starješinske dužnosti od komamdira voda do komandanta brigade prošlo je  78 starješina. 8 je poginulo, što čiti 1% poginulih boraca brigade do 19.maja 1992.godine. Ranjeno je 21 borac, povrijeđenih 4 i bolesnih 1. Boraca na kraju rata njih 210 imaju statrus  RVI, 4 nestalih boraca, 5 umrlih boraca, i 51 umrla borca poslije rata.Prosjek starosti 30 godina.

Od 20.05.1992. godine stvaranjem VRS u 27.mtbr 1.KK bilo je raspoređeno je 2.777 boraca . Mobilisano je 2.423 vojnika, 257 podoficira i 93 oficira. Poginulo je  124, ranjeno 493 i povređeno 130 boraca (podaci BO Derventa).

Prema do sada prikupljenim podacima sa opštine Prnjavor u 27.mtbr mobilisano je tokom rata 2.458 boraca , još kroz popunu 286 borac, ukupno raspoređeno 2.744 boraca. U ratne jedinice brigade  raspoređeno 3.624 boraca. vojnika 3.131, podoficira 361 i 132 oficira.  Kroz jedinicu  prekomandama ukupno prošlo 4.114 borca.  (3.514 vojnika, 436 podoficira i 164 oficira). Prosjek starosti 33 godine života.

Formiranje brigade-Grupa Soko

Brojno stanje pri formiranje na samom početku rata bilo je 65 oficira, od toga 15 aktivni i 50 rezervni, podoficira 91, od toga aktivni 8 i rezervni 83, vojnika 2.193, regruta (mlada vojska) od toga 51 i rezervista 2.142, ukupno 2.349 popunjenost brigade je bila ispod 45%.

Jedna od najvećih brigada 1. KK, ratni put ove brigade: Derventa, Brod, Vukosavlje, Odžak, Orašje, Gradačac, Jajce, Srebrenica, Bratunac, Benkovac, Vlasenica, Doboj, Zavidovići, Maglaj, Teslić, Sarajevo, Bihać, Vlašić, Ključ, Mrkonjić Grad, Sanski Most.

Sve postavljene zadatke od prepostavljene komande, brigada je uspešno izvršila. U svome ratnom putu brigada po pisanoj depeši komandi 1. KK od 8. janura 1996. godine koji je potpisao komadant brigade potpukovnik Rajko Radulović, brigada je imala 527 poginula, tragično nastradala i umrla borca.

Prema istoj toj depeši brigada je imala izdata rešenja po stavci ranjen povređen 1966, a neki borci su više puta ranjavani kroz rat. Po godinama u 1992. godini brigada je imala 1053 ranjena i povređena borca. U 1993. godini brigada je imala 262. ranjena i povređena borca. U 1994. godini brigada je imala 215. ranjena i povređena borca. U 1995. godini brigada je imala 426. ranjena i povređena borca. U 1996. godini je imala 10 ranjena i povređena borca.

Po Soko grupe – profila ravnajući podatke  brigada minimalno je imala 528 poginula, tragično nastradala, nestala i preminula borca.

Od tog broja 280 sa prostora opštine Derventa (taj broj ne bi trebao da pređe više od 295), sa prostora opštine Brod 130, sa prostora opštine Prnjavor 144 stim da podatke treba poravnati, recimo neki poginuli borci vode se i u drugim opštinama, sa prostora grada Banjaluke minimalno 18 i podatci se trenutno obrađuju. Podatci se baziraju na pisanim dostupnim podatcima tako da ne ulazim lično dali su pojedini civili dobili status poginulog borca. Isto tako ne ulazim u podatke za borce koji su tragično nastradali ili umrli, dali su oni zaista bili pripadnici 327. – 27. Mtbr.

Ratni komadanti su bili: Do 19. maja 1992. godine brigadom komanduje potpukovnik STANKO TRAJKOVIĆ (odsutan zbog bolesti). Potpukovnik RATKO GRAHOVAC, komanduje brigadom od 27. maja 1992. godine do 5. juna 1992. godine. Pukovnik TRIVO VUJIĆ brigadom komandije od 23. juna 1992. godine do 30. juna 1992. godine kada je poginuo u borbama. Potpukovnik STANKO BALTIĆ, brigadom komanduje od 7. jula 1992. godine do 1. novembra 1992. godine. Potpukovnik BOŠKO PEULIĆ, komanduje brigadom od novembra 1992. godine do novembra 1994. godine. Pukovnik RAJKO ČKONJEVIĆ v/d komadanta brigade nekoliko dana u novembru 1994. godine (zbog bolesti odsutan) Pukovnik RAJKO RADULOVIĆ, od novembra 1994 do kraja januara 1996. godine. Načelnik brigade (posle genaral Vojske Republike Srpske) potpukovnik LJUBOMIR OBRADOVIĆ komanduje brigadom (zbog bolesti Trajkovića i nepopunjenosti komadanta brigade) od 1. aprila 1992. godine do 27. maja 1992. godine, od 6. juna 1992. godine do 23. juna 1992. godine, zbog nepopunjenosti komadanta i zbog herojske pogibje komadanta brigade pukovnika TRIVUNA – TRIVE VUJIĆA od 30. juna 1992. do 7. jula 1992. godine.

Zadnju godinu rata komadant brigade je pukovnik RAJKO RADULOVIĆ, načelnik brigade major NIKOLA ŠTRBAC, komadant 1. bataljona – Motajičkoga potporučnik NEDELJKO – PEPA SUVAJAC, komadant 2. bataljona kapetan ZDRAVKO – MAČAK TATOMIR, 3. bataljona potporučnik MILENKO DAMJANOVIĆ, 4. bataljona – Brodski potporučnik NENAD – NEŠO MILIČIĆ , izviđačko – diverzantskom četom (brigadni izviđači) komanduje vodnik STANKO SEKULIĆ , četom vojne policije komanduje potporučnik MILOVAN ŠUĆUR. Brojno stanje ratne 1995. godine bilo oko 5400 pripadnika, kroz brigadu je prošlo preko 7.500 pripadnika.

Borci su bili iz Dervente, Broda, Prnjavora, Srbca, Sokoca, Zenice, Zavidovića, Maglaja, Kaknja, Gradačca, Teslića, Doboja, Banja Luke, Čelinca, Laktaša, Gradiške, Dubice, Kostajnice, Novog Grada, Prijedora, Krupe na Uni, Sanskog Mosta, Ključa, Bosanskog Petrovca i drugih mesta. U brigadi je bio jedan broj dobrovoljaca iz Srbije, u sastavu brigade bila je i četa „Meša Selimović“ pripadnici te čete su uglavnom bili Muslimani iz Dervente i Broda. Veliki broj i drugih naroda borili su se u sastavu 27. Mtbr. Aprila 1994. godine u sastav brigade ulazi ljudstvo Osinjske pbr.

Kroz rat (sa malim odstupanjem) brigada je imala ovu strukturu:

  • – Komanda brigade.
  • – Komanda stana.
  • – Izviđačka četa.
  • – Četa vojne policije.
  • – Četa veze.
  • – 1. motorizovani bataljon (od 1993. godine se reorganizuje i dobiva naziv Motajički).
  • – 2. motorizovani bataljon, prvo odred „Vojvoda Mišić“ (četa „Meša Selimović“ ušla u sastav ovog bataljona).
  • – 4. motorizovani bataljon (Brodski formiran posle oslobođenja Dervente ušao u sastav brigade početkom 1993. godine).
  • – 3. motorizovani bataljon (ponovo se formira u prvoj polovini 1994. god.)
  • – 5. motorizovani bataljon (kada je rasformiran, borci prelaze u 1. i 3. bataljon)
  • – Bataljon Vukovi sa Vučijaka (ušao u sastav od maja1992. god.)
  • – Banjalučki bataljon u sastavu brigade 1992. gododine.
  • – 3 i 5 bataljon 2. teslićke pbr (ušao u sastav u drugoj polovini 1994. godine)
  • – Radnički bataljon (borci sa prostora Derventske opštine u sastavu brigade 1994 – 1995)
  • – Inžinjeriski bataljon.
  • – Podaniski bataljon.
  • – Haubički artiljeriski divizion 122mm M – 38.
  • – Mešoviti protiv oklopni artiljerriski divizion.
  • – Laki artiljeriski divizion PVO.
  • – Tenkovska četa 10 tenkova + OT.
  • – Baterija top – haubica 155mm.
  • – Baterija samohodnih oruđa 30/2 mm.
  • – Vod ABHV.

Za sve što su učinili borci ove brigade u Odbrambeno – otadžbinskom ratu brigada je odlikovana ordenom Karađorđevom zvezdom drugog reda. Treba napomenuti da je ovo odlikovalje jedno od najviših u Republici Srpskoj.

Za požrtvovanost i ispoljenu veliku hrabrost njenih pripadnika u odbrani Teslića, skupština opštine Teslić dodelila je Zlatnu plaketu 27. mtbr. 2000 . godine.

Pregled strukture kategorije popune v/o iz Prnjavora u 27.mtbr

kategorija   Ukupno    % popune    mob    popuna    % popune  Starost
vojnici 2397 87,35% 2148 249 256,36% 31,15
podoficiri 252 9,18% 227 25 26,95% 31,54
oficiri 95 3,46% 83 12 10,16% 36,02
Ukupno 2.744 100% 2458 286 293,48% 32,91

 

Sa područja opštine Prnjavor izvršena je popuna sa 2.744 boraca u ratne jedinice 27.mtbr, sa 87% vojnika,  9% podoficira i 3% oficirima, a najviše u 1. i 3.mtb. Inače, prema ratnom razrezu popune v/o sa područja opštine Prnjavor u 327.mtbr je bila 935 v/o ili oko 300%. Prosječna starost raspoređenih boraca je oko 33 godine života.

Predsjednik Predsjedništva Boračke organizacije opštine Derventa Čedo Vujičić je u svom obraćanju,istakao da je Vojska Republike Srpske bila izraz želje i potrebe srpskog naroda i jedan od ključnih i odlučujućih faktora u nastanku i očuvanju Republike Srpske.

27.mtbr 1.KK VRS

27.brigada je jedna od najvećih brigada VRS. Široj javnosti je poznata kao Derventska ili kao 327. motorizovana brigada, a nastala je 13.5.1992. godine. Objedinjenih, pisanih i javnosti dostupnih tragova o nastanku, djelovanju i kraju brigade nažalost nema, ali građe još uvijek ima na sve strane, a najviše u glavama neposrednih aktera nastanka i ratnog puta brigade.

Prvi komandant brigade, nakon 13.5.1992. godine, bio je potpukovnik Ratko Grahovac. Nakon Grahovca, komandanti brigade bili su pukovnik Trivo Vujić, koji je poginuo 30.6.1992. godine, a zatim potpukovnik Stanko Baltić, pukovnik

pukovnik Boško Peulić

Boško Peulić, a posljedni ratni komandant bio je pukovnik Rajko Radulović. Na čelu brigade u dva navrata bio je i potpukovnik, kasnije general, Ljubomir Obradović, koji je tu dužnost obavljao s pozicije načelnika štaba brigade.

Formacija brigade se mijenjala u zavisnosti od potreba i stanja na terenu, a kraj rata dočekala sa četri motorizovana bataljona, nekoliko samostalnih četa, te ostalim jedinicama. Borci su bili iz Dervente, Broda Prnjavora, Banja Luke i mnogih drugih mjesta, te jedan broj dobrovoljaca iz Srbije, a u sastavu brigade bila je i četa „Meša Selimović“, koju su uglavnom činili Bošnjaci iz Dervente i Broda.

Sve zadatke koji je pred brigadu postavila nadležna komanda, borci su izvršili, a učestvovali su u operacijama u proboju koridora, oslobođenje Dervente, zatim na ratištima kod Gradačca, Doboja, Vlasenice, Zavidovića, Maglaja, Teslića, Sarajeva, Bihaća, Ključa, Sanskog mosta … Za doprinos očuvanju srpskog naroda i nastanku Republike Srpske odlikovana je Karađorđevom zvijezdom drugog reda.

Tokom četri ratne godine, prema nepotrđenim informacijama, 438 boraca ove brigade izgubio je živote i skoro svaki drugi pripadnik je ranjen.

komandant 3.mtbr 27.mtbr 1.KK

Amblem lpbr

Osinjska brigada nastala je na temeljima osamnaeste partizanske brigade, a formirana je s ciljem izvođenja odbrambenih zadataka. U sastav brigade ušli su dobrovoljci iz sela Pojezna,  Donji i Gornji Cerani, Donja i Gornja Osinja i Crnča.

Prvi ratni zadatak brigada je dobila 22. marta1992. godine, a radilo se o

fg-27.mtb-soko

Komandanta olpbr 27.5.-12.6.92.

odbrani srpskih naselja na liniji dugoj 22 kilometra: Kaurska obala – Tešića bare – Tomasovo brdo – Kneževići – Malojčani – Mišinci (Cer) – Čolno brdo (Mala Sočanica) – isključno Torine (Tisovac). Komandu brigade činilo je svega osam rezervnih oficira među kojima je najstariji bio kapetan prve klase. U junu za komandanta brigade dolazi aktivno vojno lice s činom majora. U nastavku ratnog puta brigada je učestvovala u borbama za oslobađanje Dervente i proboj koridora, kao i na mnogim drugim ratištima na kojima je dala ogroman doprinos u stvaranju Republike Srpske. Izgubila je 104 borca, a više od 600 boraca je teže i lakše ranjeno. Brigada je odlikovana Medaljom Petra Mrkonjića, a 1. marta 1994. godine ljudstvo je integrisano u 27.brigadu.

Jedan od komandanata Osinjske brigade sa područja opštine Prnjavor je :

ppuk Boro Bukovica

Pregled strukture popune osnovnih jedinica 27.mtbr sa područja opštine Prnjavor

jedinica U  kupno   % popune   voj. podf.   of. Starost
1.mtb 1479 40,81% 1291 142 46 31,40
2.mtb 99 2,73% 88 6 5 35,29
3.mtb 745 20,56% 641 77 27 32,11
4.mtb 46 1,27% 22 18 6 32,43
5.mtb 17 0,47% 12 4 1 29,45
čv 35 0,97% 31 3 1 31,85
čvp 30 0,83% 22 7 1 28,55
had122 111 3,06% 89 13 9 32,25
ič 79 2,18% 67 11 1 25,19
inžb 296 8,17% 273 14 9 32,87
k-dabr 22 0,61% 6 5 11 37,69
ks 25 0,69% 17 8 33,33
ladPVO 176 4,86% 159 16 1 29,99
mpoad 63 1,74% 56 6 1 28,95
okb 2 0,06% 2 22,85
pionč 1 0,03% 1 21,24
pozb 210 5,79% 187 15 8 35,46
rjVV 154 4,25% 137 12 5 26,55
tč 31 0,86% 28 3 25,38
vABHO 3 0,08% 2 1 26,23
Ukupno 3.624 100% 3131 361 132 29,95

 

Statistički pregled mjeseci učešča u ratu jedinica  27.mtbr sa područja opštine Prnjavor

U osnovne jedinice 27.mtbr bilo je rapoređeno 3.624 borca sa područja opštine Prnjavor ili 72% od 5.000 koliko je prošlo kroz brigadu.

Kroz osnovne jedinice brigade prekomandom prošlo je 4114 boraca

kategorija svega   % mjeseci rata   Prosek   Min Mak StDev Var
vojnici 3518 85,47% 53489 15,01 0,00 49,00 13,55 183,58
podoficiri 436 10,61% 6906 15,86 0,00 48,00 14,30 204,62
oficiri 161 3,92% 2416 14,48 0,00 49,00 13,83 191,16
Ukupno 4.114 100% 62.811 15,12 49,00 0,38 113,59

[3]  Podaci nisu sravnjeni sa vob-8 brigade.

Osnovana fejbuk stranica grupe 27.mtbr

Grupa Soko

Izviđačko – diverzantska četa (brigadni izviđači) jednoj od najelitnijih jedinica 27. motorizovene brigade, starešine Stanka Sekulića.

Izviđači 27.mtbr

Izviđačko – diverzantska četa, popularno zvana “ brigadni izviđači“, osnovana je na početku rata u maju 1992. godine, a osnivač jedinice bio je starešina Davidović Nebojša, i sada neraskidivo vezan za nju. Grupi boraca iz Štrbaca koju je vodio Davidović u vreme najžešćih borbi za oslobođenje Dervente i probijanje koridora prema Srbiji, dobrovoljno se priključio veći broj mlađih i odvažnih momaka sa našeg područja, ali i iz drugih krajeva. Ako ništa govori o mladosti jedinice, to je podatak da im je i sada prosek starosti oko 23 godine, a svi su početkom rata bili četri godine mlađi.

ič , BabinoBrdo

Od prvog dana formiranja jedinice izviđači se uključuju i učestvuju u svim većim akcijama koje su vođene na tom ratištu, ne samo kao izviđači, već kao udarna grupa.

Posebnu sigurnost u izvođenju akcija davalo je prisustvo komandira njihove čete Nebojše Davidovića, kao školovanog starešine, koji je ličnim primerom davao postreh ostalim borcima.

Izviđači posebno ističu veoma dobru saradnju sa četom vojne policije sa kojima su učestvovali zajedno u skoro svim borbama od početka rata. Skromni po prirodi, nisu hteli da im spominjemo imena, jer smatraju da je svako dao onoliko koliko je mogao u ovoj našoj borbi za slobodu.

Ipak se sa dosta ponosa prisećaju pojedinih akcija u toku rata, a posebno na Derventskom ratištu. Naročito ističu da su zajedno sa vojnim policajcima dva puta učestvovali u napadu na Babino brdo, gde je bilo teških borbi ili u napadu kada je konačno oslobođeno Bijelo brdo. Intezivne borbe vođene su i na prostorima Čelaruše, Gašnjače, sve do konačnog oslobađanja Broda i srpske Posavine.

Bilo je i primera pojedinačnog junaštva, izlaženja pred tenk, direktnih susreta sa ustašama, izviđanja i osmatranja pod tenkovskim granatama i sličnih situacija.

Najveći dio svog borbenog puta izviđačko – diverzantska četa je sledila ratni put brigade, nakon Derventskog ratišta, izviđači su sa 2. motorizovanim bataljonom 27. mtbr,  otišli na Vlasenicu gde su doprineli da se svi postavljeni zadaci sa uspehom izvrše.

Po povratku sa Vlasenice izviđači su upućeni na ratište oko Doboja, gde su u rejonu Svjetleće učestovali u akciji vraćanja izgubljenih položaja, a nakon toga su se ponovo priključili 27. mtbr. na Zavidovićko – Maglajskom ratištu. Sa tog ratišta su više puta upućivani kao pomoć susednim jedinicama, kao na Karanovcu, na Vlašiću gde su sa uspehom učestvovali u slamanju muslimanskih ofanziva na ovim prostorima Republike Srpske, pre nego što je 27. mtbr. došla na sadašnje položaje.

U poslednje vreme, zajedno sa interventnim vodovima naših bataljona i četom vojne policije, uključeni su u Udarni bataljon koji je formiran u brigadi i učestvovali su u svim borbama koje je vodio taj bataljon. Tu se posebno ističu borbe na vraćanju izgubljenih položaja u zono odgovornosti 2. bataljona u rejonu Kosovnjaka i Previje. U zoni odgovornosti 1. motorizovani bataljon na Vučijoj planini krajem septembra i početkom oktobra prošle godine, te u svim onim borbama gde je bila potrebna pomoć interventnih i udarnih grupa.

Izviđači često kažu da se mnogi njihovi uspesi pripisuju drugima i da ti drugi često pokupe slavu samo za sebe. Ma da je nemoguće u ovako jednom kratkom članku prebrojati sve one uspehe koje je brigada postigla u odbrani Republike Srpske.

Posao izviđača nije nimalo lagan. Kako sami kažu, kroz njihovu jedinicu je prošlo dosta boraca, mnogi su brzo videli da to nije za njih, ali jezgro jedinice se uspelo održati, tako da imamo dosta boraca koji su u ovoj jedinici od početka rata.

Izviđaći sa ponosom i tugom sećaju svojih pet poginulih saboraca, koji su za slobodu dali najdragocenije što su imali, svoje živote. Imena Anđelka Lukenića, Tome Božića, Saše Davidovića, Slavka Gajanina i Josipa Stupljaka večno će živeti u srcima njihovih drugova.

idč 1993.

Stupjak Josip

Pored petorice pogunulih izviđači su imali više od 50 ranjenih boraca od kojih je nekoliko i više puta ranjavano. Za svoje uspehe izviđači su više puta pohvaljivani od strane komadanta brigade, petorica su proizvedena u čin vodnika, petorici su dodeljena odlikovanja a četvorica su nagrađena pištoljima. Pošto je reč o mladim ljudima, dosta njih je izrazilo želju da ostanu u VRS, da sačuvaju ono šta smo stekli, u to ime, poželimo im mnogo sreće.

(Teksta i fotofrafija Vojnički POGLEDI, 1996. godine.) Fejzbuk stranica 27.mtbr 1.2.2023.

 

1996. ratna demobilizacija 1/27.mtbr

Demobilizacija 1.mtb

U toku marta 1996. godine uslijedila je masovna demobilizacija boraca teslićkih brigada i 27.mtbr nakon koje komanda Prvog korpusa naređuje spajanje ove dvije brigade u jednu koja sada dobija formacijski naziv 105. pješadijska brigada. Isto tako, spajanjem prnjavorske lake pješadijske brigade i ljudstva iz 27.mtbr sa područja opštine  formira se 107. pješadijska brigada, sa vojnom poštom broj 2210 Srbac.

poručnici Segić, Popović, Krajišnik,Mišić, Vukić

107.pbr, kasarna Sitneši.

Tako je u prvoj polovini marta 1996. godine formirana komanda 107. pješadijske brigade na čijem čelu su bili komandant pukovnik Miodrag Suvajac i načelnik štaba potpukovnik Gojko Starčević. Po novoj formaciji su formirani i komanda stana, vod veze, izviđački vod i četa vojne policije koji su i nadalјe ostali popunjeni lјudstvom u skladu sa formacijom, oficira 36, podoficira 16 i vojnika 667 ukupno 719, sa mobilizacijkim zborištem u s. Velika Ilova, dok su pozadinske i pješadijske jedinice bile popunjene samo potrebnim brojem lјudstva za održavanje i čuvanje naoružanja i materijalno-tehničkih sredstava. Komanda Brigade sa prištapskim jedinicama se izmiješta na lokaciju u gradu Srbac, a IKM za Prnjavor u staroj zgradi komnade lpbr, a preostali dio lјudstva i jedinica na lokaciju kasarne u Sitnešima, Srbac i Dobroj vodi i Šibovskoj. Sva skladišta naoružanja, minsko-eksplozivnih sredstava i ostalih materijalno-tehničkih sredstava su bila neprekidno obezbjeđivana naoružanom čuvarskom službom i pod stalnom kontrolom komande Brigade.

Spomenik u Banja Vrućici

Naređeno je da se gašenje ratnih sastava jedinica i demobilizacija svih rezervnih starješina i vojnih obveznika izvrši do 31.6.1996. godine, a za funkcionisanje jedinica (izrada planskih dokumenata za obuku i mobilizaciju rezervnog sastava, vođenje personalne dokumentacije, smještaj, održavanje i čuvanje naoružanja i materijalno-tehničkih sredstava i dr.) trebalo je da se pobrinu predratna profesionalna vojna lica JNA i TO. Sve predviđene aktivnosti obavlјaju  uz angažovanja rezervnih starješina i vojnih obveznika  koji su ostali kao  profesionalna vojna lica.

1996.

Reorganizacom VRS od 27.mtbr VRS fromirana je 327.pbr 3.K VRS

Ratni put 27.mtbr 1.KKVRS

Stvarana i reorganizovana uporedo sa izvođenjem borbenih dejstava na širokom frontu, 27.mtbr 1.KK VRS, bila je izložena dejstvu neprijatelja, što je otežavalo njen tačtički položa. I pored brojnih problema , a posebno problema za popunu jedinica brigade, ona je izrasla u jaku i respektivnu snagu, kakva je ostala do kraja rata.

Ratni put ove brigade je  veoma težak. Nakon uspješno izvršenih zadataka na derventsko-brodskom ratištu u sklopu operacija za oslobađanje Dervente i Broda i proboj koridora, brigada je prebačena na maglajsko-zavidovićko ratište, a nakon toga na teslićko ratište.

Brigada je vodila borbu na prostoru Bišnje, Rabića, Babino brdo, Bijelo brdo, Kostreš, Obodni kanal, Vlasenica, Bratunac, Svjetliča, Vozuča, Kremen, Nekolje, Viniše, Vučja planina, Balabanovac, Kosovnjak, Jezera, Brićevac, Bihač, Sanski Most, Mrkonjić Grad ..

Poginulo je 456 pripadnika brigade, 1280 ranjenbih boraca, kao i 10 boraca koji se još vode kao nestali.

Za bespoštednu borbu i zaštitu  srpskog naroda i očuvanje teritotija RS brigada je odlikovana  Karađorđevom zvijezdom  drugog reda, a za požrtvovanost njenih pripadnika u odbrani Teslića, SO Teslić dodijelila je 327.pbr Zlatnu plaketu. ( Srpska Vojska, juni 2000.).

Povodom Dana VRS i Dana obilježavanja 327.mtbrJA, odnosno 27.mtbr1.KKVRS i osinjske lake pješadijske brigade , 12.5.2018. godine, o ratnom putu brigada, rečeno je:

  1. brigada je jedna od najvećih brigada VRS. Široj javnosti bila je poznata kao Derventska ili kao 327. motorizovana brigada, a nastala je 13. maja 1992. godine. Objedinjenih, pisanih i javnosti dostupnih tragova o nastanku, djelovanju i kraju brigade nažalost nema, ali građe još uvijek ima na sve strane, a najviše u glavama neposrednih aktera nastanka i ratnog puta brigade.

Derventa

Prvi komandant brigade, nakon 13. maja 1992. godine, bio je potpukovnik Ratko Grahovac. Nakon Grahovca, komandanti brigade bili su pukovnik Trivo Vujić, koji je poginuo 30. juna 1992. godine, zatim potpukovnik Stanko Baltić, pukovnik Boško Peulić, a poslјednji ratni komandant bio je pukovnik Rajko Radulović. Na čelu brigade u dva navrata bio je i potpukovnik, kasnije general, Ljubomir Obradović, koji je tu dužnost obavlјao s pozicije načelnika štaba brigade.

Formacija brigade se mijenjala u zavisnosti od potreba i stanja na terenu, a kraj rata dočekala je sa četiri motorizovana batalјona, nekoliko samostalnih četa, te ostalim jedinicama. Borci su bili iz Dervente, Broda, Prnjavora, Banja Luke i mnogih drugih mjesta, te jedan broj dobrovolјaca iz Srbije, a u sastavu brigade bila je i četa ”Meša Selimović”, koju su uglavnom činili Bošnjaci iz Dervente i Broda.

Sve zadatke koji je pred brigadu postavila nadležna komanda, borci su izvršili, a učestvovali su u operacijama ua proboj koridora, oslobođenje Dervente, zatim na ratištima kod Gradačca, Doboja, Vlasenice, Zavidovića, Maglaja, Teslića, Sarajeva, Bihaća, Klјuča, Sanskog mosta… Za doprinos očuvanju srpskog naroda i nastanku Republike Srpske odlikovana je Karađorđevom zvijezdom drugog reda.

Tokom četiri ratne godine, prema nepotvrđenim informacijama, 438 boraca ove brigade izgubilo je živote i skoro svaki drugi pripadnik je ranjen, a brigada je odlikovana ordenom Karađorđeve zvijezde

Osinjska brigada nastala je na temelјima osamnaeste partizanske brigade, a formirana je s cilјem izvođenja odbrambenih zadataka. U sastav brigade ušli su dobrovolјci iz sela Pojezna, Donji i Gornji Cerani, Donja i Gornja Osinja i Crnča.

Prvi ratni zadatak brigada je dobila 22. marta 1992. godine, a radilo se o odbrani srpskih naselјa na liniji dugoj 22 kilometra: Kaurska obala — Tešića bare — Tomasovo brdo — Kneževići — Malojčani — Mišinci (Cer) — Čolno brdo (Mala Sočanica) — isklјučno Torine (Tisovac). Komandu brigade činilo je svega osam rezervnih oficira među kojima je najstariji bio kapetan prve klase. U junu za komandanta brigade dolazi aktivno vojno lice s činom majora. U nastavku ratnog puta brigada je učestvovala u borbama za oslobađanje Dervente i proboj koridora, kao i na mnogim drugim ratištima na kojima je dala ogroman doprinos u stvaranju Republike Srpske. Izgubila je 104 borca, a više od 600 boraca je teže i lakše ranjeno. Brigada je odlikovana Medalјom Petra Mrkonjića, a 1. marta 1994. godine lјudstvo je integrisano u 27. brigadu.