Послије успјешно завршених борби око одбране Новог Града, бригада је извучена у рејон с. Омарска на мобилизацијско сређивање и у резерву ОГ-1, односно 1. дивизије ВРС 1.КК ВРС.
По наређењу бригада 8.11.1995. године преузима зону одговорности од 16.кмтбр 1.КК у ОГ-9. Добој
Vitkovci, posljedni položaji brigade, novembar 1995.
Naređenjem od 8.11.1995. godine 1. Prnjavorska lpbr posjela je položaje, a 16. kmtbr krenula je na novi zadatak. Linija odbrane brigade od Gojakovca do rijeke Usore[1] u dužini od oko 18 kilometara , nikada duža l/o, srećom svi položaji su uređeni, a u l/o na Dobojskom ratištu, širi rejon Vitkovci nalazi se 1.525 boraca. Ovdje treba napomenuti da za izvršavanje ovog zadatka pridodat nam je radnički bataljon iz Prnjavora koji se nalazio na liniji odbrane u Svilaju u sastavu 1. okbr 1.KK VRS. Brigada nikad brojnija. Nastavite sa čitanjem
Karin, Benkovac
Bez većih problema u toku dugog puta, 1.lp brigada stiže na Benkovačko ratište 4.11.1993. godine. Da naglasimo da je brigada do sada prošla dosta dugi ratni put, ali prijem koji su nam organizovali mještani i komanda 92. mt brigade sa komandantom ppuk. Bosanac Veljkom ostaće u ne zaborav svima.
Po naredbi komande 1. KK u sastav 3.pb ulazi i pješadijska četa „Vukovi “ poznata kao Prvi udarni bataljon 1 KK, Nastavite sa čitanjem
Već 3.11.1992. godine, po naređenju komandanta1. KK, brigada se premješta na Teslićko ratište. Položaje na Brodskom ratištu predali smo Osinjskoj brigadi i 327.mtbr 12.11.1992. godine. [1] Izvršeno je potrebno komandantsko izviđanje u novi rejon razmještaja na Teslićkom ratištu.
Operativne grupe Doboj
Na Teslićko ratište kreće 560 boraca brigade marševskom kolonom pravcem Brod – Prnjavor- Stanari- Čečava – Teslić, i 12.11.1992. godine brigada, po kišnom vremenu, se razmješta u rejonu Banje Vrućice. 1pb i 3.pb smješten je u hotel Dalmacija , sada Srbija, a 2.pb u hotel Kardijal.
Već 14.11.1992. godine, počele su borbe za Stražu- Hatkina njiva – Todićevo. Neprijatelj je bio izuzetno dobro utvrđen, miniran p/k „paštetama“ , dobro organizovao odbranu kao otpornu tačku, težak i nepristupačan teren onemogućio je uvođenje tehnike, vođene su žestoke borbe, neprijatelju su nanijeti veliki gubici, ali nismo uspjeli pomjeriti ga.
Hatkinju njivu
U napadu na Hatkinu njivu učestvuje borbena grupa brigade sastava vod vojne policije brigade sa komandantom brigade i pješadijskom četom 3.pb kapetana Ratka Desića, dijelovi 2. i 4.lpb .Izvršen je upad u liniju rovova HVO.
Vod mb82mm 1.pb daje vatrenu podršku borbenoj grupi brigadena pravcu napada Hatkinu njivu – komunikacija Novi Šeher – Tešanj.
U ovim borbama imali smo gubitaka, među ranjenima bio je i k-dant 3. bataljona KIK Ratko Desić – Roda.Teže ranjeni su Brane Janković i Ilija Golić iz 1.pč, 3.pb. Nakon uspješnog izviđanja uređenih položaja izvršen je napad i zauzeti su nekoliko bunkera bez naših gubitaka. Nakon zadržavanja i čekanja jedinice koja bi zauzela osvojene bunkere i produžila napad, protivnik je udario žeskoko minobacačkom vatrom po svojim tanšejima i krenuo u protivnapad. Poslije ranjavanja naših boraca, napad je prekinut i jedinica se povukla na polazne položaje.
Daleko smo od linije fronta Brigada ima sasvim novu ulogu i nove zadatke. Sa potpukovnikom Boškom Peulićem, operativcem OG-10 odlazimo na izviđanje, kako bi upoznali teren i pravce eventualne upotrebe snaga. Izviđeni su pravci :
Blagaj – Suhača – Budimilić Japra
Prijedor – Ljubija – Stara Rijeka
Prijedor – Oštra Luka –
Prijedor – Tomašica – Sanica
Omarska – Mrakovica – Orahovo
Orahova – Dubica – Bačvani – Knežica
Bačvani – Petrinja – Kostajnice
Omarska
Poslije komandantskog izviđanja imali smo potpuniju predstavu kakva nam je uloga i koji su nam zadaci.
Borci uglavnom odmaraju, povremeno vršimo doobuku pojedinih specijalnosti, a posebno na oruđima.
U borbenim dejstvima najčešće nismo se opterećivali formacijskom strukturom brigade, bitno nam je bilo da sve funkcioniše u datom momentu. Iz Korpusa insistiraju da se brigada mora ustrojiti prema formaciji, a ovu aktivnost kontroliše pukovnik Lazić, a najveći dio posla mora uraditi poručnik Momir Krajišnik, personalac u brigadi. Svakodnevno smotre, ustrojavamo brigadu, ide sve po planu. Nastavite sa čitanjem
Sa linije odbrane u rejonu Broda i Sjekovca , 25.10.1992. godine, u borbu za oslobođenje Jajca, krenula je borbena grupa brigade. Odabran je 61 borac, a drugu je lično predvodio komandant major Vlado Živković i komandant 3. bataljona k1k Ratko Desić.
Po naredbi komandanta TG-3 formirana je borbena grupa od boraca Prnjavorske i Osinjske brigade. Komandant BG je major Boro Bukovica.[1]
Za četiri dana, koliko su trajale borbe, oslobođeno je Jajce, zavijorila se srpska zastava na Kuli.
Za svoj doprinos grupa je lično pohvaljena od komandanta 1. KK VRS generala Momira Talića. Nastavite sa čitanjem
Laminci
Nakon izvršene mobilizacije jedinica TO opštine Prnjavor, mjesec dana priprema i sređivanja brojnog stanja, Teritorijalni odred opštine sa prvim jedinicama JNA tadašnjeg Petog, odnosno Banjalučkog korpusa, našle su se kasnije na udaru ratnih dejstava u Zapadnoj Slavoniji 1991. godine sa zadatkom da na vrijeme pruže pomoć srpskom narodu uZapadnoj Slavoniji koji je bio izlošen napadima Hrvatske vojske i policije.
Po naredbi komande 5. korpusa Prvi prnjavorski teritorijalni odred pod komandom kapetana prve klase Živojina Kuzmanovića sa 119 boraca i starješina po kišovitom vremenu 13.10.1991. oko 13.00 časova iz rejona prikupljanja s.Laminci, Gradiška prelazi r. Savu, most na kanalu Strug – Nova Sava i uvodi se, pod dejstvom minobacačke vatre i vatre iz snajpera, na liniju odbrane u Donjim Bogićevcima, u Zapadnu Slavoniju, RH, u zoni odgovornosti 329. oklopne brigade JA. Dijelovi ove jedinice prešli su rijeku Savu 18.8.1991. i zauzeli pravac s.Gorice – s.Donji Bogićevci – s. Dragalić- s.Medari …[1]
Za komandira Prve čete TO odreda postavljen je k1k Tomašević Slobodan. Preko radio-Prnjavora građani su svakodnevno informisani o stanju i aktivnostima Odreda u ratnim uslovima. Nastavite sa čitanjem
27.mtbr 1.KK VRS
27.mtbr 1.KK VRS
S Vikipedije, slobodne enciklopedije:
27. derventska motorizovana brigada je bila pješadijska jedinica Vojske Republike Srpske.
Ribnjak 1991.
Prvo veliko pozivanje kada je već krenula mobilizacija dijela jedinica TO i JNA u septembru 1991. godine počelo je 5.10.1991. godine, pozivanje i organizovanje dijela jedinica motorizovane brigade iz Prnjavora na prostor Ribnjaka u Prnjavoru, gdje su već izvučena nepopunjena borbena sredstva (haubice, topovi ZIS i dr).
kasarna
Ponovo formirana 327.mtbr u februaru i martu 1992. godine, naporima načelnika štaba brigade ppuk LJubomira Obradovića, u jako teškim uslovima uz pomoć Prnjavorske lake pješadijske brigade i komande 1.KK VRS.
Početkom ratnih dejstava u aprilu, brigada, ponovo, uspjeva da izvrši djelimičnu mobilizaciju i organizaciju prema ratnoj formaciji i da popune jedinice pješadije i za podršku bataljonima, u prioritetu HAD i LADPVO i dr. jedinice.
Po planovima mobilizacije motorizovane brigade, koja se popunjavala sa područja 11 opština, ali zbog obstrukcije Muslimana i Hrvata, bigada je popunjavana, najviše, sa područja opština Prnjavora i Dervente.
Sastav brigade je činilo oko 2.000 boraca, a kroz brigadu je prošlo više od 5.000 vojnika; poginulo je 438 boraca, a 13 se vode kao nestali.[1][2]
Najbrojniji dio brigade su pješadijski bataljoni. U početku bilo je pet bataljona, tokom ljeta, ali je transformacijom broj bataljona sveden na tri, kako je po formaciji mtbr.
Komanda 1.mtb
Prvim pješadijskim bataljonom komanduje kapetan Vitomir Đurđević, iz Prnjavora, u 1991. godini bio je zamjednik komandanta odreda TO opštine Prnjavor na ZSR. Bataljon sačinjavaju borci iz Smrtića, kojom je do ranjavanja, kaomandovao vodnik Željko Đurić i Trstenaca. Od 31.jula u sastavu ovog bataljona je i četa kapetana Dane Šuška , koja je branila kasarnu u Derventi.
Drugi pješadijski bataljon je pod komandom kapetana Slavka Crnića. Čine ga borci iz prnjavorske i derventske opštine.
vod mb82mm
Trećim pješadijskim bataljonom komanduje kapetan Desimir Jusupović iz Prnjavora, a čine ga borci iz Prnjavora i Miškovaca.
U sastavu ove brigade sadejstvovao je ranije i jedan bataljon iz Banja luke, kapetana Velimira Vukajlovića.
HAD 122mm
HAB 122mm prvi put se okuplja početkom 1992. godine u Šibovskoj, gdje se od boraca različitih specijalnosti formira ova baterija. Borbena podrška počinje sa Motajice u odbrani od neprijateljskih napada. Prvo vatreno krštenje inmali su 7.aprila i do završetka operacije za oslobađanje Broda. Poseban doprinos u stvaranju baterije dali su Ljubomir Kitić, Nedeljko Suvajac, Milan Subotić i potporučnik Radiša iz Gradiške. Dolaskom baterije kapetana Ljubiče Kalabe i još nekih jedinica formiran je HAD ,koji je strah i trepet za protivničku stranu
sanitetsko odjeljenje 1.mtb
Jedinica je osnovana 13. maja 1992. godine u Derventi. Borci su uglavnom bili iz Dervente, Broda i Prnjavora.[1] Prvi komandant jedinice bio je Ljubo Obradović. Na početku rata u BiH, ova brigada se zvala 327. derventska motorizovana brigada.
U drugoj polovini 1992.brigada je povremeno držala front širine 26 kilometara, što je van načela upotreba jedinica, ali je i tako širok front uspješno očuvan, uz ivođenje ofanzivnih dejstava
Brigada je ratovala u celoj Republici Srpskoj, sa težištem na dobojskom i teslićkom ratištu. Brigada je učestvovala i u dve velike operacije Vojske Republike Srpske, Koridor i Drina.
„Jude“ elitna izviđačko diverzantska jedinica 1.mtb
Učestvovala je u oslobađanju Bišnje, Rabića, Kukavice, Potočana, Dervente, Kostura, Čelara, Čardaka. Begluka, Bijelog brda, Sedlića, Vakufa, Dubošća i izbijanje u međurječje Save i Ukrine. Krajem godine brigada je u zadatku obezbjeđenja sjeverne granice RS. Vrši se popuna potčinjenih jedinica, jer je bilo poginulih i ranjenih. Sređuje se tehnika, otklanjaju posljedice ratnih razaranja. Inžinjerijske jedinice pomažupodručju opština Dervente i broda.
ppuk Obradović Ljubomir
Nezahvalno je isticati one najbolje, jer su svi svoje obaveze izvršavali na pravi način. Tako je radila i baterija LAD PVO vodnika Ćolića i vodnika Segića, a što se tiče pješadijskih jedinica, tu je 2.mtb, te sastavi 1. i 3.mtb. Pomenuo bi i elitnu grupu boraca pod tajnim nazivom „Jude“. Brigada razvija saradnju sa civilnim organima vlasti kao i sa stanovništvom.
komanda stana
Podvig Miroslav Mika Mikerević: u aprilu 1992. godine spasao 38 srpskih vojnika zarobljenih u vojnom objektu “Rabić” kod Dervente bez upotrebe sile, metka ili žrtve, za šta je odlikovan najvišim vojnim priznanjem RS, Ordenom Milana Tepića! kada je izvukao i spasao 38 srpskih vojnika sa komandirom por Rodoljubom Vukićem_Rokom, na zadatku, a koji su bili okruženi suparničkom vojskom. Pošto su svi bili iz prnjavorske opštine, te nisu poznavali teren u okolini Dervente, Mika ih je u toku noći izvukao kroz žicu i prečicama doveo do slobodne teritorije. Bez sile, metka i žrtve, potpuno perfektno i briljantno, uvijek su naglašavali njegovi saborci!
3.mtb na teslićkom ratištu https://www.youtube.com/watch?v=rdMEjln2j9I
[1] U 327/27. mtbr Derventa 7.K JNA je obavljao je dužnost načelnika štaba motorizovane brigade, ujedno zamenik komandanta brigade. ppuk Ljubomir komanduje brigadom v. d. komandanta od 1. aprila 1992. godine, zbog bolesti komandanta brigade Stanka Trajkovića do 27. maja 1992. godine kada komandu nad brigadom preuzima potpukovnik Ratko Grabovac.
Od 6. juna 1992.godine do 23. juna 1992.godine, zbog nepopunjenosti komandanta, brigadom, ponovo komanduje načelnik štaba potpukovnik Ljubomir Obradović.
Zbog herojske pogibije komandanta brigade pukovnika Trivuna – Trive Vujića od 30. juna 1992. do 7. jula 1992. godine, komanduje načelnik brigade potpukovnik Ljubomir Obradović.
Naredbom komandanta 1. Krajiškog korpusa broj: 18/ 1- 277 od 16.6.1993., za komandanta Osinjske lake pešadijske brigade je postavljen potpukovnik Ljubomir Obradović na komandnom mestu Osinjske brigade ostaje po dostupnom podacima do novembara 1994. godine.
[2] Prema prikupljenim podacima u 1991. godini mobilisano je 338 vojnih obveznika sa područja opštine Prnjavor, u 4.mtč koja je branila kasarnu bilo je mobilisano još u maju 42 vojnih obveznika, a mobilisano 1.012. pripadnika, a raspoređeno (prošlo kroz jedinicu) 1.030. vojnih obveznika.
Stanje na brodskom ratištu izuzetno je složeno. Po naredbi 1. KK 1.prnjavorska lpbr pridodaje se TG-3 pukovnika Slavka Lisice. Brigada (2. i 3. bataljon) 25.7.1992. godine krenula je u Grk i preuzima liniju odbrane Bos.Lužani – Unka na obodnom kanalu, od dubičke brigade, koja je zbog velikih gubitaka morala biti zamijenjena. Nakon pet dana 30.7.1992. godine u Grk stiže i 1. bataljon, brigada je kompletna. Prednji kraj odbrane brigade je bio u rasporedu: lijevo Lužani Bos. – Žeravac 2.pb, središnji dio 1.pb i na desnom krilu 3.pb. Nastavite sa čitanjem
U pregledu planova razvoja ratnih jedinica JNA u Opštinskom sekretarijatu za narodnu odbranu, za 1991. godinu nalazi se 329. oklopna brigada JNA brojnog naziva 5456 vojne pošte 8840 Banja Luka, sa mobilizacijskim mjestom kasarna Kozara Banja Luka.
Oklopni bataljoni naoružani su sa 30 tenkova T-84 (1.okb) dok su 2.i 3.okb po 30 tenkova T-55, mehanizovani bataljon sa OT i BVP, BRDM-2 samohodnih ardPVO.
Po planu popune 30 pripadnika ratne jedinice, a mobilizacija je izvršena sa 151 vojna obveznika. kroz jedinicu je prošlo još17 tenkista. Ukupno raspoređeno u tenkovsku jedinicu JNA 168 boraca sa područja opštine
| ratna jedinica 329.okbr | Ima | sleduje |
|---|---|---|
| čvp | 3 | |
| had122 | 9 | |
| inžb | 8 | |
| ič | 1 | |
| lsardPVO | 10 | |
| mad | 3 | |
| mb | 49 | |
| okb | 38 | 30 |
| pozb | 18 | |
| rjVV | 26 | |
| ukupno | 168 | 30 |
U sastavu oklopne brigade bila je jedinica „Vukova sa Vučijaka“ u periodu decembr-mart sa 26 pripadnika i pridodati pripadnici teritorijalnog odreda TO opštine Prnjavor brojnog stanja oko 555 boraca. A u maju 1995. godine u sastavu ove jedinice je i borbena grupa 1.lpbr Prnjavor od brigadnih izviđača i dijela „Vukova sa Vučijaka“.
Oklopna brigada bila je stub odbrane Zapadne Slavonije u zaštiti Srpskog naroda.
17.8.1991. godine u silovitom naletu i jurišu 329.okbr, izbija na Auto-put i naplatnu rampu u Okučanima. (Krajiški vojnik mart-april 1994.g. str.18)
BRDM2 na Ceru
„Vrlo brzo smo iz Banja Luke, uz podršku komande uspjeli stići na Plitvice i postaviti se u tzv. „tampon zonu“ tj. rastaviti zaraćene strane“, sjeća se kapetan Branko Suzić, tada jedan od komandanata u ovoj jedinici boreći se za slobodu srpskog naroda dvije godine kasnije, ostao bez vida. „Mislim da smo obavili značajnu ulogu u sprečavanju dalje eskalacije sukoba i zaštiti stanovnika Like, pri tom održavši stabilnost u ovom u ovom području punih pet mjeseci“, naglašava Suzić.
major Branko Suzić
Nakon Plitvice bitke su se smenjivale jedna za drugom, baš kao i uspjesi ove jedinice, odnosno Prvog krajiškog korpusa. „Četri pune godine ova jedinica ratuje na svim ratištima, od Plitvica, preko Banije i Korduna, da bi 18.8.1992. godine prešla u Zapadnu Slavoniju.
Početkom rata u nekadašnjoj Bosni i Hercegovini je, takođe, predstavljala jednu od udarnih pesnica na frontovima u zoni odgovornosti Prvog krajiškog korpusa. najtaže je bilo na Ceru i proboju „koridora„, odnosno, prilikom otvaranja puta prema matici Srbiji, ističe starješina ,puk Milan Dupljanin, koji je u ovoj jedinici još od predratnih dana. (Kraju rata je bio komandant okl brigade).
Jedna od brojnih bitaka na ovom, uspješnom ali i krvavom ratnom putu, koje se nikada ne zaboravljaju je operacija za oslobađanje Broda. Sa svojom jedinicom u Brod je ušao Željko Petković: „Na glavnom pravcu napada probili smo neprijateljsku liniju i tome omogućili ostalim jedinicama da ovladaju predgrađima ovog grada a zatim i samim Brodom“.
Za doprinos u očuvanju i odbranu vijekovnih srpskih teritorija jedinicaje, ukazom predsjednika Republike, prije dvije godine odlikovana ordenom nemanjića, a da je ovo priznanje došlo u prave ruke potvrđuju i kasniji uspjesi na bojnom polju.
Ratni put 329.okbr JA, a kasnije 1.okbr VRS, opisao je major Branko Suzić, komandant 2.okb u knjizi:
Banja Luka 1995. godine