Arhive oznaka: 1.pb

Okupljanje boraca 1. bataljona

13.6.2024. godine otrivena i osvećena bista nekadašnjeg komandanta Prvog bataljona, Prve prnjavorske lake pješadijske brigade Živojina Kuzmanovića u prnjavorskom selu Donji Vijačani.

Pored odavanja pomena i prisjećanja na nekadašnji ratni put majora JNA i Vojske Republike Srpske, povodom Spasovdana odata je i pošta poginulim borcima VRS iz Donjih Vijačana od koji su pojedini bili i pripadnici Prvog bataljona.

Sinoć je u osnovnoj školi u Donjim Vijačanima  u znak sjećanja na majora Vojske Republike Srpske Živojina Kummanović i ratni put Prvog bataljona 1.prnjavorske lake pješadijske brigade premijerno je prikazan i dokumentarni film ’’1657 dana u ratu’’rađen je u produkciji ’’Kozara media’’ a u ovom dokumentarnom ostvarenju govore mnogi akteri koji su se borili u redovima Prvog bataljona a gdje su na mnogim ratištima branili Republiku Srpsku.

14.6.2024. godine na televizi K3 Prnjavor sinoć je prikazan dokumentarni film o ratnom putu 1. bataljona 1.lpbr Prnjavor „1657 dana u ratu“. U filmu govore borci bataljona iz Donjih Vijačana, Palačkovaca , Prnjavora,  Štrbaca ,kao i djeca poginulih boraca Dajana Zečević, ćerka poginulog borca Borislava Zečevica i unuka poginulog borca Tomislava Tošića, i Damir Živković, sin poginulog borca Ljube Živkovića. 

Nastavite sa čitanjem →

U Donjim Vijačanima kod Prnjavora 13.6.2024. godine ,  u organizaciji Mjesne boračke organizacije  otkrivena spomen-bista nekadašnjem komandantu 1.pješadijskog  odreda/bataljona 1.lpbr Prnjavor majoru Živojinu – Žiki Kuzmanovuću.

Major Žika je prvi otišao u rat i dao veliki doprinos za slobodu srpskog naroda i stvaranje RS.

Spomen bistu majoru Kuzmanoviću na platou ispred Mjesne kancelarije i spomen ploče poginulim borcima VRS iz mjesne zajednice Donji Vijačani, osveštaće sveštenici prnjavoske parohije u 12.30 časova.

major Žika – Živojin Kuzmanović

Nastavite sa čitanjem →

107.pbr

Nova pješadijska brigada 107.pbr 1.K VRS

1.aprila 1996. godine 1.lpbr Prnjavor i 1.mtb 27.mtbr zvanično mijenja naziv u novu 107.pbr i to u sklopu reorganizacije VRS.

Krajem marta 1996. godine uslijedila je masovna demobilizacija boraca prnjavorske brigade i jedinica 27.mtbr VRS sa područja opštine Prnjavor, nakon koje komanda Prvog korpusa naređuje spajanje ove dvije brigade u jednu koja sada dobija formacijski naziv 107. pješadijska brigada, sa vojnom poštom broj 2210 Srbac.

Tako je u prvoj polovini marta 1996. godine formirana komanda 107. pješadijske brigade na čijem čelu su bili komandant pukovnik Miodrag Suvajac i načelnik štaba potpukovnik Gojko Starčević.

Po novoj formaciji su formirani i komanda stana, vod veze, izviđački vod i četa vojne policije koji su i nadalјe ostali popunjeni lјudstvom u skladu sa formacijom, oficira 36, podoficira 16 i vojnika 667 ukupno 719, sa mobilizacijkim zborištem u s. Velika Ilova, dok su pozadinske i pješadijske jedinice bile popunjene samo potrebnim brojem lјudstva za održavanje i čuvanje naoružanja i materijalno-tehničkih sredstava.

Komanda Brigade sa prištapskim jedinicama se izmiješta na lokaciju u gradu Srbac, a IKM za Prnjavor u staroj zgradi komande lpbr, a preostali dio lјudstva i jedinica na lokaciju kasarne u Sitnešima, Srbac i Dobroj vodi i Šibovskoj. Sva skladišta naoružanja, minsko-eksplozivnih sredstava i ostalih materijalno-tehničkih sredstava su bila neprekidno obezbjeđivana naoružanom čuvarskom službom i pod stalnom kontrolom komande Brigade. Nastavite sa čitanjem →

Vozuća 1992.

31 godina od dolaska na Vozućko ratište

s. Stog

Zbog izuzetno teške situacije na Ozrenskom ratištu, po naređenju pretpostavljene k-de OG Doboj, 70 dobrovoljaca 1. i 3. pješadijskog bataljona i vojna policija s komandantom majorom Vladom Živkovićem odlaze na južni dio Ozrena prema r. Krivaji, Vozućko ratište, kako bi pomogli u stabilizaciji linije i spriječili masovno iseljavanje stanovništva sa Ozrena i Vozuće.  19.12.1992. godine po naređenju komandanta brigade, komandant 3.pb  kap Tomić sa 2.pč 3.pb zast Gligorić,  upućuje se u rejon Vozuće, opština Zavidovići na uspostavljanju linije odbrane na pravcu Ljeskovac (1.017m) i jedna pješadijska četa 1.pb sa komandantom brigade i zamjenikom komandanta 1.pb  vod Tubak zauzima položaje na vijencui Stolići preko r. Krivaje iznad Vozuće.[1]

KrajinaReportaža sa prnjavorskim borcima na Vozućoj, Zavidovići  u odbrani položaja krajem 1992. godine u dolini Krivaje, na vijencu Stolici prema s.Mahoje, sa borcima 1. pješadijskog bataljona, a nekoliko kilometara uz vijenac dalje i bila je i  2. četa 3.pješadijskog bataljona na prevoju Kamenička premet prema s. Gostoviću.

SLOBODU NOSI KRAJIŠNIK (Krajiški vojić, list 1.KK, broj 12, januar 1993, str. 17)

– Dobar je ovo narod. Prihvatili su nas kao braća i pomažu nam kada je najpotrebnije. Naravno, ima i onih koji su napustili svoja sela i umjesto da brane rodno ognjište , otišli negdje u Srbiju, ili još dalje, kaže Zoran Milošević, iz voda mb82mm 1.pješadijskog bataljona 1.prnjavorske lpbr.

– Naučili smo da ratujemo daleko od kuće, svuda gdje je ugrožen srpski narod i gdje se brane srpske teritorije. Poslije Dragalića u Zapadnoj Slavojniji, Dervente, Broda i Teslića evo došli smo i ovdje kod Zavidovića, i brzo smo se snašli, kaže Braco Ćućić, iz voda mb82mm.

Sa svojim borcima, komandant 1. bataljona Nikica-Nikola Merlović , kapetan 1. klase, po nacionalnosti je Ukrajinac.

–  Naša jedinica nije, kako kažu, etnički čista. Naravno, najviše je Srba, ali ima dosta i Ukrajinaca, Poljaka, Hrvata, Roma… Svi smo jedinstven vojnički kolektiv i tu nema nikakve razlike niti problema.. Ovaj bataljon već drugu godinu bije bitku za pravdu i slobodu naroda koji nije izazvao niti želeo ovaj užasni rat. Borilo se i vjerujemo u bolje sutra, u sretniju i mirniju budućnost naše djece , poručuje kapetan Merlović.  A njegov zamjenik , Brane Tubak bio je običan vojnik, sada je poručnik. Sposoban momak, prava junačina, veliki borac. Njegovi saborci kažu da je izvrstan strijelac, odličan artiljerac. Zajedno sa majorom Vladom Živkovićem, komandantom prnjavorske brigade i još nekoliko boraca krenuli smo dalje , gore u planinu , do prve vatrene linije i položaja prema muslimanskom uporištu Mahoje. Put je bio naporan. Više od dva časa pješačenja  uz brdo. Hrana, voda i municija  se mogla iznijeti samo sa samaricom. A kad smo stigli , dočekali su nas Alijini snajperisti. Morali smo u zaklon. Uz kafu koju su pripremili  Rade Jusupović, Duško Marić i družina  razgovarali smo o pretnjama vojnom intervencijom.

– Ma kakva vojna intervencija. Borci i ovaj srpski narod  su već navikli na stalne prijetnje. Mogu oni i intervenisati, ali ja im ne preporučujem  da dolaze u ove planine, kaže jedan borac 1. bataljona lpbr Prnjavor.

borci 3.pb voda mb u Stogu

Nastavite sa čitanjem →