Borbena dejstva Vukova u 1993. godini
Kašić, Benkovac , RSK
Naređenjem komandanta 1.KK od 26.1.1993. godine ponovo se formira 1. udarni bataljon „Vučijak“ u 27.mtbr na osnovu ukazane potrebe i pogoršanja situacije na prostoru RSK, a u cilju pružanja pomoći srpskom narodu i suprotstavljanju ustaške agresije.
Odlazak Vukova u Ravne Kotare- Kašić doneo je nove pobjede, korišćenjem brzine izvođenja borbenih dejstava, manevar i sposobnost iznenađenja uz korišćenje PO sredstava, naročito „Ose“. Samo u jednoj akciji , prvi vod prve ćete izbacio je iz stroja više od 70 neprijateljskih vojnika. To su bili naši vrli borci: Pejić Duško, Lukić Dragan, kaurin Vinko, Raljić Mitar i mogi drugi. I svi ostali uložili su pravo herojstvo i u borbama u Kašiću.
Ukupno je do sada u Vukovima izgubilo živote 49 pripadnika.-juli 1994.
I pored velikih gubitaka, jedan broj ljudi je od početka u ovom sastavu Vukova. To su Šikarac, Milijaš, Ljubiša Slatinac, Spasojević Radojica, Biberi i još nekoliko drugih. Moće se reći da ova jedinica nema ni jednog aktivnog oficira. Razne profesije su ovdje, rame uz rame, momci iz nekoliko opština, stasala za vođenje borbe na osnovu vlastitih iskustava i taktike. Značajno je i dobra saradnja sa narodom. O vrijednosti „Vukova sa Vučijaka“ pohvalno se izražava i naša vrhovna komanda. (Naš zavičaj Prnjavor, avgust 1994. str.5)
Borbe za Kašić u sastavu i sadejstvu sa 92.mtbr Novigrad VSK, Vukovi u fomacijskom sastavu 27.mtbr 1.KK VRS -VP 7127 Derventa, od 1.2.1993 do 9.2.1993. nastradalih: 7 poginulih, komandant Vukova teško ranjen, 10 ranjenih, među njima i komadir 1. čete Šikarac Miro i 2 povređanih. Velika borba Vukova i velika količina ispaljenih artiljerijskih projektila i veliki gubici[3] kod neprijatelja 3.gardijske brigade HV. [4]
Napad je izveden 4.2.1993. uspješno iz dva pravca, a cilj je pravoslavna crkva u selu Kašić. Gubici su veliki, od 18 , poginulo je 6 pripadnika Vukova.Prilog Hrvatske televizije-Kašić 1993.
Poslije ranjavanja komandanta bataljona Vukova i komandira 1. čete, nastavljaju se borbe pod komandom zamjenika Janše, Borke, Čate i nakon nekoliko dana zauzimaju se položaji prema Narandžićima-kula, ušli u Karin na more, i stali. Uborbama zarobljeno nekoliko tenkova, OT, artiljerijskih oruđa i dr.
Zbog teškog ranjavanja i smrti komandanta Vukovi 15.3.1993.g. jedinica se izvači sa benkovačkog ratišta i odlazi u Prnjavor. Prisustvuju sahrani komandanta 17.3., a već 19.3. vrši se smotra jedinice na Vučijaku i zaključivanje vojnih knjižica u sastavu 27.mtbr Derventa sa 10.3. za 47 pripadnika. Slijedi duži odmor jedinice.
Smrt Veljka Milankovića jedne od legendi rata za odbranu srpskog naroda Dostojno heroja
Genaral-pukovnik Momir Talić, komandant 1.KK, na pogibiju Veljke Milankovića , Kao da sam sina izgubio
Milan Martić, ministar MUP RSK za Veljku Milankovića kaže Veliki srpski junak..
Veljko ja sa svojim „Vukovima“ odradio na veličanstven, herojski, njemu svojstven način – Kašić. Svi su ga poštovali, svi su mu se divili. Noć uoči operacije za Kašić, u kojoj je teško ranjen, kada su se sakupili svi komandanti rekao sam: „Znam ko neće izdati na bojnom polju, jel tako brate Veljko“. A on je odgovorio: “ Moji Vukovi nikada neće izdati“. (Krajiški vojnik, februar 1993.str. 18)
U rejonu Blizne Zavidovići poginuo Zekić Ratko 26.8.1993.
Tešanj
U borba u opštini Tešanja, rejon Cerovica – Križ u sastavu prnjavorske lpbr od 3.11.1992, u borbama dva ranjavanja u Filipovići 21.8.1993. poginuo Siniša Gunjić u sastavu bVP 1.KK
U sastavu 1.bataljona vojne policije 1.KK VRS
U avgustu mjesecu u sastavu 1.bvp izvodi se borbena destva na pravcu s.Gojakovac prema s.Filipovići prema Jelahu. U ovim borbama bataljon uspjeva da pomjeri liniju fromna za 1-1,5km u pravcu Jelaha. Borbe su bile teške sa 4 poginula pripadnika bvp, i Siniša Gunjević u neposrednoj rafalnoj vatri, pripadnik odreda Vukova, 21.8.. Ranjeno je 35 od čega 6 teže.
U monografiji Bataljon vojne policije 1.KK, Birani da budu najbolji, Banja Luka 2016. na strani 145 navodi se da U avgustu mjesecu pod 1.bvp, koji je tada imao pet četa, našla se i jedinica Vukova sa Vučijaka i jedna četa rezervnog sastava MUPRS. Komandant 1.bvp tada je bio kapetan Babić Dragomir, a komandant Vukova sa Vučijaka Miro Mlađenović.
U sastavu lpbr Prnjavor
1995-1996.
Od novembra jedinica Vukovi sa Vučijaka su u formacijskom sastavu 3.lpb prnjavorske lpbr, od 11.10.1993. brojnog stanja od 148 pripadnika rapoređenih u tri voda, komandu čete i minobacačko odjeljenje.
Naredbom komandanta lpbr od 2.5.1994. godine, Vukovi se izvlače iz sastava 3.lpb i formira se samostalna diverzantska jedinica sastava tri voda, komanda i pozadinska jedinica.
Vučijak, Kremna 1994.
2.7.1994. godine na Vučijaku okupili su se pripadnici udarnog bataljona 1.KK Vukovi sa Vučijaka radi smotre i obilježavanja treće godišnjice postojanja ove elitne jedinice VRS.
U ime komande 1.KK smotru je izvršio puk Milan Tomović uz pratnju komandanta Vukova Mire Šikarca.
Posljednja akcija Veljke Milankovića (Krajiški vojnik,list 1.KK, 1993. februar, str.18)
Četvrti februar 1993. godine, dva sata ujutro. U osnovnoj školi u Benkovcu bila je neubičajna živost. „Vukovi sa Vučijaka“ spremali su se za akciju. Veoma brzo natovareni su kamioni municijom. „Vukovi“ ulaze u autobus na kratko se čula žestoka buka motora, zatim tišina.
U improvizovanoj kuhinji, nakon što je izdao posljednja naređenja, Veljko Milanković, komandant Vukova, ostao je nadvijen nad topografskom kartom. Kava, doručak „s nogu“ i krećemo na položaj. Sa ugašenim svetlima stižemo na Pržine.
Ispred nas je srpsko selo Kašić. Vijeme kao da je stalo. Stalno dolaze i odlaze kuriri, Milanković i Miro Mlađenović (načelnik štaba) vrše zadnju provjeru veza. S prvim rumenilom na istoku pržine su oživjele. Tenkovi zauzimaju položaj, posade trocjevaca i maljutki vrše posljednje pripreme. Sa zorom počinju detonacije sa sve žešće je i paljba iz pješadijskog naoružanja. Još se nije dobro ni razdanilo, a već hitamo u Smiljane Donje. Milanković izdaje posljednje naredbe Vukovima i tenkistima. Komandant Vukova odlazi u obilazak drugih položaja, a ja počinjem sa snimanjem. Kolona Vukova približavaju se Kašiću iz tri pravca. oko 10 sati kreću i tenkovi.[1] Počinje pakao.
Ustaše raspolažu sa tenkovima i artiljerijom. nemilice tuku po našim položajima. Vukovi se ne zaustavljaju već ulaze u Kašić, vode borbu prsa u prsa. Oko podne stiže Milanković. Ljut je što svi tenkovi [2] nisu izašli na položaje. Krenuli su i ovi tenkovi. Pošto mi nije dozvolio da se u tenku prebacujemo do prvih linija, krećem sa janšom i jednom grupom boraca preko polja, kuda su već prošli Vukovi. Ispod Kašića ponovo srećem Milankovića i ne rastajemo se do tragičnog kraja.
Snimam pokret tenkova i njihova dejstva.
Svuda oko nas strašne detonacije i fijukanje metaka. Tenkisti nakon svake ispaljene granate premeštaju položaje. Smoje desne strane Milanković objašnjava Janši šta bi valjalo preduzeti da sa tenkovi razvuku kako ne bi bili grupisani na tako malomprostoru. Iako sve trešti od detonacija, ustajem i stojeći snimam.
U tom trenutku nekoliko metara ispred nas eksplodirala je granata. Detonacija me je bacila na zemlju. Postaljem svestan tek u transporteru da sam ranjen. U benkovačkoj bolnici čujem da je i komandant Vukova teško ranjen. Sudbina je htjela da smo ranjeni od iste granate i da sam čak snimio eksploziju te granate.
Veljko je potom prebačen u Knin, zatim za nekoliko dana u Banja Luku i na kraju na VMA u beogradu, gdje je od posljedica ranjavanja i umro.
Imao sam sreću da radeći kao ratni reporter dobro upoznam tog velikog čovjeka i komandanta. Na žalost, kad je napokon javnost počela saznavati punu istinu o „Vukovima sa Vučijaka“ i Veljku Milankoviću desilo se to što se desilo. (Rade Malešević, reporter TV Banja Luka i Stalni član Pres centra 1.KK).
Izviđanje na Trebavi
Po naređenju, nakon izviđanja komandanta lpbr i komandira „Vukova“ u reojnu trebavske brigade, u jutarnjim časovima 31.5.1994. godine komandant lpbr, načelnik veze i saniteta sa interventnom grupom „Vukova“ jačine 80 pripadnika i 2.pb odlaze u rejon Trebave gdje vode borbe za objekat Oblić.
Vrše se pripreme za oblazak u rejon Vijenca u z/o ozrenske lpbr, nakon pada objekta Vijenac.
[1] Jako brojno stanje Vukova, preko 250 pripadnika raspoređeni u tri čete na tri pravca prema s.Kašiću.
[2] Novi tenkovi T84 jačine 15 tenkova, i problem oko uvođenja tenkova u borbu.
.[3] ostalo je 76 mrtvih ustaša. Krajiški vojnik, februar 1993. str.17
[4] Borbe oko Kašića opisao je i učesnik bitke, pripadnik 3.gardijske brigade. Nastavite sa čitanjem
Kod saniranog spomenika pored mjesne kancelarije u Gornjoj Mravici 2.8.2020. godine u 14.00 časova , organizovan je pomen, parastos i obilježavanje 18 godišnjice od otkrivanja spomenika poginulim pripadnicima Vojske Republike Srpske iz mjesne zajednice Kokori, koji svoje živote položiše za Republiku Srpsku, za slobodu svojih porodica, za našu slobodu i slobodu ovih prostora.
Kod spomenka u krugu policijske stanice Prnjavor 4.4.2020. godine u 10.00 časova , organizovan je pomen, parastos i obilježavanje 17 godišnjice od otkrivanja spomenika poginulim pripadnicima SJB Prnjavor, koji svoje živote položiše za Republiku Srpsku, za slobodu svojih porodica, za našu slobodu i slobodu ovih prostora.
Vijence i cvijeće položili su porodice poginulih pripadnika policije, predstavnici policijske stanice i prtedstavnici opštine prnjavor.
Padom uporišta Cer formira se TG – 3, a za komandanta dolazi pukovnik Slavko Lisica. Od tada se aktivno u napadna dejstva uklјučuju 327.mtbr i Osinjska brigada, koja je učestvovala i u napadnim dejstvima zauzimanja uporišta Cer.
Brigadom su komandovali potpukovnik Ratko Grahovac, pukovnik Trivo Vujić, koji je poginuo 30. juna 1992. godine, potpukovnik Stanko Baltić, pukovnik Boško Peulić, pukovnik Rajko Radulović, a poslјednji komandant bio je major Nikola Štrbac. Na čelu brigade u dva navrata bio je i potpukovnik, kasnije general, Ljubomir Obradović, koji je tu dužnost obavlјao s pozicije načelnika štaba brigade.
i uspješno nastavlјa dalјa dejstva na pravcu prema Kostrešu u sadejstvu sa dijelovima 2.oklopne brigade, korpusne policije i drugih jedinica, koje su pristigle u pomoć.