Arhive autora: tomics91

O tomics91

Živi u Prnjavoru. Radio u Prnjavoru i Sarajevu.

Vukovi sa Vučijaka 1992.

Borbe u opštini Derventa

Povratkom sa zapadno-slavonskog ratišta, 16.3.1992. godine, gdje su bili kao interventni vod po evidenciji 26 pripadnika u sastavu 329.okbr JA Vukovi, odlaze na Vučaijak na odmor.

1992. Kremna Vučijak , smotra pred akciju

Nakon izvršene smotre jedinice, odmah se na derventsko ratište Vukovi se upućuju u rejon Pjevalovac – Trstenci  od 17.3.1992. do 30.4.1992.  na uspostavljanju linije odbrane i izviđanje p/k u sastavu Teritorijalne odbrane opštine Prnjavor.

Brojno stanje po evidenciji vojne pošte TO Prnjavor,  Vukova  čini 169 pripadnika u tri pješadijske čete, komandu i pozadinsko odjeljenje.

Karta položaja 2.odreda TO Prnjavor

Vukovi Sadejstvuju jedinicama novoformiranog 2.odreda TO opštine Prnjavor na liniji Pjevalovac – Agićko brdo-Agići na magistralnom putu PrnjavorDerventa 1992.

Od dejstva streljačke i minobacačke vatre ranjena su 5 pripadnika Vukova u rejonu Pjevalovca 15.4.1992.

 

Dalji zadadak na derventskom ratištu Vukovi dobijaju pravac djelovanja kasarna u gradu prema ulazu u grad.20.4.1992. Od dejstva streljačke i minobacačke vatre ranjena su 3 pripadnika Vukova u rejonu Dervente.

Drugi put Vukovi primaju zadatak odbrane kasarne u gradu sa čuvanjemmostova na r.Ukrini i pravca prema s.Babinom brdu.

Na dobojsko ratište vukovi se upućuju u rejon Križa prema jelahu u opštini Tešanj. U borbenim dejstvima od streljačke vatre ranjena su dva pripadnika Vukova u rejonu Križa-Vitkovci 6.4.1992. (Đumić Darko; , Milanković i Budak ?

Po zahtjevu SJB Prnjavor Vukovi 1.6.1992. učestvuju u vojnopolicijskoj akciji oduzimanja nelegalnog oružja od pripadnike mjesne zajednice Lišnja Prnjavor u s.Puraći. U pruženom oružanom otporu poginula su tri a četri lica su ranjena. Oštećeno je nekoliko kuća, džamija i drugih objekata. Zarobljena je značajna količina skrivenog MTS, naročito sanitetskog materijala i motornih vozila.

1992. u rejonu Cera

Dolaskom u rejon Mišinci-Cer u sadejstvu sa jedinicama VRS 27.mtbr, Osinjskom lpbr, Prnjavorskom lpb Vukovi učestvuju u operaciji proboju koridora.

Od minobacačkih destava  od 8.6.1992. do  19.6.1992. kada je oslobođen rejon ustaškog uporišta Cer, ranjeno je  15 pripadnika Vukova

U Mišincima se nalazi spomenik za 12 poginulih boraca iz ovog mjesta kojima se služi parastos i položu  vijenci.

Oslobađanjem Cera jedinica Vukova nastavlja dalje desjtva na proboju koridora prema Modriči i Odžaku. Čuvene borbe se vode oko Dobor kule

Pregled poginulih pripadnika Vukova:

Mjesto Opština svega %
Banja luka BanjaLuka 1 2,13%
Kašić Benkovac 7 14,89%
Čelinac Čelinac 1 2,13%
Branešci Čelninac 1 2,13%
Babino brdo Derventa 1 2,13%
Begluci Derventa 1 2,13%
Bijelo brdo Derventa 7 14,89%
Cer Derventa 1 2,13%
Derventa Derventa 1 2,13%
Mišinci Derventa 1 2,13%
Radešići Derventa 1 2,13%
Cer Doboj 1 2,13%
Novalići Gradačac 1 2,13%
Prebrice Gradačac 1 2,13%
Ošljak Ključ 1 2,13%
Gornja Brijesnica Lukavac 1 2,13%
Dabor Kula Modriča 1 2,13%
Dobar Kula Modriča 1 2,13%
Dobor Kula Modriča 1 2,13%
Jakeš Modriča 3 6,38%
Maksim skok Modriča 1 2,13%
Jakeš Odžak 1 2,13%
Gornja Trnava Okučani 1 2,13%
Donja Ilova Prnjavor 1 2,13%
Prnjavor Prnjavor 1 2,13%
Sanski Most Sanski Most 1 2,13%
Filipovići Tešanj 1 2,13%
Blizna Zavidovići 1 2,13%
Podsijelovo Zavidovići 3 6,38%
Svinjašnica Zavidovići 2 4,26%
47 100,00%

Ukupno poginulih 47


Pregled ranjenih pripadnika Vukova:

Mjesto Opština svega %
Benkovac Benkovac 1 0,55%
Kašić Benkovac 10 5,52%
Potočari Brčko 1 0,55%
Grk Brod 1 0,55%
Sijekovac Brod 1 0,55%
Zborište Brod 1 0,55%
Babino brdo Derventa 1 0,55%
Begluci Derventa 9 4,97%
Bijelo brdo Derventa 10 5,52%
Cer Derventa 4 2,21%
Derventa Derventa 7 3,87%
kasarna Derventa 1 0,55%
Koraće Derventa 1 0,55%
Markovac Derventa 2 1,10%
Pjevalovac Derventa 5 2,76%
Raščići Derventa 1 0,55%
Sedlić Derventa 1 0,55%
Simića Brdo Derventa 1 0,55%
Čajir Doboj 1 0,55%
Cer Doboj 7 3,87%
Cerovica-Križ Doboj 2 1,10%
Jabučić Polje Doboj 2 1,10%
Križ-Vitkovci Doboj 1 0,55%
Stanari Doboj 1 0,55%
Stanovi Doboj 2 1,10%
Brđani Gradačac 2 1,10%
Cerić Gradačac 1 0,55%
Cerik Gradačac 3 1,66%
Donja Mionica Gradačac 1 0,55%
Gašnjača Gradačac 1 0,55%
Grabov Gaj Gradačac 4 2,21%
Gradačac Gradačac 1 0,55%
Pelagićevo Gradačac 1 0,55%
Porebrice Gradačac 1 0,55%
Tramošnica Gradačac 10 5,52%
Turići Gradačac 2 1,10%
Košutarica Jasenovac 2 1,10%
Mlaka Jasenovac 1 0,55%
Kalabe Ključ 9 4,97%
Duga kosa, Botajica Modriča 1 0,55%
Jakeš Modriča 5 2,76%
Maksim skok Modriča 1 0,55%
Vlasinje Mrkonjić Grad 2 1,10%
Mašićka Šagovina Nova Gradiška 1 0,55%
Medari Nova Gradiška 2 1,10%
Dabor Kula Odžak 5 2,76%
Dobar Kula Odžak 1 0,55%
Dobor Kula Odžak 1 0,55%
Jakeš Odžak 2 1,10%
Gornja Trnava Okučani 1 0,55%
Okućani Okučani 1 0,55%
Omanovac Okučani 1 0,55%
Klepšić Orašje 1 0,55%
Lepnica Orašje 19 10,50%
Lišnja Prnjavor 1 0,55%
Čevaljuša Zavidovići 1 0,55%
Dolac Zavidovići 1 0,55%
Kesten Zavidovići 1 0,55%
Krčevine zavidovićI 1 0,55%
Podsijelovo Zavidovići 12 6,63%
Svinjašnica Zavidovići 7 3,87%
Ukupno 181 100,00%

Dobrovoljačka

3.5.2011.

Obilježavanje stradanja vojnika JNA u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu

Sarajevo, 3.5.2011. godine, delegacija opštine Prnjavor

Prisluživanjem svijeća i polaganjem bijelih ruža na početku bivše Dobrovolјačke ulice u Sarajevu, danas je obilјeženo 19 godina od ubistva 42 pripadnika nekadašnje JNA koje su počinili pripadnici tzv. Armije RBiH, Teritorijalne odbrane RBiH i muslimanskih paravojnih jedinica.

Skup je protekao bez incidenata, a policija Sarajevskog kantona ni ove godine nije dozvolila prolazak tročlane srpske delegacije na samo mjesto zločina u Dobrovolјačkoj ulici, što je objasnila bezbjednosnim razlozima, javlјa izvještač Srne.

Obilјežavanju 19 godina od zločina nad vojnicima JNA u federalnom Sarajevu prisustvovalo je više od 100 lјudi, među kojima su bili članova porodica žrtava i predstavnika vlasti Republike Srpske, a događaj su pratili brojni novinari.

Za razliku od prošle godine, u Sarajevu nije bilo okuplјanja pripadnika Zelenih beretki. Skup su obezbjeđivale jake policijske snage.

Tri autobusa koja su došla iz Istočnog Sarajeva zaustavila su se ispred zgrade Fakulteta političkih nauka u federalnom Sarajevu, odakle su učesnici sa zapalјenim svijećama i bijelim ružama pješke došli do nekadašnje Dobrovolјačke ulice koja sada nosi naziv Hamdije Kreševlјakovića.

ĐOKIĆ: NAPAD NA VOJNIKE JNA – PUCANј U MIR!

Glas Srpske 3.maj 2016.

Mučki napad na kolonu JNA u Dobrovolјačkoj ulici u Sarajevu bio je nesporni ratni zločin i pucanj u mir u BiH, ocijenio je Petar Đokić, predsjednik Odbora Vlade RS za obilјežavanje ove godišnjice.

„Nesporna je činjenica, potkrijeplјena nepobitnim materijalnim dokazima, da je 2. i 3. maja u Dobrovolјačkoj ulici nad pripadnicima JNA izvršen težak zločin koji su počinile Armija RBiH, Teritorijalna odbrana RBiH i paravojne muslimanske snage“, rekao je Đokić novinarima tokom obilјežavanja 19 godina od stradanja u Dobrovolјačkoj.

On je podsjetio da je tih dana napad izvršen na JNA, uprkos činjenici da je miran izlazak vojne kolone iz Sarajeva bio dogovoren na najvišem državnom i političkom nivou.

„Niko dobronamjeran ne bi smio naše današnje mirno i civilizovano okuplјanje da shvati kao bilo kakvu provokaciju, niti čin sa pozadinom koja nosi lošu namjeru. Naprotiv, ovo je manifestacija poštovanja prema žrtvama, poštovanja prema onima kojima to dugujemo“, poručio je Đokić.

Obilјežavanje stradanja vojnika JNA u Dobrovolјačkoj ulici biće nastavlјeno služenjem parastosa u Spomen-crkvi na Milјevićima, u Istočnom Sarajevu.

U zločinu u Dobrovolјačkoj ulici ubijena su 42 vojnika tadašnje JNA, ranjena su 73 vojnika, a 215 ih je zaroblјeno. Stradalo je deset oficira, 28 vojnika i četiri civila, a po nacionalnom sastavu 32 Srbina, šest Hrvata i četiri Bošnjaka.

V.D.

Porodice, rodbina i prijatelji vojnika JNA koji su prije 19 godina nastradali u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu, konačno su zapalili svijeće i položili cvijeće na mjestu zločina.

General Kukanjac kaže da je poginulo 6 pripadnika komande 2.AO 

 

Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite

Obilјeženo stradanje pripadnika JNA u Dobrovolјačkoj ulici

3.5.2011

U organizaciji Odbora za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova Vlade Republike Srpske, 03. maja, u Sarajevu, u bivšoj Dobrovolјačkoj ulici i Istočnom Novom Sarajevu-Milјevićima, obilјeženo je 19 godina od stradanja pripadnika JNA u Dobrovolјačkoj ulici, 2. i 3. maja 1992. godine.

Predsjednik Odbora i ministar rada i boračko-invalidske zaštite Petar Đokić rekao je, tom prilikom, da je mučki napad na kolonu JNA u Dobrovolјačkoj ulici u Sarajevu bio nesporni ratni zločin i pucanj u mir u BiH.

– Nesporna je činjenica, potkrijeplјena nepobitnim materijalnim dokazima, da je 2. i 3. maja u Dobrovolјačkoj ulici nad pripadnicima JNA izvršen težak zločin koji su počinile Armija RBiH, Teritorijalna odbrana RBiH i paravojne muslimanske snage, rekao je Đokić.

Ministar je podsjetio da je tih dana napad izvršen na JNA uprkos činjenici da je miran izlazak vojne kolone iz Sarajeva bio dogovoren na najvišem državnom i političkom nivou.

-To je tada bio težak pucanj u mir u BiH, jer se u to vrijeme još nisu bile razvile oružane borbe širom BiH, mada je svakako bilo nekoliko oružanih incidenata. To je bila prilika da se manifestuje zajedničko povjerenje, koje je nažalost, na primjeru izigravanja dogovora za izlazak kolone JNA izgublјeno u Sarajevu – istakao je Đokić.

Posebno je istakao da okuplјanje članova porodica stradalih pripadnika JNA i predstavnika svih nivoa vlasti u RS u Dobrovolјačkoj ulici, gdje su položene bijele ruže i upalјene svijeće, predstavlјa dostojanstven čin sjećanja i odavanja počasti žrtvama.

-Niko dobronamjeran ne bi smio naše današnje mirno i civilizovano okuplјanje da shvati kao bilo kakvu provokaciju niti čin sa pozadinom koja nosi lošu namjeru. Naprotiv, ovo je manifestacija poštopvanja prema žrtvama, poštovanja prema onima kojima to dugujemo’ – poručio je Đokić.

Rekao je da smatra da bi dobra poruka bila da se neko od predstavnika federalnih vlasti i uprave grada Sarajeva pridružio mirnoj šetnji i ceremoniji obilјežavanja stradanja pripadnika JNA u Dobrovolјačkoj, ali to se, nežalost, nije dogodilo ni ove godine.

Đokić je naglasio da vjeruje da će pravosudne institucije u BiH konačno procesuirati i primjereno kazniti sve one koji su učestvovali u pripremi i činjenju zločina nad pripadnicima JNA u Dobrovolјačkoj ulici u Sarajevu.

Nakon mirne šetnje sa upalјenim svijećama i cvijećem u bivšoj Dobrovolјačkoj ulici u Sarajevu, služen je parastos u Spomen crkvi- Milјevićima, te položeno cvijeće na Spomen krstu u Vojničkom groblјu.

U knjizi Istine i zablude o ratu u Bosni i Hercegovini (1992-1995. godine), generala Manojlo Milovanović, Banja Luka, aprila 2005. godine, opisuje napade pripadnika TO BIH na preostali deo komande 2.vojne oblasti i dom JNA u Sarajevu, str.14-24dobrovoljačka

Derventa 1992.

Početkom bitke za koridor, otpočele su i borbe za oslobađanje opštine Derventa.

Padom uporišta Cer formira se TG – 3, a za komandanta dolazi pukovnik Slavko Lisica. Od tada se aktivno u napadna dejstva uklјučuju 327.mtbr i Osinjska brigada, koja je učestvovala i u napadnim dejstvima zauzimanja uporišta Cer.
Nakon izbijanja , 28. 6.1992.godine, naših jedinica na liniju, lijevo r. Sava – Pjevalovac  – Potočani – Rabić – Zelenike –dalјe Plehan, otpočele su pripreme i prestrojavanje jedinica za ulazak u grad i njegovo oslobođenje.

27.mtbr

  1. motorizovana brigada, bila je jedna od najvećih brigada u Prvom krajiškom korpusu Vojske Republike Srpske. formirana je 13. maja 1992.godine, a kroz brigadu je, tokom četiri ratne godine, prošlo oko pet hilјada boraca. Pripadnici su bili uglavnom sa područja opština Derventa, Brod i Prnjavor, ali je bilo i boraca i iz još desetak opština u Republici Srpskoj. Samostalna četa „Meša Selimović”, sastavlјena uglavnom od pripadnika bošnjačkog naroda, djelovalaje i u 27. i u osinjskoj brigadi.
  1. mt brigada dala je svoj najveći doprinos  za oslobađanje okupiranih dijelova Dervente, oslobađanju koridora, Broda i odbrani srpskog naroda na području Teslića i Vlasenice, kao i na mnogim drugim mjestima gdje je Srbima bio ugrožen opstanak.

Brigadom su komandovali potpukovnik Ratko Grahovac, pukovnik Trivo Vujić, koji je poginuo 30. juna 1992. godine, potpukovnik Stanko Baltić, pukovnik Boško Peulić, pukovnik Rajko Radulović, a poslјednji komandant bio je major Nikola Štrbac. Na čelu brigade u dva navrata bio je i potpukovnik, kasnije general, Ljubomir Obradović, koji je tu dužnost obavlјao s pozicije načelnika štaba brigade.

Tokom četiri ratne godine 438 boraca ove brigade je poginulo u borbi, 72 su nastradali u drugim okolnostima, 13 je nestalo, a oko dvije i po hilјade je ranjeno. Brigada je odlikovana ordenom Karađorđeve zvijezde. (iz govora povodom Dana 27.mtbr i Osinjske brigade)

Borbe Osinjske brigade

Osinjska brigada formirana od borca sa područja Osinje, Pojezne, Cerana, Crnče, Velike i Male Sočanice, Mišinaca, kao i Cvrtkovaca, Jelanjske, Mitrovića i tako dalјe. Formacija brigade je dva pješadijska bataljona i pozadinska jedinica gdje su mještani ovih sela na početku osiguravali i pozadinsko obezbjeđenje.

Osinjska brigada do polovine juna 1992. godine, branili srpska sela na liniji Kaurska obala — Tešića bare — Tomasovo brdo — Kneževići — Malojčani — Cer — Čorlino brdo —Torine, a zatim u sadejstvu sa 27.mt brigadom i ostalim jedinicama VRS  vode borbe za u oslobađanju Dervente, a u sadejstvu sa drugim jedinicama učestvuje i u oslobađanju Broda.

Brigada je izgubila 104 borca, više od 600 je ranjeno, odlikovana je Medalјom Petra Mrkonjića, a 1. marta 1994. godine lјudstvo je integrisano u 27. brigadu.

Oslobađanje Dervente

Dana 3. 7.1992. godine u večernjim časovima otpočeo je prilaz jedinica prema gradu.

Vukovi sa Vučijaka, Kremna 1992. godina

Borci 327. mtbr su već bili na prostoru , Garnizona , s lijeve strane puta i Potočana   i  Rabića s desne strane, gdje su zajedno sa Osinjskom brigadom  u večernjim satima dostigli na liniju do Bolnice – i prodavnice Vrelo i tu zanoćeli. Slјedećeg dana , to jest 4. jula 1992.godine sastavi 327.mtbr ulaze u jutarnjim časovima u grad, dok Osinjska brigada slama  jak otpor neprijatelјskih snaga na Kosturu i izbija na raskrsnicu puteva kod silosa u Polјu i presijeca put Derventa Brod. Oko 11,00 časova, 327. mtbr je ušla u grad i nastavila dalјa dejstva na pravcu s.Polјe – s. Žeravac, gdje se sastaje sa borcima Osinjske brigade, koja je upornom borbom uspjela da izbije na liniju, lijevo s. Polјe- desno s. Kulina i nastavila borbena dejstva prema, s. Žeravac. Sastavi 327.mtbr su na pomoćnom pravcu nastavili napadna dejstva pravcem s. Polјe – s.Žeravac na glavnom putu Derventa Brod.

Na glavnom pravcu 327. mtbr izbija na liniju, lijevo  Dubočac – Pjevalovac – Raščići –  Begluci –  N. Lužani – r. Ukrina

i uspješno nastavlјa dalјa dejstva na pravcu prema Kostrešu u sadejstvu sa dijelovima 2.oklopne brigade, korpusne policije i drugih jedinica, koje su pristigle u pomoć.govor oslobadjanje dervente

Glas Srpske od 15.2.1993.

Vozuća 1993.

Zamjena jedinica na ratištu u Vozućoj

Na osnovu naređenja komandanta brigade, strp.pov.broj 01-186/93 od 16.3.1993. godine, izvršiti kompletiranje jedinica, dio 1. bataljona koji se nalaze na Ozrenu premješta se u bataljonu i odlazi na Ozren (Vozuća). Privremeno kao podrška  3. bataljonu na Ozrenu ostaje dio voda MB 82 mm 1. bataljona. po naređenju komandanta brigade

pripadnici 3.čete 3.pb na položaju

Dana 18.3. izvlači se 3.pb i upućuje na smjenu dijelova 1.pb u rejon s. Stog u Vozuću, opština Zavidovići, gdje  organizuje odbranu na liniji Stolići – Gradac prema s. Mahoje. U jednom izviđačkom prepadu , a po obavještenju jednog uplašenog borca iz 1.pč da je pala linija rovova,  preduzete su aktivinosti komandira četa i članova komnade i zauzeti su napušteni rovovi na Stoliću.

Za osam mjeseci držanja linije odbrane na vijencu Stolići bataljon je imao jednog ranjenog pripadnika i dva poginula, jedan iz nehata na liniji odbrane a drugi kod dolaska kući na odmor.

Dijelom snaga 2.pješadijske čete 3.pb učestvuje sa 2. ozrenskom pješadijskom brigadom u napadu i zauzimanju objekta Krš prema Ribnici i 26.10. po naređenju komande TG Ozren 3.pb se izvlači iz rejona Vozuće[2] i ulazi u sastav brigade u Prnjavoru.

Vozuća 1992.

Vozućko ratište

Pogled na vijenac Stalići sa lokacije škole i crkve u s.Stogu

Zbog izuzetno teške situacije na ozrenskom ratištu, po naređenju pretpostavljene k-de OG Doboj, 70 dobrovoljaca 1. i 3. bataljona i vojna policija s komandantom Vladom Živkovićem odlaze na Ozren, vozućko ratište, kako bi pomogli u stabilizaciji linije i spriječili masovno iseljavanje stanovništva sa Ozrena. 19.12.1992. godine po naređenju komandanta brigade, komandant 3.pb sa 2.pč 3.pb upućuje se u rejon Vozuće, opština Zavidovići na uspostavljanju linije odbrane na pravcu Ljeskovac (1017m) i jedna pješadijska četa 1.pb sa komandantom brigade i zamjenikom komandanta 1.pb  vod Tubak zauzima položaje na vijencui Stolići preko r. Krivaje iznad Vozuće. Dana 5.1.1993. godine izvlači se 2.pč  sa Ljeskovca i ulazi u sastav 3.pb u rejonu odbrane s. Gojakovac, kod Doboja.

Dolazi do pregrupisavanje snaga i 3.pb preuzima liniju odbrane Putnikovo brdo – Stanovi.

linija odbrane na Stolićima, najjužnijem dijelu Ozrena

Srpski borac, razgovor sa povodom Ljubiša Kojić, pripadnik lpbr  21.6.1999 str.26

Vozuća. list Vozućica 1993. godina

Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica, Banja Luka 2017.

Krajem decembra 1992. godine na vozućko ratište, u rejonu Podvolujak-Stolić, raspoređen je 3. bataljon 1. prnjavorske lpbr VRS, što je ulilo samopouzdanje borcima ovog kraja. strana 216.

 

 

Doboj, 2012. godine

[1] U knjizi Bitka za Vozuću (1992-1995), Nenada M.Cvetkovića , Doboj, 2012. godine na strani 73. tačno je da je krajem decembra 1992. godine, po naređenju, komandant lpbr Prnjavor uputio jednu pješadijsku četu i odjeljenjem mb82mm sa zamjenikom komandanta 1.bataljona, koja je bila raspoređena na vijenac Stolić, dok je 2.pješadijska četa 3.lpb sa komandantom bataljona raspoređena na Kaminičku premet, Ljeskovac u pravcu s. Gostović.

27.mtbr

27. motorizovana brigada Derventa 1.KK VRS

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
27. derventska motorizovana brigada
27. derventska brigada VRS.jpg

Grb 27. Derventske motorizovane brigade
Postojanje 1992 — 1996.

Mesto osnivanja:
Derventa
Formacija brigada
Jačina 5.000[1]

prosečno: 2.000[1]
Deo Vojske Republike Srpske
Angažovanje
Odlikovanja Orden Karađorđeve zvijezde drugog reda
Komandanti
Komandant Ljubo Obradović
Komandant 2 potpukovnik Ratko Grahovac
Komandant 3 pukovnik Trivo Vujić
Komandant 4 pukovnik Stanko Baltić
Komandant 5 pukovnik Boško Peulić
Komandant 6 pukovnik Rajko Radulović

27. derventska motorizovana brigada je bila pješadijska jedinica Vojske Republike Srpske.

Sastav

Sastav brigade je činilo oko 2.000 boraca, a kroz brigadu je prošlo više od 5.000 vojnika; poginulo je 438 boraca, a 13 se vode kao nestali.[1]

Istorija

Jedinica je osnovana 13. maja 1992. godine u Derventi. Borci su uglavnom bili iz Dervente, Broda i Prnjavora.[1] Prvi komandant jedinice bio je Ljubo Obradović. Na početku rata u BiH, ova brigada se zvala 327. derventska motorizovana brigada.

Od 20.5.1992. godine pod komandom je Vojske Republike Srpske u sastavu 1.KK

Ratni put

Brigada je ratovala u celoj Republici Srpskoj, sa težištem na dobojskom i teslićkom ratištu. Brigada je učestvovala i u dve velike operacije Vojske Republike Srpske, Koridor i Drina.

327.mtbr

327.mtbr JA, 27. motorizovana brigada Derventa 1.KK VRS

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
27. derventska motorizovana brigada
27. derventska brigada VRS.jpg

Grb 27. Derventske motorizovane brigade
Postojanje 1992 — 1996.

Mesto osnivanja:
Derventa
Formacija brigada
Jačina 5.000[1]

prosečno: 2.000[1]
Deo Vojske Republike Srpske
Angažovanje
Odlikovanja Orden Karađorđeve zvijezde drugog reda
Komandanti
Komandant Ljubo Obradović
Komandant 2 potpukovnik Ratko Grahovac
Komandant 3 pukovnik Trivo Vujić
Komandant 4 pukovnik Stanko Baltić
Komandant 5 pukovnik Boško Peulić
Komandant 6 pukovnik Rajko Radulović

27. derventska motorizovana brigada je bila pješadijska jedinica Vojske Republike Srpske.

Sastav

Sastav brigade je činilo oko 2.000 boraca, a kroz brigadu je prošlo više od 5.000 vojnika; poginulo je 438 boraca, a 13 se vode kao nestali.[1]

Istorija

Jedinica je osnovana 13. maja 1992. godine u Derventi. Borci su uglavnom bili iz Dervente, Broda i Prnjavora.[1] Prvi komandant jedinice bio je Ljubo Obradović. Na početku rata u BiH, ova brigada se zvala 327. derventska motorizovana brigada.

Ratni put

Brigada je ratovala u celoj Republici Srpskoj, sa težištem na dobojskom i teslićkom ratištu. Brigada je učestvovala i u dve velike operacije Vojske Republike Srpske, Koridor i Drina.

Ozren 1995.

27.5.1995.

Borbe na Podsijelovu

str. 149

Operacija Trećeg kurpusa, odnosno 35. divizije pod tajnim nazivom„Proljeće-95“, sa ciljem osvajanja grede Podsjelova („kapija Ozrena“) i odsijecanja Vozuće, među inostranim mudžahedinima šifrovanog naziva «Fethul-mubin» – «jasna pobjeda» počela je u zoru 27. maja, na Spasovdan, i trajala do 30. maja. U njoj je učešće uzelo 1. 500 muslimanskih vojnika.
Operaciji je prethodilo višemjesečno izviđanje i snimanje srpskih položaja i minskih polja, te fiktivni napad u rejonu Medića izveden sedmicu ranije.
U Odluci za napad komandanta 35. divizije nije naznačen njegov početak, a u kaseti koju su snimili snimatelji „El mudžahida“ prilikom priprema za operaciju fiksiran je 25. maj. Zakašnjenje od dva dana upućuje na zaključak da se unaprijed čekao neki krupan događaj, kako bi operacija dobila razlog, punu medijku podršku i opravdanje.
Udari združenih snaga izviđačkih dijelova 328. brigade (zavidovićke), i 329. brigade (kakanjske) pod komandom Fehima Škulja, Odred „El mudžahid“ sa oko 500 vojnika (270 ensarija-stranaca iz 40 država, i 230 domaćih sljedbenika), Treći manevarski bataljon, i Četvrti manevarski bataljon bili su usmjereni ka položajima Prnjavorske brigade VRS, bataljona Gostović, i dijela Srbačke brigade, na liniji dužine 18. kilometara. Drugi manevarski bataljon je bio u rezervi u Кrivaji.

Brutalni, jutarnji napad desetak kombinovanih probojnih diverzantskih grupa, bez prethodne artiljerijske pripreme, iz pravca Livada i Tunjika na čijem čelu su se nalazili inostrani i domaći mudžahedini, natjerao je branioce da se povuku iz dobro utvrđenih uporišta i zemunica sa većeg dijela Podsjelova. Izgubljene su četiri značajne kote, 715 kod Šujanca, 726 (Humka), 702, i 706 kod sela Gornjani, tako da su se zauzimanjem ove poslednje kote Muslimani duboku uklinili u Ozren, stvorivši tako dobru pretpostavku za dalje napredovanje prema Кvrgi i Plavetnom brdu. Grupu ka koti 702 predvodio je Jemenac. Preživjeli borci VRS, pamte nalete vjerskih fanatika prema koti Humka, koje je vodio Abu Abdulah iz Libije, tenkista zvani «Planinski lav», veteran iz rata u Avganistanu, sa trogodišnjim ratnim iskustvom iz Bosne. Pogođen je direktno u čelo. On je svoj život „darovao Alahu“ u ovoj četvorodnevnoj akciji, sa desetak identifikovanih afro-azijaca: Abu Zejd iz Кatara (star 27 godina, Abu Zayd, al Qatari), Abdulah Šejbani iz Saudijske Arabije (Abdullah Shaybani, 19 godina), Abu Muslim iz Jemena, Abu Bekir iz Libije, Egipćanin Muhamed Badavi (Muhammed Badawi), Ubej, Zubeir, Hurejra iz Tunisa, Alula, Sejfudin i Difae iz Jemena, i Sandžaklija Ahmed sa mjestom boravišta u Turskoj, kao i domaći mudžahedini: Fikret Murtić (1972) iz Željeznog Polja, Senid efendija Hajdarević (1974) iz Rajčića kod Visokog.
Na koti 551 iznad Sjenokosa, koju su srpske snage uspjele odbraniti, između ostalih, ginu: Sead Bećirović (1960) iz Stipovića i Ramiz Spahić (1973) iz Zavidovića.
-Put džihada zahtijeva čistu krv koju Alah daruje kao energiju onima koji ostaju. Poginulo je 19 mudžahedina od čega 14 ensarija. Smatramo ih šehidima! Sva zahvalnost pripada Alahu, a pobjeda vjernicima!- napisao je Abu Mali komandant Odreda „El mudžahid“ u svom dopisu i elektronski poslao u San Dijego jednom od sponzora koji se zvao Abu Mohamed (Кifah Wael Jayyousi). Ovaj podatak je približan gubicima domaćih izvora koji govore o 50 ranjenih (15 teže), i 20 poginulih, od čega 13 od posljedica granatiranja. Sadejstvujući, Treći manevarski bataljon A RBIH imao je sedam poginulih i 20 ranjenih, dok su gubici ostalih muslimanskih jedinica koje su učestvovale u operaciji „Proljeće-95“, bili: devet poginulih i 48 ranjenih.

Na srpskoj strani veliki gubici, preko 53 poginulih i nestalih iz Prnjavorske brigade, među kojima: novo (Uroša) Soprenić (1949) iz sela Štrpci, Spasoje (Dragutina) Batinić (1953) iz Grabik Ilove pao na koti Humka, Petar (natalija) Šlapak (1947), Tomislav (Radovana) Tošić (1955), Goran (Miroslava) Stojković (1974), Dragomir (Stjepana) Sarić (1955)…
Poginuli borci čija tijela nisu pronađena: zoran  (Milenka)  Aulić (1963) iz Mravice, Slobodan (Ratka) Vasić (1962) iz Gornje Mravice, Ranko  (Živka)  Vujasinović  (1954) iz sela Šarinci, Željko  (Janka)  Vukomanović  (1972) iz Drenove, Slavko  (Obrada)  Dević  (1955) iz Crkvene, Petar  (Josipa)  Blaž  (1944), Dobrinko  (Radivoja)  Dobrančić  (1967) iz Orašja kod Prnjavora, nenad (Milovana) Đurić iz Кokora, Đuro (nikole) Đurđević (1966, rođen u Beočinu), Mihajlo (Vlade) Hladun (1971) iz Prnjavora, Josip (Jure) Mačinković (1974) iz Drenove, Anđelko (Ljubomira) Milanović (1952) iz Prosjeka, Petar (Ivana) Stefanišin (1967), Nenad (nedjeljka) Zarić (1954)…
Tih dana nestao je i Radomir (kostadina) Sandić (1958) iz Crkvene kod Prnjavora, otac kćerke Radijane, jedne od 12 beba koje su mjeseca maja 1992. godine umrle u banjalučkom porodilištu zbog nedostaka kiseonika, koji nije mogao biti dopremljen kopnenim putem zbog blokade Banjaluke a ni vazdušnim zbog odluke Savjeta bezbjednosti UN o zabrani letenja iznad BiH. Radomirovo tijelo takođe nije pronađeno.
Neposredno nakon završetka bitke za Podsjelovo, za potrebe svojih sponzora, mudžahedini su načinili videozapis brutalnog razračunavanja sa zarobljenim i ranjenim srpskim borcima.

str. 127

U rejonu Podsjelova početkom jula poginuo jepripadnik Prnjavorske brigade VRS Željko
(Jure) Martinović, dok je Gojko Vasić iz Šarinaca teže ranjen u predjelu glave. A potom je zarobljen Rajko  (Vida)  Jugović  (1954) iz sela Štrpci kod Prnjavora. Nije poznato da li je tijelo stradalog razmijenjeno.

21.7.1995.

Str.153
21. jula, počinje operacija 35. divizije (Treći korpus ABiH) nazvana „Proljeće 95-jedan“, sa ciljem ovladavanja gredom Malovan i potiskivanja srpske odbrane sa preostalog dijela Podsjelova. Izvedena je sa dva dana zakašnjenja jer je u Odluci za napad koju je potpisao pukovnik Fadil Hasanagić trebalo da počne 19. jula, ali su pripadnici zloglasnog Odreda “El mudžahid“ čekali da im se na nebu „otvori stranica Кurana“ kako bi imali uspješan napad. Operacija je obuhvatila uzak napadni prostor od šest kilometara, između srpskih sela Кosa i Čevaljuša, kako bi se odbacila prednja linija odbrane, sa kote 673 kod Okolaca i 685 kod Volujače, 551 iznad Sjenokosa, 557 i 571 na gredi Malovan, ovladalo teritorijom sela Кrčevine, Gornjani i Borovac, izbilo na objekat Кvrga i presjekla jedina preostala komunikacija od Vozuće za Ozren. Posebno je na nišanu bio objekat 551 koje se duboko uklinio u muslimansku liniju.

Pored već pomenutog Odreda fanatizovanih arapa i njihovih domaćih sljedbenika, u operaciji uzimaju učešće Četvrti manevarski bataljon iz Zavidovića, „Zelene beretke“ iz Željeznog Polja, jedinica “Asim Čamdžić“, IDČ dvije brdske brigade, 228. i 229., izviđači 327. viteške brigade iz Maglaja, te Peti manevarski bataljon iz Maglaja pod komandom kapetana Amira (Ibrahima) Sirovice. Кapetan Sirovica se ranije nalazio na funkciji zamjenika komandanta Četvrtog bataljona 201. brigade (maglajske).
Početni udar „uklinjavanja“ u srpsku odbran u, koga je planirao operativac „Al kaide“ Bilah Muatez pod šifrom «El-Кerama» („Bitka ponosa“) ponovo je izveo Odred „El mudžahid“ iz rejona Podsjelova prema odbrani Trećeg bataljona Prnjavorske brigade VRS. Prethodilo mu je temeljno izviđanje.
Кoristeći iznenada ukazanu šansu, mada to operacijom nije bilo planirano, Četvrti muslimanski manevarski bataljon je na lijevom krilu odbrane, u prodoru prema Prokopu izbio na kotu 529 iznad sela Кosa, presjekao komunikacije i stavio branioce strateški važnog Paljenika u poluokruženje. O tome je opširno pisao list „Ljiljan“ u reportaži od 9. avgusta 1995.
Pale su nove žrtve na obije strane, uz pomjeranje odbrambene srpske linije za dva kilometra ka dubini Ozrena. Branioci na Visu iznad Sjenokosa, Skradinoj kosi, i već pomenutim kotama, ojačani ljudstvom i oklopnim borbenim sredstvima, bili su svjedoci «ludila bradatih koji
su jurišali na metke», riješeni da bukvalno pregaze odbranu. U bliskim okršajima po dobro ukopanim tranšejama poginulo je 30 pripadnika Odreda „El mudžahid“ i 20 boraca iz drugih izviđačko-diverzantskih grupa. Кuvajtski dnevnik «Al Vatan» 23, jula, piše o pogibiji komandira Adila Al Ganema (28, alias Abu Muaza), sina visokog državnog funkcionera iz Кuvajta, sa jednogodišnjim bosanskim ratnim iskustvom, dodajući da je u sukobu poginulo 15 inostranih mudžahedina. Polovina je identifikovana: Abu Muslim iz Ujedinjenih Arapskih Emirata, Ibn Velid iz Egipta, Abu Omar Al Harbi iz Saudijske Arabije, Tunižanin Salman Al Farsi poznat kao «čovjek sa sabljom», Abdul Munzir, Tarik i Hatib iz Jemena, kao i njihov zemljak Al Batar, koji je protivtenkovsku obuku završio na Кubi.
U ovoj akciji poginulo je ili teže ranjeno svih dvanaest vođa probojnih grupa A RBIH, od kojih Remzo Čorbeg iz Novog Travnika, Emir M. Planja iz Rogatice, Šaćir Tabaković iz Zenice, maloljetni borac Кemal Bečić (17) iz Žepča. Grupe su imale po dvadesetak ljudi, naoružanih vatrenim i Mudžahedini su izbili na Đurića vis, golo uzvišenje bez rastinja i drveća, što im je onemogućilo brzo utvrđivanje. Srbačka i Četvrta ozrenska brigada su stavljene u obruč. Trebalo je reagovati odmah, pa je iz borbe na Bradinju povučen dio Udarnog bataljona, pojačan vodom vojne policije, i upućen na Đurića vis. U ogorčenoj višesatnoj borbi po velikoj vrućini,
na temperaturi od 37 stepeni, potiskujući sa svojim vodom mudžahedine sa Đurića visa, poginuo je komandir IDV „Švabe“ 4. Olpbr Dragan (Milenka) Tripunović -Tripa (1972) iz Medića. hladnim oružjem, i najsavremenijim nitroglicerinskim puškama, koje su ispaljivale bombe i stvarale paniku među braniocima.

Na srpskoj strani veliki gubici. U bliskim borbama, od dejstva artiljerije, ili prilikom pokušaja vraćanja rovova iz Prnjavorske brigade VRS ginu: Andrija (Mladena) Ardalić, nebojša (Boška) Bukovica (1972)  iz Grabik Ilove, Slavko (Strahinje) Budak (1972) iz sela Štrpci, Mitar (Taras) Bukalo (1960) iz Lišnje, Slobodan (Živka) Vasić, Mile (Dušana) Vukadinović (1955), Vidomir (Branka) Vukadinović (1967) oba iz Popovića, Zoran (Ostoja) Vučenović (1970), Dejan (Radivoja) Đurić, Čedo (Tome)  Đerman, Mlađan  (Dušana)  Marković,  Milanko  (Milovana)  Mitrić koji se vratio iz Slovenije, Živko (Mikajla) Grujić (1967), Borislav (Milutina) zečević (1969), Ranko (Dušana) Lazić, Stanimir (Milorada) Krajišnik,  Miroslav  (Krste)  Knežević (1963, tijelo nije pronađeno), Zoran (Gruje) Suvajac iz sela Okolica, Veselinko (Jevte) Tešić, Radenko (Novaka) Topić, Grujo (Petra) Radonjić…
Iz Srbačke brigade život su izgubili Siniša Savić (1975), Predrag Popović i Borivoje Jevrić (1962). Ranjeni borci su zbrinjavani po brigadnim sanitetima, pošto je komunikacija ka Tumarama bila pod udarom neprijateljske artiljerije, a potom i privremeno prekinuta.
širem rejonu grede Podsjelovo, pri poslednjem pokušaja komande TG „Ozren“ da u kontraudaru preokrene situaciju na ovom dijelu ratišta. Taj pokušaj se završio na vraćanju izgubljene kote 685.
Nakon majske i julske operacije četrdest vojnika VRS vodilo se «nestalim», među kojima i sanitet Prnjavorske brigade na čelu sa ljekarom Brankom Šikanićem, zarobljenim u selu Кrčevine. Ovaj podatak je potvrdio bilten muslimanske vojne Službe bezvjednosti broj 137, od 22. jula u kome
je zapisano: „Zarobljeno 40 agresorskih vojnika uključujući dva doktora i jednog medicinskog tehničara. Sve zarobljenike drže pripadnici Odreda „El mudžahid“ i nikome ne dozvoljavaju pristup zarobljenicima.“
U Livadama je nakon, okrutnog postupanja lišeno života najmanje 29 zarobljenika Prnjavorske brigade VRS, među kojima: Vlado (Petra) Simić (1962)  iz sela Mlinci, Milan  (Sredoja)  Živković  (1957) iz sela Donja Mravica, Đuro (nikole) Đurđević, Slavko (Dragoljuba) Vuković, Ljubiša  (Vid)  Peulić  (1969),  Dragoljub  (zdravka)  Tanasić (1958, pronađeni posmrtni ostaci 2002), Bogoljub (Spasoja) Topić (1967) iz Gornje Ilove, Ranko (Čede) Samac (1958) iz Ilove, Saša (Ace) Marinković (1958, dijelovi tijela pronađeni 2002), Ljubomir  (Mitra)  Janjić  (1954)  iz Čorle, Vinko (Milana) Soprenić (1966) iz mjesta Štrpci, Milomir (Živka) kalabić (1975) iz Potočana… Prije smaknuća, Miladinu (Danila) Šumanu (1962) iz sela Hrvaćani urezali su na čelu polumjesec i zvijezdu. Miladinovi posmrtni ostaci su pronađeni i dentifikovani 2007. godine u Bukviku (selo Кrčevine). Predrag (Ostoje) knežević (1960) iz Ilove i povratnik iz Švajcarske Momir (neđe) Mitrović (1961) iz sela Mravice iz Prvog bataljona Prnjavorske brigade VRS, su kao ranjenici mučeni, pa podvrgnuti obrednom klanju.
Кneževićevo obezglavljivanje dokumentovano je pred raspravnim vijećem Haškog tribunala prilikom suđenja generalu Rasimu Deliću. Glave, ubačene u kartonsku kutiju služile su kao trofeji, ali i za zastrašivanje zarobljenika smještenih u podrumu nedovršene kuće u selu Livade. Njihovi posmrtni ostaci su ekshumirani u selu Božićima ispod Podcjelova, 2006. godine.
Jedanaest zarobljenika je u teškom psihofizičkom stanju prevezeno u logor «Lavlja jazbina» u dolini rječice Gostović, dvanaest kilometara istočno od Zavidovića. Tu su Duško Pejičić, Velibor Tošić, Кrstan Marinković, Vinko Aksentić, Petko Marić, Miodrag Samac, Vlado Ćućić, Goran Stokanović, Gojko Vujičić, Igor Guljevatelj i medicinski tehničar Velibor Trivičević podvrgnuti različitom arsenalu zlopaćenja. Vezivani su u lance i žice, tučeni željeznim šipkama, potapani u obližnju rijeku, izlagani višesatnom gledanju u sunce, strujnim udarima, vješani strmoglavo na drveće… Teže ranjenom Gojku (Riste) Vujičiću (1955) iz Donjih Vijačana mudžahedini su odsjekli glavu i prisiljavali ostale da je ljube. Obećavali su im slobodu pod uslovom da se odreknu Hrista i prijeđu na islamsku vjeru. Кrajem avgusta prebačeni su u zenički zatvor, odakle su razmijenjeni.
Pošto su 20. jula pod šifrom „Bradinj 95“ pripadnici Drugog korpusa izveli napad na taj objekat, šesti po redu od početka rata, onemogućeno je pripadnicima interventnog voda Četvrte ozrenske da pomognu u rejonu Podsjelova. Tom prilikom ginu dva napadača „Živiničkih osa“: Halil Fejzić (1971) rođen u Repuhu, i Hasan Merdanović (1963).
Inspirisan stravičnim prizorima iskasapljene srpske vojske na Podsjelovu, kapetan OG Doboj Boris Maksimović je tih dana u svoju ratnu bilježnicu zapisao poemu: “Ćele kule opet“ posvećenu borcima Prnjavorske brigade:
Alah-ekber opet viču
Azijati sred Balkana
probisvijeti iz Azije
iz Irana
Pakistana
Arabije
Malezije
iz Afrike
iz Sudana. . .
Izašli su iz Кurana
pa uz dove
neke nove
hvataju nas za vratove
i sijeku
Za din sveti
bez milosti
bez pameti
Кakva je to vjera nova
što pravila svoja piše
našom krvlju s Podsjelova
U svitanje ljetne zore
na travama kapi krvi
kao rose
a po žbunju sakatome
naše kose
Gavrani nam
sve raznose
Кud da idem ja bez glave
Mrtvom moru
Dnu Balkana
Na obale
Glave naše otiđoše
da na kolju broje dane
A kako ću ja bez glave
na sahrane
Кud bez glave
da silazim u grobnicu
Prema nebu ja da krenem
bez očiju
uz liticu
Za oproštaj ja ne nudim
hladno čelo, mlado lice
Sagnite se, poljubite
tamo gdje je
mrtvo srce
Mi ostasmo
kao prkos
kao ponos
a bez glave
poredani kao otkos
mrtve trave
Od lobanja naših opet
Azijati hoće nove
Ćele kule da naprave
Možda će ih uzidati
u zidove minareta
grada Meke
u njihovoj Arabiji
i oni će tamo tako
da se keze istoriji…
U Zgradi komande 35. divizije u Zavidovićima 2. avgusta, u prisustvu pukovnika Fadila Hasanagića, upriličen je sastanak komandnog sastava („šure) Odreda „El mudžahid“ sa političkim liderom Alijom Izetbegovićem, koji je čestitao i izrazio zahvalnost šejhu Abu Abdel Rahman Ahmedu (Anvar Šaban) i emiru Abdelkadir Moktariju (Abu El Mali) na postignutom vojničkom uspjehu. Na tom sasatanku je razgovarano o mogućnosti legalizacije statusa domaćih boraca koji su samovoljno napustili svoje jedinice i priključili se sve popularnijem Odredu.

Prnjavorska brigada VRS je ubrzo povučena sa vozućkog ratišta i upućena ka Novom Gradu. Za tijelima njenih 25 boraca koji su nestali tokom muslimanske majske i julske operacije na području između Podsjelova i Paljenika još se traga. Preko 130 boraca iz ove lake pješadijske brigade je poginulo u bici za Vozuću, o čemu svjedoči i spomen ploča otkrivena nakon završetka rata kod crkve „Svetog Đorđa“ u Stogu.

1.mtb 27.mtbr

Brojno stanje 1.mtb 27.motorizovane brigade 1.KK VRS Derventa

Brojno stanje bataljona na rasporedu bilo  1408 pripadnika od mobilizacije 5.10.1991. godine  do preformacije (1.5.1996.) formiranjem  1.pb 107.pb 1.K VRS[1] sa područja opštine

1817 boraca prošlo kroz bataljon,

Prosječno mjesečno učešće od 1408 raspoređenih pripadnika iznosi preko 20 mjeseci učešća u ratu u bataljonu, 31 pripadnika poginulo.

Organizaciono-formacijska struktura bataljona je 719 po formaciji JA četnog sastava: 3 pješadijske-motorizovane čete  sa  četama za podršku, komandom , vodom pvo,  prištabskim jedinicama ( veze, izviđačka i vojnu policiju)  i pozadinski vod.

Tabela1. Broj raspoređenih u 1.mtb po godinama rata
Grupa 1992 1993 1994 1995 1996 popunjeno sleduje LF sleduje popuna
Vojnici 511 347 202 163 5 1228 667 93% 87%
Podoficiri 55 36 28 15 1 135 16 2% 10%
Oficiri 22 12 3 8 45 36 5% 3%
Ukupno 588 395 233 186 6 1408 719 100% 100%

Slika 1. Broj raspoređenih pripadnika 1.mtb prema kategoriji vojnih lica,

Na grafikonu se vidi da broj raspoređenih sve manji i da je naveći nivo dostigao u početku rata, odnosno mobilizacije.

Osim što je došlo do smanjenja popune u ratne jedinice, povećava se i razlika između kategorija vojnih lica, što je razumljivo, jer je ratna fomacija mtb znatno veća kod vojnika

Na linijskom dijagramu

Prikaz kretanja mobilizacije u početku rata i kretanje popune po godinama mobilizacije.

 

 

 

Popuna u 1992.g je duplo veća u odnosu na 1994. g, a višestruko veća od popune iz 1995. i 1996. godine

Slika 3. Struktura raspoređenih pripadnika 1.mtb prema kategoriji vojnih lica- učešća

 

 

 

 

Organizaciona šema 1.mtb

Brojno stanje mtb prema kategoriji i nižim jedinicama

Niža jedinica vojnici podoficiri oficiri Ukupno %
Komanda 7 12 15 34 2,41%
ov i ovp 38 5 1 44 3,13%
1.pč 239 22 2 263 18,68%
2.pč 239 16 9 264 18,75%
3.pč 329 29 5 363 25,78%
4.pč 114 14 3 131 9,30%
čmb120mm 28 4 32 2,27%
poč 24 8 3 35 2,49%
vmb82mm 23 4 1 28 1,99%
lparv 28 3 2 33 2,34%
pozv 159 18 4 181 12,86%
Ukupno 1228 135 45 1408 100,00%

[1]  Po ličnoj formaciji mtb sleduje 719 pripadnika,

Odlikovani borci VRS posthumo

6.10.2020,

Uručena posthumna odlikovanja porodicama poginulih boraca Vojske Republike Srpske

Predsjednik Republike Srpske , povodom Vidovdana ,krsne slave Vojske Republike Srpske i povodom 15.septembra ,Dana poginulih i nestalih Republike Srpske,a na inicijativu Boračke organizacije Republike Srpske i Republičke organizacije porodica poginulih boraca i nestalih civila Republike Srpske ,odlikovao je 132 poginula borca Vojske Republike Srpske, Medaljom zasluga  za narod.

U Domu kulture u Prnjavoru  6.10.2020. godine uručeno 9 odlikovanja , porodicama posthumno odlikovanih boraca sa područja opštine Prnjavor. Odlikovanja su uručena za zasluge stečene u borbi protiv neprijatelja i oslobođenje Republike Srpske, i kao izrazit primjer hrabrosti i požrtvovanja, odlikovana je majka dvojice poginulih boraca VRS Đurić Desanka iz Kokora.

Vojna posta Prezime Otac Ime
7127 Derventa PRERADOVIĆ Radivoje BRANE
7127 Derventa SANČANIN Ratko NEDELJKO
7519 Prnjavor SIMIĆ Petar VLADO
7519 Prnjavor MARINKOVIĆ Aco SAŠA
7519 Prnjavor ŽIVKOVIĆ Sredoje MILAN
7577 Sarajevo PRPA Milojko OBRAD
K-da ViPVO ZORIĆ Petar DUŠKO
TO Kupres DUVJAK Mitar MILOŠ
TO Okučani BOJIĆ Dobrislav MARINKO

Odlikovanja su članovima porodica poginulih boraca uručili  izaslanik predsjednika Republike Srpske Milorad Kojić i načelnik opštine Prnjavor Darko Tomaš.

URUČENO DESET POSTHUMNIH MEDALJA ZASLUGA ZA NAROD

Majci dvojice poginulih boraca i porodicama devet poginulih boraca Vojske Republike Srpske sa područja opštine Prnjavor danas su uručene posthumne Medalje zasluga za narod, odlikovanja koja dodjeljuje Predsjednik Republike Srpske.

Medaljama zasluga za narod posthumno su odlikovani: Miloš /Mitra/ Duvnjak, Duško /Petra/ Zorić, Nedeljko /Ratka / Sančanin, Brano /Radivoja/ Preradović, Obrad /Milojka/ Prpa, Milan /Sredoja/ Živković, Saša /Aca/ Marinković, Marinko /Dobrisava/ Bojić i Vlado /Petra/ Simić.

Kao izrazit primjer hrabrosti i požrtvovanja odlikovana je Desa Đurić iz Kokora, majka dvojice poginulih boraca Vojske Republike Srpske – Pere i Nenada.

Đurićeva kaže da joj uručeno odlikovanje mnogo znači jer pokazuje da nije zaboravljena, da neko o njoj misli i brine.

Kroz suze u izjavi novinarima otkriva da joj je najteže bilo višegodišnje iščekivanje pronalaska Nenadovih posmrtnih ostataka, koji je poginuo na ozloglašenom ozrenskom ratištu.

“Prošle godine, nakon punih 25 godina strepnje, sam ga sahranila. Dok se to nije desilo bilo je neizdrživo. Sada barem znam da su mi sinovi zajedno” , priča ova starica.

Uručenju odlikovanja u Centru za kulturu prisustvovao je izaslanik Predsjednika Srpske Milorad Kojić koji je rekao da je Predsjednik Republike Srpske povodom Vidovdana, krsne slave Vojske Republike Srpske i 15. septembra, Dana poginulih i nestalih Republike Srpske odlikovala 282 poginula borca Vojske Republike Srpske. On je podsjetio da je od 2012. godine do danas u Republici Srpskoj dodijeljeno ukupno 2.145 posthumnih odlikovanja.

“Na ovaj način Republika Srpska pokazuje veliko poštovanje prema našim herojima koji su dali život za slobodu koju danas uživamo, a ta sloboda se zove Republika Srpska” , rekao je Kojić.

Kojić je napomenuo da su u proteklom ratu od 1991. do kraja 1995. godine poginula 35.452 pripadnika Vojske Republike Srpske i civila.

“To je velika žrtva zbog čega imamo obavezu da vodimo računa o porodicama stradalih, da nijedna žrtva nije uzaludna, a to znači da pod svaku cijenu moramo da se borimo za Republiku Srpsku koja je naš ponos” , kazao je on.

Kojić kaže da su Srbi u svim ratovima do sada podnijeli najveće žrtve, a ponajveću u posljednjem odbrambeno–otadžbinskom ratu.

“Zato moramo ostati na putu naših heroja koji su `92. godine uzeli pušku i izborili se da mi danas slobodno stojimo, da slobodno kažemo da smo Srbi, u našoj Republici Srpskoj” , poručio je Kojić.

Načelnik opštine Prnjavor, Darko Tomaš podsjetio je da je ova lokalna zajednica u proteklom ratu izgubila 626 boraca, što je svrstava na drugo mjesto u Republici Srpskoj prema broju poginulih u odnosu na ukupan broj stanovnika.

“U opštini Prnjavor u proteklom ratu nije bilo direktnih ratnih dejstava zbog čega ovaj podatak dodatno dobija na značaju. Nikada ne smijemo zaboraviti djela naših junaka prema kojima izražavamo uvažavanje i poštovanje” , rekao je Tomaš.

On je podsjetio da se u saradnji sa opštinskom Boračkom organizacijom u svim mjesnim zajednicama u toku godine održavaju parastosi poginulim borcima.

SRNA, T.S.