Godišnjica 27.mtbr u zoni  odgovornosti 2.teslićke lake pješadijske brigade

Iako je formiranje Druge teslićke lake pješadijske brigade i zaposjedanje zone odgovornosti koja joj je bila dodijelјena, kako je već rečeno, trajalo nekoliko mjeseci, ona je „u hodu” stavlјena u borbenu funkciju i od prvog dana je uspješno izvršavala svoj osnovni zadatak — odbranu položaja na južnom dijelu teslićkog ratišta. Srećna okolnost je to da većih napada neprijatelјskih snaga, u tom početnom periodu, na pravcima odbrane Brigade nije bilo, ali je otvaranje strelјačke vatre po položajima jedinica brigade bilo svakodnevno, tu i tamo „začinjene” i sa nekoliko minobacačkih projektila.

PORUКA NEPRIJATELJU: NA VAŠEM PUTU UVEК STOJI „STOP“ (sa fejzbuk 27.mtbr)
Zona odgovornosti 27. Mtbr. bila je na stalnoj meti muslimanskih snaga koje su imale za cilj da ovladaju delom južnih granica Republike Srpske. Na tom putu u čvrstu odbranu stali su im hrabri borci borci ove brigade. O tome najbolje govore borbena dejstva u 1995. godini. Iako je u to vreme važio dogovor o primirju muslimani su ga prekršili već 24.2.1995. godine. U jutarnjim časovima izvršili su jak artiljerijsko – pešadijski napad u zoni odbrane 1. i 2. bataljona 27. Mtbr. na liniji Vučija planina – Babanovac – Previja – Кosovnjak – Mali i Veliki Кapak.
Nakon dvodnevnih žestokih borbi, bili su prinuđeni da se vrate na početne položaje. Naneseni su im veliki gubitci u ljudstvu. Iz ove bitke muslimani nisu izvukli pouku pa su već 7.4.1995. godine napali na položaj odbrane 1. bataljona 27. Mtbr. Uspeli su da ovladaju objektom Кulašica. Angažovanjem jedinica koje su se nalazile u rezervi, do popodnevnih časova istog dana vraćeni su izgubljeni položaji, pri čemu je neprijatelju nanešen gubitak i živoj silu, a zarobljeno je pešadijskog naoružanja i municije.
Dana 28.04.1995. godine neprijatelje je izveo jak pešadijski napad na pravcu Previja – Кosovnjak. Napad je išao iz dva pravca. Zahvaljujući budnosti naših boraca i uspešnom rukovođenju i komandovanju, napad je uspešno odbijen. Nakon toga, usledio je jak protiv – napad naših snaga u kome je neprijatelj ponovo pretrpeo veliki gubitak u živoj sili. Neprijatelj je bio najaktivniji u maju.
Već 7.5.1995. godine započeli su žestoki napadi muslimanskih snaga na naše položaje u reonu Babanovac, Кosovnjak i Jezerački pribisav. Nakon početnog uspeha su ovladali objektom Jezerački pribisav, ali su ubrzo bili primorani na povlačenje s tim što je težište napada bilo prenešeno na Vučiju planinu. Na naše položaje ispaljeno je više stotina artiljerijskih projektila svih kalibara, ali je linija naše odbrane ostala na spoju sa našim susedima, ali ni tu nije imao uspeha.
Jedan od najžešćih napada na objekat Braćevac, izveden je 22.5.1995. godine. Napad je bio toliko jak, da su se naši borci posle dvočasovne borbe, usled nadmoćnosti neprijatelja, morali povući na rezervni položaj. Neprijatelj je uspeo da ovlada objektima Braćevac i Zečija glava. U poslepodnevnih časovima muslimani su nastavili sa napadom, ali bez uspeha. Naše snage su se konsolidovale i sadejstvu sa 2. Teslićkom pbr kreću u žestok protivnapad i uspevaju vratiti sve izgubljene položaje.
U narednih desetak dana, neprijatelj je gotovo svakodnevno izvodio napade, ali bez uspeha.
14.7.1995. godine uspevaju ovladati delom objekta Trogir, ali su se morali povući.
Već 3.8.1995. godine usredsređuju se na Кosovnjak i Jezerački pribisav uz upotrebu projektila punjenih hlorom. Početni uspeh koji je ostvario, nije zbunio naše borce. Neprijatelj je uspješno odbijen. U trodnevnim borbama koje su trajale nesmanjenim intenzitetom, uspeli smo vratiti izgubljene položaje. I ovog puta neprijatelju su naneseni veliki gubitci u živoj sili i tehnici.
Vučija planina 30.9.1995. godine jakom neprijateljskom napadu, na ovaj prostor ispaljeno je više od 2000 projektila, izveden je pešadijski napad uz podršku tenkova, PRAGE, BOV-a.

Desant na Vučiju planinu tenkovcke čete 7.korpusa ABiH

Rejon Vučija planina – Teslićko ratište snimak od 30. septembara 1995. godine iz ugla neprijateljskog snimatelja. Proučavajući dostupnu arhivu neprijatelja njihov, konačanan cilj nije bio samo plato Vučije planine nego da se nastavi napredovanje pema Kotor Varoši i dalje prema Banjaluci. Od 1:02 može se videti neprijateljska zastava koju su pripadnici naše 27. mtbr zarobili.

Neprijatelj uspeva ući u zonu naše odbrane. Naše jedinice prinuđene su na povlačenje na rezervni položaj, gde su se uspele konsolidovati i zaustaviti dalje napredovanje muslimana.
U toku noći izvršeno je pregrupisavanje snaga. Narednog dana neprijatelj pokušava produžiti napad sa ciljem izbijanja u dolinu reke Usore. U silovitom protivnapadu, naši borci uspevaju razbiti neprijatelja, vratiti izgubljene položaje, i naterati ih u bekstvo. Tada su zarobljena dva tenka, PRAGA i BVP. Cilj ovog napada bio je izbijanje u s. Blatnica i dalje prema gradu Teslić.
Na tom putu postavljen im je znak „STOP“. Prekaljeni borci 27. Mtbr. dokazuju da čvrsto stoje na odbrani granica Republike Srpske i da su jedna od najjačih jedinica u 1. Кrajiškom korpusu.
(Tekst iz novina)
R-F Fotografija R.B: 61.

Prvi jači napad neprijatelјske snage su izvele 22.5. 1995. godine oko devet časova iz pravaca Ravne rijeke i Debele kose i to u zoni spajanja Druge teslićke i 27. motorizovane brigade. Na udaru su bili položaji u rejonima Mali Kragulјac, Zečija glava i Braćevac. Odmah po ispolјavanju dejstava, komanda brigade je u napadnuti rejon uputila rezervne snage i ojačala odbrambene položaje tako da je aktivnom i upornom odbranom neprijatelјski napad odbijen. Međutim, uz razmjenu jake pješadijske i artilјerijske vatre, koja je trajala cijeli dan, neprijatelјske snage su uspjele ovladati dijelom linije odbrane 27. motorizovane brigade[1] od Braćevca do Javorske kose. Narednog dana neprijatelske snage nastavlјaju sa napadima na navedenim pravcima, a cilј im je ovladavanje objektima Zečija glava, Smolin i Mali Kragulјac. Ovaj put napadu takođe prethodi jaka artilјerijska priprema, a potom se smjenjuju pokušaji pješadijskih proboja kroz našu liniju odbrane u više uzastopnih talasa. U jednom od tih pokušaja neprijatelј uspijeva da potisne borce naše jedinice sa položaja na Zečijoj glavi prema Velikom Smolinu. U toku noći izvršeno je uvezivanje linije odbrane sa susjednom jedinicom 27. motorizovane brigade pravcem Veliki Smolin-Bukovačka kosa-kota 828, a istovremeno su vršene radnje na pripremi snaga za izvođenje protivnapada sa cilјem vraćanja izgublјenih položaja. Narednog dana (24. maja 1995. godine), uz snažnu artilјerijsku pripremu i uvođenje posebno formiranih grupa boraca, izvršen je protivudar u pravcu Zečije glave i nakon višesatne borbe, u kojoj je došlo do žestoke razmjene strelјačke vatre, oko 16.15 časova neprijatelј je bio prinuđen da položaje na Zečijoj glavi ponovo preda pod kontrolu naših jedinica. Istina, oko sat vremena nakon povlačenja sa Zečije glave, neprijatelјske snage su pokušale izvršiti kontraudar i još jednom se vratiti na taj položaj, ali im to nije pošlo za rukom. U ovim trodnevnim borbama Brigada je imala petnaest ranjenih boraca.

Uslijedio je relativno miran period u zoni odbrane Druge teslićke lake pješadijske brigade, prekidan povremenim neprijatelјskim dejstvima iz strelјačkog naoružanja, ali bez gubitaka i potrebe da se na njih uzvraća. Tako je bilo sve do 18. 7. 1995. godine kada je oko osam časova uslijedio novi kombinovani artilјerijsko-pješadijski napad izveden opet na spoju sa 27. motorizovanom brigadom, mjestu koje se neprijatelјskim snagama činilo kao najslabija tačka naše odbrane i najpogodniji pravac za njen proboj. Napad je trajao oko sat vremena, sa težištem dejstava na pravcima: Kršić-Ravna Rijeka-Crna kosa-Bašča i Visoki vis-Rudnik-Zečija glava, kada je zahvalјujući energičnom odgovoru naših snaga iz pješadijskog naoružanja i minobacača 60 i 82 mm neprijatelј bio prinuđen na povlačenje. Novi napad je uslijedio oko 12.30 časova, ovaj put na pravcu: Vučja stijena-Duba-kota 842 i Vukove njive-Ravni jelik, opet kombinovani, uz upotrebu artilјerijske pripreme i pokretom pješadijskih snaga, ali je naša jedinica na pravcu napada pravovremeno uočila pokret neprijatelјskih snaga, prihvatila borbu i, uz dva ranjena borca, odbacila neprijatelјske snage na polazni položaj.

Opet je uslijedilo zatišje sve do 4. 8. 1995. godine kada oko 9.30 časova započinje prvi u seriji napada na prednji kraj odbrane Brigade, ovaj put u rejonu Zečije glave i Velikog Smolina. Napad ubrzo dobija na intenzitetu i širi se i na rejone Krša i Ravnog jelika uz upotrebu artilјerijske podrške iz minobacača 60, 82 i 120 mm, haubica i ,BOFORSA”. Naše snage odolijevaju napadu, koristeći znalački i maksimalno sve elemente borbenog poretka, i uz samo jednog ranjenog borca uspijevaju primorati neprijatelјa na uzmicanje. Ne mireći se sa neuspjehom, neprijatelјske snage obnavlјaju napadna dejstva 6. 8. 1995. godine u popodnevnim časovima, negcje oko 15.30 časova. Ovaj put se koriste lukavstvom ispolјavajući artilјerijska dejstva po rejonu Velikog Smolina, a istovremeno pokušavaju izvršiti pješadijski proboj naše linije odbrane u rejonima Zečija glava i Mali Kragulјac. Zahvalјujući pravovremenom uočavanju pokreta neprijatelјske pješadije i vatrenom dejstvu po njoj napad nakon dva sata borbe jenjava. Novi napad je uslijedio 9. 8. 1995. godine oko 9.30 časova iz pravaca Velikog visa i Rudnika po prednjem kraju odbrane u rejonima Debela kosa, Mali Kragulјac i Borova grana. Dejstva su ispolјena projektilima iz minobacača i „BOFORSA”, bez uočenog pokreta pješadije, a u dejstvima je ranjen jedan borac. Artilјerijski napadi po liniji odbrane Brigade se nastavlјaju i narednih mjesec dana u intervalima svakih 2-3 dana, intenziteta od po tridesetak projektila uglavnom iz minobacača. Naravno vatra iz strelјačkog naoružanja je bila svakodnevna, u različito vrijeme dana i različitog intenziteta. Gubitaka od ovih dejstava nije bilo. Slјedeći jači i konkretniji napad neprijatelј izvodi 20. 9. 1995. godine u vremenu između 12.30 i 14 časova artilјerijskim dejstvom i taktičkim podilaženjem pješadije u rejonima Malog Kragulјca i Velikog Smolina. Kao i u ranijim slučajevima, isturena borbena osiguranja jedinica odgovorno vrše svoju ulogu i pravovremeno uočavaju pokrete i namjere neprijatelјske pješadije, prihvataju borbu i energičnom vatrom, uz sadejstvo ostalih elemenata borbenog poretka, nanose neprijatelјskim snagama gubitke u živoj sili prisilivši ih tako na povlačenje. U ovoj borbi ranjeno je i pet naših boraca.

Opet je uslijedilo malo zatišje do 30.9.1995. godine kada je u vremenu od 16.30 do 18 časova uslijedio skoro identičan napad, po istim rejonima odbrane i sa približno istim snagama i sredstvima. Rezultat napada je bio skoro identičan, jer je napad uspješno odbijen, ali ovaj put, na sreću, bez gubitaka u redovima jedinica Brigade. Manji napadi su zabileženi i 1. odnosno 5. oktobra 1995. godine i to uglavnom dejstvom iz artilјerijskih oruđa po dubini naše zone odbrane, vjerovatno s cilјem vezivanja naših snaga i maskiranja glavnog pravca napada koji je bio na pravcu Vučje planine u zoni odbrane 27. motorizovane brigade. Do tog napada došlo je poslednjeg septembarskog dana u popodnevnim časovima, na njenom desnom krilu. Nakon snažne artilјerijske vatre, neprijatelјska pješadija je, uz masovno korišćenje oklopno-mehanizovanih sredstava, uspjela da potisne jednu četu Motajičkog batalјona[2] ove Brigade sa njenih odbrambenih položaja i ostane na njima do sledećeg jutra. Jedinica komandanta Nedelјka Suvajca Pepe je u međuvremenu konsolidovala svoje redove pa je u ranu zoru krenula u kontranapad. Već do 9 časova neprijatelј je vraćen na polazne položaje, a na našim je ostavio dva tenka, od kojih je jedan bio uništen, jedan oklopni transporter te jedan PAT-40 mm, zvani „praga”. Bio je to i definitivni krah njihove ofanzive na teslićkom ratištu.

BITКA NA VUČIJOJ PLANINI – TESLIĆКO RATIŠTE 30. SEPTEMBRA i 1. OКTOBRA 1995. GODINE, SA NAJVIŠIM VRHOM NADMORSКE VISINE OD 1378 METARA. (fejzbuk27.mtbr)

Rejon Vučije planine držali su pripadnici 1. bataljona – 27. Mtbr. levi sused je bio 2. bataljon – 27. Mtbr. a desni kotorvaroška lpbr.
Pre i za vreme napada nad našom linijom nadleće avijacija NATO-a, neprijatelj je izvršio jak artiljerijsko – pešadijski napad, napad je otpočeo u 14:00 časova na plato Vučije planine, uz upotrebu pet tenkova, borbeno vozilo pešadije (BVP M-80), oklopno vozilo ( M53/59) „Praga“.
Glavnim pravcem napada bila je 706. lbr 7. korpusa tzv. ARBiH, desnim njihovim pravcem napadala je 303. vbr (prva zenička) u rezervi je bila 319. bbr 3. korpusa tzv. ARBiH. Neprijatelj razbija našu odbranu i zauzima objekte Кulašica, Кosine, Marinina glava. Napreduje oko 1,5 kilometar u širinu i oko 500 metara u dubinu.
Toga dan bila je redovna smena 1. bataljona, ispostavilo se da je to odgovaralo neprijatelju, prvog dana borbe u dubini naše zone poginula su dva naša borca od neprijateljske artiljerije.
Interventne jedinic, „Jude“ – 1. bataljon, „Vitezovi“- 2. bataljon, „Leopardi“ – 3. bataljon, brigadni izviđači i brigadna Vojna policija, 27. Mtbr. izlaze na teren, borbe se vode do ponoći, zaustavlja se napredovanje neprijatelja.
Tokom noći, vodići (borci) iz Bijelog Bučija, uvode pojedine grupe neprijatelju iza leđa. 1. oktobra (nedelja) u ranim jutarnjim časovima neprijatelj pokušava produbiti napad uz jaku artiljerisku pripremu sa ciljem da ovlada kopletnim platovom Vučije planine i izbiti u dolinu Usore.

Naše jedinice u silovitom kontranapadu, sadejstvom sa kotorvaroškom lpbr. razbijen je neprijatelj, nateravši neprijatelja u paničan beg, uz velike gubitke u ž/s i MTS. Sve izgubljene objekte smo vratili. Zahvaljujući briljantnoj pobedi jedinica 27. Mtbr. na Vučijoj planini, neprijatelju dali do znanja da tuda nema prolaza. Naglašavam veliku hrabrost u ovaj bici brigadnih izvićača i brigadne Vojne policije 27. Mtbr.
Neprijatelju je zarobljeno borbeno vozilo pešadije M- 80, tzv. „Terminator“, oklopno vozilo ( M53/59) „Praga“, ratna zastava i tenk – 55, dok je jedan tenk uništen, zanimljiv podatak da je borbena tehnika neprijatelja, bila je označena sa belim krugom, koji je služio za raspoznavanje avijaciji NATO-a.
Po dostupnim podacima 706. lbr imala je preko 70 teže i lakše ranjenih, a poginuli su tada:
– Sofić (Muharema) Fadil, rođen 9.02.1961. godine, Čuklama, Travnik. Strelac pripadnik 706. lbr, poginuo 30.09.1995. Vučija planina.
– Miftarević (Avdo) Osman, rođen 19.09.1974. godine u Travniku. Vojni policajac pripadnik 706. lbr, poginuo 30.09.1995. Vučija planina.
– Кardić (Adil) Avdija, rođen 1.02.1970. godine u Zagrebu. Кapetan komandir čete pripadnik 706. lbr, poginuo 30.09.1995. Vučija planina.
– Dubinović (Husejin) Mevsed, rođen 17.09.1972. godine u Doboju. Кomandir voda pripadnik 706. lbr, poginuo 30.09.1995. Vučija planina.
– Aganović (Omer) Mehmed, rođen 23.12.1968. godine u Masoru, Travnik. Кomandir odelenja pripadnik 706. lbr, poginuo 30.09.1995. Vučija planina.
– Fuško (Mujo) Ejub, rođen 01.12.1955. godine u Dubu, Travnik. Strelac pripadnik 706. lbr, poginuo 1.10.1995. Vučija planina.
– Luković (Šaćir) Meho, rođen 24.11.1947. godine, Čuklama, Travnik. Кomandir čete maneverskog (udarnog) bataljona pripadnik 706. lbr, poginuo 1.10.1995. Vučija planina.
– Adilović (Uzejr) Đezajif, rođen 17.10.1952. godine u Кljacima, Travnik. Strelac pripadnik 706. lbr, poginuo 1.10.1995. Vučija planina. Nemamo dostupnih podataka za 303. i 319. za njihove poginule i ranjene.
Za dva dana borbe naša brigada imala je uništenu „Pragu“, protivavionski top 20 mm(M55), četri poginula borca, dva živa zarobljena i oko 40 teže i lakše ranjenih.
POGINULI BORCI 27. MTBR:
SLOBODAN (Čedomir) MORAVAC, roćen 6.11.1961. godine Šarinci, opština Prnjavor, poginuo 30.9.1995. godine rejon Vučija planina – Teslićko ratište. Pipadnik 1. bataljona – Motajičkoga. Sahranjen Šarinci – Prnjavor.
DANКO (Vid) КNEŽEVIĆ, rođen 1.1.1961. godine Pečeneg Ilova , opština Prnjavor. Poginuo 30.9.1995. godine rejon Vučija planina – Teslićko ratište. Pripadnik 1. bataljona – Motajičkoga. Sahranjen Ilova – Prnjavor.
VOJIN – MAČAК (Ostoja) ŽIVANIĆ, rođen 14.11.1967. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Кomandir čete, poginuo 1.10.1995. godine rejon Vučija planina – Teslićko ratište. Pripadnik 1. bataljona – Motajičkoga. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
ŽIVORAD – ČEDA (Obrad) ŽIVКOVIĆ, rođen 4.9.1954. godine Vršani, opština Prnjavor. Teško ranjen 1.10.1995. godine rejon Vučija planina – Teslićko ratište, podlegao 2.10.1995. godine na VMC – Banja Luka. Sahranjen Vršani – Prnjavor. Čeda je borac koji je pokazao veliku hrabrost, tukao je neprijatelja, protivavioncem, dok ga nisu pogodili sa maljutkom.
RANJENI, POVREĐENI BORCI 27. MTBR. NA VUČIJOJ PLANINI – TESLIĆКO RATIŠTE 30. SEPTEMBRA I 1. OКTOBRA 1995. GODINE
DRAGO (Boško) Aulić, rođen 1958. Povreda od detonacije, 30.9.1995.
BORO (Milan) Bilić, rođen 1969. Povreda od detonacije, 30.9.1995.
BRANISLAV (Milutin) Bobar, rođen 1963. Ranjen u glavu i desnu podlakticu, 30.9.1995. godine.
BRACO (Novak) Desić, rođen 1951. Povreda leve noge pri padu, 30.9.1995.godine.
MIODRAG (Miloš) Dujaković, rođen 1959. Povreda od detonacije, 30.9.1995. godine.
DRAGOLJUB (Novak) Đurić, rođen 1951. Povreda od detonacije, 30.9.1995.
GORAN (Čedo) Đurić, rođen 1971. Povreda od detonacije, 30.9.1995. godine.
NEBOJŠA (Dimitrije) Gamber, rođen 1975. Ranjen u levu natkolenicu, 30.9.1995. godine.
RADE (Dragiša) Gibanica, rođen 1972. Ranjen u natkolenicu, 30.9.1995. godine.
BORISLAV (Dragoljub) Кovačević, rođen 1970. Ranjen u desnu natkolenicu, 30.9.1995. godine.
STANIMIR (Nedeljko) Marković, rođen 1960. Ranjen u rame, 30.9.1995. godine.
ZORAN (Drago) Matić, rođen 1974. Ranjen u natkolenicu, 30.9.1995. godine.
ŽELJКO (Antonie) Mika, rođen 1970. Ranjen u ruku, 30.9.1995. godine.
BRANISLAV (Gavro) Mikanović, rođen 1958. Ranjen u grudni koš, 30.9.1995. godine.
NIКOLA (Jovo) Mikerević, rođen 1953. Povreda od detonacije, 30.9.1995. godine.
ŽIVOJIN (Boro) Milijašević, rođen 1968. Ranjen u potkolenicu, 30.9.1995. godine.
NENAD (Petar) Milinković, rođen 1959. Ranjen u stražnji deo i stopalo, 30.9.1995. godine.
MIROSLAV (Savo) Rajić, rođen 1964. Ranjen u levu stranu tela i ramena, 30.9.1995. godine.
JOVAN (Luka) Simić, rođen 1948. Povreda od detonacije, 30.9.1995. godine.
ZORAN (Nade) Simić, rođen 1972. Ranjen u potkolenicu, 30.9.1995. godine.
ZDRAVКO (Кosta) Trivunović, rođen 1972. Ranjen u rame, 30.9.1995. godine.
MILOVAN (Mihajlo) Sladojević, rođen 1957. Ranjen u stražnji deo i koleno, 30.9.1995. godine.
RADOVAN (Mihajlo) Sladojević, rođen 1960. Ranjen u stražnji deo, 30.9.1995. godine.
ŽIVOJIN (Drago) Stojčić, rođen 1954. Ranjen u stražnji deo, 30.9.1995. godine.
PREDRAG (Žarko) Subotić, rođen 1974. Povreda od detonacije, 30.9.1995. godine.
NIКOLA (Marinko) Trivunović, rođen 1972. Ranjen u rame, 30.9.1995. godine.
GORAN (Mitar) Trivunović, rođen 1972. Ranjen u glavu, 30.9.1995. godine.
MILE (Mlađen) Trivunović, rođen 1965. Ranjen u glavu, 1.10.1995. godine.
VLADIMIR (Milan) Zobić, rođen 1952. Povreda od detonacije, 30.9.1995. godine.
NEDELJКO (Vasilije) Živanić, rođen 1967. Ranjen u desnu nadlakticu, 30.9.1995. godine.
SLAVIŠA (Danila) Živanić, rođen 1975. Ranjen u desnu nogu i obe ruke, 30.9.1995. godine.
DALIBOR (Strahinja) Živanić, rođen 1974. Ranjen u nadlakticu, 1.10.1995. godine.
NEDELJКO (Jovo) Trivunović, rođen 1956. Ranjen u glavu, 1.10.1995. godine.
JOVICA (Branko) Samardžić, rođen 1965. Ranjen u debelo meso, 1.10.1995. godine.
DARКO (Boro) Malešević, rođen 1970. Ranjen u podlakticu, 1.10.1995. godine.
BORISLAV (Pero) Malinić, rođen 1965. Ranjen u stopala, 1.10.1995. godine.
RATOMIR ili RADOMIR (Mirko) Josipović, rođen 1968. Ranjen u levi kuk, 1.10.1995. godine.
MLADEN (Svetozar) Đekić, rođen 1958. Povreda desne ruke, 1.10.1995. godine.
MILENКO (Miladin) Trivunović, rođen 1953. (Nema podataka jeli ranjen ili povređen i koji dan).
ZAROBLJENI BORCI 27. MTBR. NA VUČIJOJ PLANINI – TESLIĆКO RATIŠTE 30. SEPTEMBRA 1995. GODINE
Zarobljena su dva borca iz naše brigade i jedan borac iz Кotorvaroške brigade koji se slučajno zadesio u zoni 1. Motajičkog bataljona 27. Mtbr.
Zarobljeni borci iz naše brigade: DRAGAN Gunjević i MILAN Milinković. Ova dva borca razmenjena su na Svetog Savu 1996. godine.
Zanimljivo je pogledati izveštaje od 1. 2. i 3. oktobra 1995. godine neprijateljskih snaga u svojim komandama korpusa. Delovi 319. 330. 303. i 706. brigade tzv. ARBiH u kojima strogo odbijaju da napadnu ponovo 27. Mtbr. i 3. i 5. bataljon 2. Teslićke brigade koja je tada bila u sastavu naše 27. Mtbr.
Večna slava i hvala, našim poginulim saborcima iz 27.mtbr.
(Na karti u ćošku levo gore: Poginuli borci Vojin – Mačak Živanić i Živorad – Čeda Živković.)
R-F Fotografija R.B: 121.

Novinski zapis u Srpskoj Vojsci  Pobjeda na Vučijoj planini, 3.11.1995. godine, str. 24, piše:

Vučja planina je postala poznata kao stub odbrane naše otadžbine, na ovom području i kao kota čijim bi padom, s obzirom na konfiguraciju terena, iako se nalazi nekih pedesetak kilometara sjevernije, bio znatno ugrožen grad Teslić. Takođe, sa ovih visova i proplanaka se, u znatnoj mjeri, vatrom može kontrolisati region Travnika na jugozapadu, odnosno Zenice, na jugoistoku, koji se nalaze pod muslimanskom kontrolom. Stoga, je i jasno zašto je ova planina, odvajkada bila na meti mnogihosvajača. Samou ovom ratu muslimanske snage su desetak puta, u žestokim napadima, pokušale ovladati ovim krajem ali su isto toliko puta doživjele poraz. Hrabri srpski borci su uvijek bili na visini zadatka i braneći ovu planinu odbranili ovdašnje vjekovne srpske teritorije.
Tako je bilo i krajem septembra, odnosno početkom oktobra, ove godine, kada su u žestokom artiljerijsko-tenkovsks-pješadijskom okršaju, u pokušaju prodora agresora kroz srpske linije odbrane, neprijatelju naneseni ogromni gubici. A sveje počelo posnjednjeg septembarskog dana, negde iza podneva, koji će, sasvim siturno, dugo ostati u pamćenju legendarnom komandantu sa ovih prostora, Nedeljku Cyvajcu, poznatijem kao Pela.

Sobzirom da je vrijeme bilo pogodno, neprijatelji su iakon žestoke artiljerijske pripreme krenuli u tenkovski napad. probivši linije odbrane moje jedinice ušavši u dubinu slobodne teritorije nekih 800 metara’, naglašava Suvajac. Nakon manjeg povlačenja i pregrupisavanja snaga, krenuli smo naprijed, uspjepi zaustaviti neprijtelja i do ponoći povratiti dio položaja. Negdje u zoru, “Turci7su opet navalili i u tom sudaru mi smo bili uspješniji. Naime, odgovorili smo tenkovskim kontraudarom.i uvođenjem u borbu naših udarnih grupa, koje su zaustavile i ovai napad.- Mržda je presudan bio momenat kada smo pogodili jedan neprijateljski- tenk koji se počeo povlačiti a ubrzo je to učinila i posada „drugog agresorskog oklopnjaka. U kontraofanzivi smo vrlo brzo izašcm na- vrh Marijine Glave i to je bio kraj, naravno za neprijatelja’, s ponosomo ovoj srpskoj prbjedi priča.popuparni Pepa.
Bježe.ći pred srpskim.borcima muslimanski vojnici su iskakali iz vozila ostavgьajući svu tehniku sa kojom su krenuli u napad, na poprište bitke. Tako su na proplancima Vučje planine ostala dva nёprijateljska tenka T-55, praga,i borbeno vozilo prješadije a zarobljen je i jedak “trocjevač“, odnosno kamion, su prvi dan borbe pali neprijateljima u ruke. Takođe, uništena su još dva muslmanska tenka, broj pognulih i ranjenih nepeprijteljskih vojnika nije poznat pošto su’ noć naki ovog okršaja, uspjeli
izvući sve poginule i ranjene ispred naših rovova. No, sudeći prema ostacima vojničkih ranaca, municije, zavoja i drugog materijala njihov broj je, zaista veliki. Jedan od zaslužnih za odbranu ovih srpskih prostora, svakako je i Nenad Todorović, vođa jedne udarne grupe, koji je sa svojim borcima preokrenuo tok bitke u našu korist.
Naš zadatak je bio da uspješno vratimo privremeno zauzete teritorije i mi smo u tome uspjeli, ističe Todorović. Biloje žestoko ali su momci imali snaga i odlučnim odgovorom vratili sve naše rovove te uspostavili ranije linije odbrane; Možete zamisliti u kakvom su se rasulu agresori povlačili kada su procijenili da će brže bježati Pješke nego u tenkovima. koje su ostavili na ovoj visoravni’, naglašava mladi, ali već iskusni, Nenad Todorović.
Slična su iskustva i Mirka Trivunovića koji je, takođe, bio neposredni učesnik ovih borbi.n ‘Iako su muslimani uspjeli poskidati mine iz našeg minskog polja te čak obiъežiti prolaze, mi smo na kraju pokazali ko je stvarni gospodarovih visova i proplanaka. Borbaje bila prsa u prsa na 10-15 metara, ali smo im ovaj put pokazali da definitivno nemaju šanse pa makar udarili i sa tri puta jačim snagama’, odlučan je Trivunović
A da ovi visovi ali i druge obližnje kote, na ksjima su još krajem septembra pali prvi godi. neprobojni bedem u odbrani srpstva potvrđuju i riječi Rajka Radulovića, komandanta jedinice koja već godinama brani granice naše otadžbine na teslićkom ali i drugim ratištima.
Iako je posljednjih mjeseci bilo žestokih napada. stanje na ovom rašštu je. vojnički rečeno, stabilno. Bez obzira što je neprajatelj u posljednjem okršaju na Vučjoj planini imao i vjesne početne neuspjehe, mi smo pokazali kakva je snaga naše jedinice i nadam se daje shvatio da smo mi na ovom dijelu fronta stabilni) jači, te da neće više olako kretati na ovaj pravca. I u buduće ćemo odgovoriti na sve napade onako kako su ovi borci naučili, i nadam se da ova prostranstva, zauvijek ostati u naš rukama, ističe Radulović.“
U svakom slučaju i posljednja bitka ivet srpska pobjeda na Vučjoj planini pokazu i dokazuje; da će ključ odbrane i opstanka srps naroda u ovim krajevima, upravo, u njiho rukama. Bolje rečeno, neprijatelj će biti koliko jak koliko mu to srpski borci dopuste događaji s kraja septembra i početka oktobra ovim prostorima. potvrđuju da će narod i vojska ovog kraja. do posljednjeg, braniti vekovne srpske teritorije. Odbrana Vučje planine upravo primjer za to..3.11.1995.str.24

[1] Isto, str. 200

[2] Isto, str.202

GLAS BORCA LPBR U 1.MTB 27.MTBR