Na današnji dan 1994. poginulo osam boraca iz Smrtića, pripadnika Motajičkog bataljona
Oko 6 časova 1. juna 1994. godine 120. laka brigada GŠ tzv. ARBiH “Crni labudovi” u sadejstvu sa 318. i 320 brigadom 3. korpusa tzv. ARBiH napadaju 1. bataljon – Matijički 27. mtbr Derventa 1.KK VRS, težište napada ide na četu iz Smrtića, pod komandom Vojina – Mačka Živanića.
Negde na pola puta Podvolujak – Mašinski vis. U samom napadu zauzeta su tri naša rova. Iako zvanični podaci kažu da su tri živa borca bila zarobljena. Posle godina istraživanja sa velikom sigurnošću mogu da kažem da su minimalno 4 borca živa zarobljena, a za ostale borce je upitno kako su poginuli.
Poginuli – zarobljeni PETKO (Živojin) ŽIVANIĆ, rođen 19.4.1957. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići
DRAGO (Dušan) ILIĆ, rođen 20.3.1956. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
VELIBOR (Dragoslav) MILINKOVIĆ, rođen 9.5.1971. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
ČEDOMIR – Čedo (Miladin) MILINČIĆ, rođen 18.9.1957. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
ŽELJKO (Savo) STOJČIĆ, rođen 6.2.1962. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
NEDELJKO (Stojan) SLIJEPČEVIĆ, rođen 5.12.1950. godine Gornji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
SLAVOJKO (Dragomir) JODIĆ, rođen 19.9.1973. godine Derventa, opština Derventa. Poginuo – zarobljen u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
NOVICA (Jovo) SAMARDŽIĆ, rođen 12.5.1968. godine Donji Smrtići, opština Prnjavor. Poginuo – zarobljen živ u borbama 1.6.1994. godine, rejon Podvolujak – Zavidovićko ratište. Ubijen oko 15.7.1994. godine u bazi “Crni Labudovi” 120. laka brigada GŠ tzv. ARBiH u Kaknju. Razmenjen 5.8.1994. godine. Pripadnik 1. bataljona – Motajičkog 27. mtbr. Sahranjen Smrtići – Prnjavor.
U zvaničnim podacima pored zarobljenog Novice Samaradžića, zarobljeni su Željki Gavrić i Radovan Đekić. Radovan je bio ranjen u desnu nogu (predeo koleno), Željko je bio lakše ranjen, Novica je ranjen u predelu leđa sa lakšim ranama. Gavrić i Đekić su pušteni živi, razmenjeni 7. avgusta 1994. godine.
Gavrić i Đekić nikada nisu dali izjavu pred sudom a vezano za ovaj ratni zločin na Vozućkom ratištu. Radovan Đekić preminuo je 28.7.2020. godine u 65-oj godinu života. Jedini živi svedok a koji je bio zarobljen je Željko Gavrić.
Ispred Doma VRS Derventa
Na fotografiji komemoracija u Derventi kod Doma vojske Republike Srpske 31.7.1994. godine za poginule pripadnike 1. bataljona – Motajičkog 27. mtbr. Koji su poginuli na Vozućkom ratištu 1. juna 1994. godine. Razmena poginulih boraca bila 28.7.1994. godine a identifikacija je bila 30.7.1994. godine u Doboju. Većina sahranjena 31.7.1994. godine Smrtići – Prnjavor. Večna slavi i hvala!
Izvor FB grupa: Dvadeset Sedma Motorizovana brigada VRS – Derventa
Galerija 1.mtb na Vozućanskom ratištu
Iz knjige Bitka za Vozuću, str.254-257
Odbrambenu liniju od rijeke Krivaje do Čukure preuzeo je krajem aprila Motajički bataljon, u narodu poznatiji kao „Pepin“, iz sastava 27. motorizovane brigade (Derventa). Važio je za jednu od najčvršćih jedinica u VRS, a njegov komandant kapetan Nedeljko Suvajac Pepa (1949 + 2003) za starješinu kome se vjeruje
Obaviještena o predstojećoj ofanzivi, komanda bataljona je izvršila temeljite pripreme za odbranu, popunila jedinicu ljudstvom i MTS i podijelila zaštitne maske u slučaju napada bojnim otrovima.
Napali su ih pripadnici elitne brigade „Crni labudovi“, uz upotrebu „zolja“ i tenkovsku podršku, probili odbranu i zauzeli nekoliko rovova na objektima Pavetina kod Podvulujaka i Mašinski vis (Visić , p. 613). Imali su dva poginula: Ahmed Gibić iz Tuzle (1973) i Elvir Kevilj (1974) iz Kaknja.
„Crni labudovi“ su tokom borbe zarobili Novicu Samardžića, Čedomira Milinčića, Željka Gavrića i Radovana Đekića i sproveli u svoju bazu Brežani kod Kaknja. Tu su ih zlostavljali i mučili. Novica (Jove) Samardžić (1968) f80 iz donjih Smrtića je podlegao od batina u zarobljeništvu oko 15. jula 1994. godine. Njegovo mrtvo tijelo razmijenjeno je 5. avgusta iste godine. Tijelo Čedomira (Miladina) Milinčića (1957) fV1 iz sela Gornji Smrtići razmijenjeno je i sahranjeno krajem jula. Bio je jedinac u roditelja. Radio u Sloveniji. U braku sa Milicom dobio dvoje djece. Odlikovan posmrtno za hrabrost – Medaljom Gavrila Principa.
Željko i Radovan su takođe podvrgnuti mučenju, ali su ipak pušteni živi, i nikada nisu pozvani da svjedoče pred nekim sudom.
Dalje napredovanje „Crnih labudova“ u rejonu Podvolujaka zaustavili su pripadnici Izviđačkog voda iz Motajičkog bataljona, Udarnog bataljona 4. olpbr VRS i jedne čete 1. bataljona vp 1. KK koju je vodio poručnik Dragan Talić. U tim borbama ranjeni su poručnici Talić i Blagojević, kao i pet boraca iz interventnih jedinica.
Komandant Udarnog bataljona, poručnik Zoran Blagojević-Zoka zapisao je u svojim Ratnim bilješkama:
Ovaj put muslimanske snage iz dva korpusa djeluju sinhronizovano. Zahvaljujući „izvoru” znamo šta nam spremaju. Imaju više brigada, nego mi vodova. Procjenjujemo 10:1. Da svako ispali samo po jedan metak! Imamo li dovoljno municije i granata za topove? Hvata me neka jeza, koju pokušavam prikriti. Dobro su se spremili i razradili do u detalje. Javili smo da se vrate svi naši borci sa odmora, sprema se velika bitka. Mislili smo da to ima samo u filmovima. …