Dan kasnije, 5. avgusta, hrvatska vojska je ušla u gotovo napušten Knin i istakla zastavu Hrvatske, dok su kolone izbjeglica preko srpskih teritorija u BiH krenule ka Srbiji.Prema podacima „Veritasa“, tokom „Oluje“ iz domova je protjerano više od 220.000 krajiških Srba, a na evidenciji se nalaze imena 1.869 poginulih i nestalih Srba, od kojih 1.220 civila.Međunarodni sud pravde je u presudi iz februara 2015. godine „Oluju“ okvalifikovao kao etničko čišćenje, ali ne i kao genocid, mada svjetski eksperti za tu oblast tvrde da je ta operacija imala sve karakteristike genocida, prenosi RTRS.
NOVI EGZODUS SRPSKOG NARODA, pisao je Naš zavičaj Prnjavor, novembra 1995. godine:
Novembra 1995.
„Humanitarne i druge organizacije, kao i stanovnici naše opštine, u okvirima svojih mogućnosti, pružili pomoć protjeranom narodu iz zapadnih dijelova naše Republike.
Od 16. septembra do 1. oktobra u kolektivnom smještaju, koji se nalazio u učionicama i dvoranama Srednjoškolskog .centra „Rada Vranješević” i OŠ „Nikola Tesla“, registrovano je 4.816 prognani. Srba s područja opština Drvar i Petrovac. dok je kroz Prnjavor na putu za Derventu, Brod, Šamac. Modriču i druga mjesta, dnevno prolazilo i po 8 hiljada.
Ratna predsjedništva opština Drvar i Petrovac odredila su, od 1.118 porodica, koliko ih je pristiglo u Prnjavor, samo oko 400 porodica koje su dobile smeštaj u našoj opštini.
U prioritetu smještaj bile su porodice poginulih boraca i invalida ovog srpskog odbrambenog rata. Preostali su, nakon petnaestodnevnog okrepljenja u Prnjavoru, sa svojom imovinom, koja se nalazila u konjskim zapregama, traktorskim prikolicama i automobilima, najčešće s jednim zavežljajem, nastavili u druge opštine naše Republike.
Valja istaći da su prosvjetni i drugi radnici, predvođeni profesorom Milanom Hrgićem, uložili izuzetne napore na organizaciji kolektivnog smještaja. Oni su velikom broju unesrećenih petnaestak dana bili domaćini , vodeći brigu ne samo oko ishrane, nego oko svega što je trebalo djeci, ali i starim i iznemoglim licima.
U organizaciji Opštinskog štabacivilne zaštite Prnjavor, koji je koordinirao sve poslove u ovoj humanitarnoj akciji , u pripremanju hrane, što je obezbijedio Opštinski odbor Crvenog krsta, nadljudske napore uložili su i zaposleni u, Hotelu „Nacional“, a predvodila ih je Nada Vuković, upravnica objekta i članice Kola srpskih sestara, sa predsjednicom Nadom Vejinović na čelu. Za cjelokupno zalaganje Opštinski štab Civilne zaštite uputio im je javnu pohvalu.
Prnjavorčani su se i ovaj put , baš kao i prilikom avgustovskog egzodusa srpskog naroda iz okupirane Srpske Krajine, pokazali svoju plemenitost i stalnu spremnost da drugima u nevolji pomognu“.(N.Sančanin)
februar 1994.
Inače, prnjavorski borci iz 1.lpbr i drugih ratnih jedinica, su u više navrata pomagali srpski narod na Zapadno Slavonskpom ratištu 1991. godine (tri poginula iz 1.lpbr i 10 iz drugih brigada JA) i Benkovačkom ratištu 1993/94. godine (tri poginula iz 1.lpbr i sedam „Vukova sa Vučijaka“). Pomoć je pružila i opština Prnjavor i pozadinska baza 1.lpbr u pozadinskom obezbjeđenju izbjeglog naroda.
