Đeneralštab VRS.
Dan uoči donošenja odluke o osnivanju vojske, 11. maja 1992. godine , formiran je uži dio Glavnog štaba buduće vojske sastava četiri generala, sedam pukovnika i jedan kapetan svi profesionalna vojna lica već bivše JNA.
U formiranju Glavnog štaba i njegovom prvobitnom funkcionisanju prvih dana učestvovali su: general-major Milan Gvero, pukovnik Mićo Grubor, pukovnik Milan Lukić, general-major Đorđe Đukić, pukovnik Zdravko Tolimir, pukovnik Dušan Kovačević, pukovnik Stevan Tomić, pukovnik Jovo Marić, kapetan Dragomir Pećanac i pukovnik Petar Salapura.
Glavni štab Vojske Republike Srpske formiran u Crnoj Rijeci, ispod Javor planine, devet kilometara sjeveroistočno od Han Pijeska.
U toku rata, u Crnoj Rijeci, GŠ je razmješten u tri montažne barake sa pomoćnim, takođe, montažnim objektima. Na kilometar i po, istočno od baraka, ranije je uređeno podzemno komandno mjesto („G-1“), ispod vrha Javor palnine, zvano Veliki Žep, kapaciteta 500 ljudi, sa svim uslovima za život, rad i komandovanje, bez dodira sa spoljnim svijetom, autonomno za 6 mjeseci.
Korišteno je u toku NATO agresije na Republiku Srpsku i pri očekivanju vazdušnih udara. Pozadinsko komandno mjesto je organizovano u Han Pijesku, gdje je bio smješten i pres-centar GŠ-a, dok je vojna bolnica GŠ-a bila smještena u Sokocu
U avgustu 1992. godine država mijenja ime u Republika Srpska, pa samim tim i vojska dobija naziv Vojska Republike Srpske.
Struktura , formacijski, organizacioni sastav i strateško – taktičko djelovanje tokom rata 1992-1995. godine uglavnom su oslikavali glavni cilj nastanka Republike Srpske. U suštini Vojska Republike Srpske bila je odbrambena vojna formacija koja je, prije svega, nastojala da zaštiti narod i teritoriju od uništenja, odnosno osvajanja.
Popuna vojske je vršena državljanima Republike Srpske bez obzira na nacionalnost, ali je s obzirom na nacionalni sastav stanovništva, ratna dešavanja, jasno da su apsolutna većina bili Srbi. Primjenjivan je sistem vojne organizacije mješovitog tipa, koja se popunjavala vojnim obaveznicima, vojnicima na odsluženju vojnog roka, vojnicima po ugovoru i profesionalnim oficirima i podoficirima.
Vojska Republike Srpske bila je organizovana na osnovu iskustava organizacije primjenjivane u Jugoslovenskoj narodnoj armiji. Naravno , izvjesne specifičnosti ratovanja na prostorima Bosne i Hrecegovine (dužina linije odbrane Republike SRPSKE oko 2.500 km) donijele su i nove karakteristike vojske. U odnosu na jedinice iz prethodne zajedničke države, jedinice Vojske Republike Srpske su bile manjeg brojnog stanja sa slabijom pokretljivošću i više vezanosti za matičnu teritoriju regiona i opština na kojoj su formirane i sa koje su snabdijevane.
Što se tiče brojnog stanja vojske ta brojka je od 210.000 – 215.000 ljudi u toku rata. Od tog broja su po statistikama oko 2% bili pripadnici stalnog sastava dok je 98% bilo iz rezervnog sastava vojske, tj. mobilisani pripadnici. Drugi podaci govore o broju od 206.000 ili o 209.000 pripadnika vojske. Mobilizacijski potencijal bio je procijenjen na 284.000 boraca.