Polovinom jula 1995 general Rasim Delić naredio je 2.i 3. korpusu tzv. AR BiH da nastave borbene operacije na potezu Vozuća-Ozren, prethodno informisan da glavnu jedinicu za taj zadatak predstavlja Odred „El mudžahid“. Pripadnici Drugog korpusa izveli su 20. jula pod šifrom „Bradinj 95“. Napad su borci 4. ozrenske lpbr VRS uspješno odbili.
Sutradan, 21. jula, počinje operacija 35. dKoV nazvana „Proljeće 95-1“, sa ciljem ovladavanja gredom Malovan i potiskivanja srpske odbrane sa preostalog dijela Podsjelova.
Operacija je obuhvatila uzak napadni prostor od šest kilometara, između srpskih sela Kosa i Čevaljuša,kako bi se odbacila prednja linija odbrane,sa kote 673 kod Okolaca i 685 kod Volujače,551 iznad Sjenokosa , 557 i 571 na gredi Malovan, ovladalo teritorijom sela Krčevine,Gornjani i Borovac, izbilo na objekat Kvrga i presjekla jedina preostala komunikacija od Vozuće za Ozren.Posebno je na nišanu bio objekat 551.Glavni pravac napada je bio od Sjenokosa prema Visu,a pomoćni Podsjelovo-Kvrge. Pored već pomenutog Odreda fanatizovanih Arapa i njihovih domaćih sljedbenika (ukupno 600 boraca),u operaciji uzimaju učešće Četvrti manevarski bataljon iz Zavidovića, „Zelene beretke“ iz Željeznog Polja, jedinica “Asim Čamdžić“, IDČ dvije brdske brigade, 228. i 229., izviđači 327. viteške brigade iz Maglaja, te Peti manevarski bataljon iz Maglaja. Početni udar „uklinjavanja“ u srpsku odbranu, ubacivanjem kroz međuprostore, koga je planirao operativac „Al Kaide“ Bilah Muatez pod šifrom „El-Kerama“ („Bitka ponosa“) , ponovo je izveo Odred „El mudžahid“ prema odbrani Trećeg bataljona Prnjavorske brigade VRS. Prethodilo mu je temeljno izviđanje. Mudžahedinske udarne grupe su brojale po dvadesetak ljudi, naoružanie vatrenim i hladnim oružjem, i najsavremenijim nitroglicerinskim puškama,koje su ispaljivale bombe i stvarale paniku među braniocima.
Glavni pravac udara: Sjenokos-Vis-Markovića vis (tt 556) -Đurića vis (tt 505). Vatrenu podršku davala su tri tenka. Prvo su zauzete kote 685 na Podsjelovu,i 551 na Malovanu,a potom je izvršen frontalni napad,uz artiljerijsku i tenkovsku podršku, na liniji Podborski potok-Podsjelovo-Jezero- Gaj- Sjenokos- Malovan. Žestoke borbe donose gubitke na obije strane. Na Jasičkoj kosi (kota 365) u rejonu Kestena, 21 . jula poginulo je šest pripadnika MUP-a RS (Posebna jedinica policije iz Centra službi bezbjednosti Doboj).
U bliskim krvavim borbama na Malovan gredi poginula su četiri muslimanska borca,od kojih trojica iz IDČ „Asim Čamdžić“.Na koti 551 iznad Sjenokosa ginu dva borca tzv. AR BiH.Istog dana muslimanske snage predvođene mudžahedinima su potisle srpske snage sa Skradina kose, Markovića visa i stigle do naselja Krčevine, Kesten i Čevaljuša, koja su zapalili. Napadači su preko objekta Rudenjak izbili na Đurića vis, golo uzvišenje bez rastinja i drveća,što im je onemogućilo brzo utvrđivanje. Srbačka i Četvrta ozrenska brigada VRS su stavljene u obruč,a veza sa pretpostavljenim komandama prekinuta,pa su odluke donošene samostalno. Trebalo je reagovati odmah. Iz Srbačke brigade je izdvojen Izviđački vod i poslat prema Borovcima. Iz borbe na Bradinju povučen je dio Udarnog bataljona 4. olpbr-Vozuća, pojačan vodom vojne policije, i upućen na Đurića vis. U ogorčenoj višesatnoj borbi, potiskujući sa svojim vodom mudžahedine sa Đurića visa, poginuo je komandir IDV „Švabe“ 4. Olpbr Dragan (Milenka) Tripunović -Tripa (1972) iz Medića. Pogođen puščanim metkom pao je na grudobran tranšeje, pa je dvojici njegove braće i ostalim saborcima trebalo truda i vremna da ga izvuku sa bojišta. Bio je hrabar, pouzdan i odmjeren.
Drugog dana,22.jula, u borbu je uveden Četvrti muslimanski manevarski bataljon,koji je u prodoru prema Prokopu, zauzeo gornji dio Malovan kose (kota 571), izbio u rejon sela Kosa, presjekao komunikacije i stavio branioce strateški važnog Paljenika u poluokruženje. Srpska odbrana je držala odsudnu odbranu na koti 529. iznad sela Kosa, i uspjela da potisne napadače sa dijela posjednutog prostora u selu Kesten. Dana 23.jula Odred „El mudžahid“ nastavlja napadna dejstva na pravcu Čevaljuša-Nikolino brdo gdje su ih zaustavili „Vukovi sa Vučijaka“, dok je u rejonu Malovana ubačena svježa Sedma muslimanska brigada iz Zenice. Zbog grčevite srpske odbrane i pogibije komandira udarne grupe, dva borca, i ranjavanja deset starješina i 25 boraca Sedma se povukla sa privremeno dostignutih položaja na Paležu i Prolomu. Dana 24. jula sa Ilijaškog ratišta je doveden Peti diverzantski odred (Peti bataljon 303. brdske brigade) i ubačen u rejon Bezimenog visa na Malovan kosi, ali ni on nije izvršio zadatak. Dana 25.jula u zonu borbenih dejstava uvedena je jedinica „Crni labudovi“,dok je 327. bigada povučena zbog toga što je njena komanda direktno pogođena iz artiljerisjkog oružja, prilikom čega je ranjeno više starješina. Dana 26. jula nije urodio plodom ni zajednički napor Sedme muslimanske i Petog (diverzantskog) bataljona 303.brdske brigade da u tri pokušaja zauzmu objekat Bezimeni vis i kotu 529. Pogibija majora Berin Kovačevića (1972) iz Doline, i Mirsad Buljubašić (1972), na Paljeniku, označila je kraj muslimanskim naporima da na tom dijelu ratišta naprave bitniji pomak. Pale su mnoge žrtve na obje strane,uz pomjeranje odbrambene srpske linije za dva kilometra ka dubini Ozrena. Ranjeni borci su zbrinjavani po brigadnim sanitetima, pošto je komunikacija ka bolnici u Tumarama bila pod udarom neprijateljske artiljerije,a potom i privremeno prekinuta. Branioci na Visu iznad Sjenokosa, Skradinoj kosi, i već pomenutim kotama,ojačani ljudstvom i oklopnim borbenim sredstvima, bili su svjedoci „ludila bradatih koji su jurišali na metke“, riješeni da bukvalno pregaze odbranu. U bliskim okršajima po dobro ukopanim tranšejama poginulo je 41 inostranih pripadnika Odreda „El mudžahid“.
U ovoj akciji poginulo je deset domaćih pripadnika „El mudžadhida“.
Tokom trajanja operacije „Proljeće 95- jedan“, tačnije od 16-30 jula, iz zavidovićke 328. brigade i 4. manevarskog bataljona, poginulo je ukupno 19 boraca, 26 teže i 76 lakše ranjeno.
Pukovnik Novak Đukić,komandant TG „Ozren“ 23. jula izdaje Zapovijest za napad broj 02-669/4,uz angažovanje postojećih snaga TG „Ozren“ ojačanih sanagama bataljon PJP MUP-a i Petog odreda specijalne policije, Izviđačke čete OG Doboj, sa ciljem da se neprijatelj odbaci sa dostignutih linija i obezbijedi komunikacija Vozuća-Tumare,koja se koristila samo noću i to pod posebnim uslovima.
Napad je počeo 27. jula ujutro u 9 sati,uz jaku artiljerijsku podršku. Srpske snage su bile podijeljenu u tri borbene grupe,kojima su komandovali komandanti posadnih lakih brigada, 4. Ozrenske, Srbačke i Prnjavorske. Prva borbena grupa je imala glavni pravac napada: Đurića vis-Markovića vis- selo Krčevine,dok su druge dvije zajedničkim snagama iz dva različita pravca išle prema koti 706 (rejon Šabine vode) na Podsjelovu. U rezervi je bila novopridošla 14. srpska lpbr.
Bez obzira što je nekoliko dana ranije Prnjavorska brigada pretrpjela velike gubitke u ljudstvu,ovom akcijom pokazuje da nije otpisana. Dodatno motivisana ciljem da se neprijatelju vrati milom za drago i da se povraćajem izgubljene linije pokuša stići do zarobljenih saboraca,ova brigada u sadejstvu sa dugim jedinicama (Vukovi sa Vučijaka, IČ OG Doboj,i Peti odred specijalne policije) veoma brzo je ostvarila zadatak,i izbila ponovo na Podsjelovo!
Druge jedinice uspijevaju vratiti neprijatelja sa dijela komunikacije na Skradinu kosu.
Od 27 do 29. jula 1995, iznenadnom srpskom kontraudaru, povraćen je desni dio izgubljene odbrambene linije na Podsjelovu, od kote 576 preko kote 685, Nikolinog brda do kote 518. i potpuno razbijen 4. bataljon 328. brigade A RBiH.