Izviđačko – diverzantska četa (brigadni izviđači)
Vojnički POGLEDI, 1996. godine.
Nalazimo se u posijeti jednoj od najelitnijih jedinica 27. motorizovene brigade, izviđačko – diverzantskoj četi starješine Stanka Sekulića.

Izviđačko – diverzantska četa, popularno zvana “ brigadni izviđači“, osnovana je na početku rata u maju 1992. godine, a osnivač jedinice bio je stariješina Davidović Nebojša, i sada neraskidivo vezan za nju. Grupi boraca iz Štrbaca koju je vodio Davidović u vrijeme najžešćih borbi za oslobođenje Dervente i probijanje koridora prema Srbiji, dobrovoljno se priključio veći broj malađih i odvažnih momaka sa našeg područja, ali i iz drugih krajeva. Ako ništa govori o mladosti jedinice, to je podatak da im je i sada prosijek starosti oko 23 godine, a svi su početkom rata bili četri godine mlađi.

Od prvog dana formiranja jedinice izviđači se uključuju i učestvuju u svim većim akcijama koje su bođene na tom ratištu, ne samom kao izviđači, već kao udarna grupa.

Posebnu sigurnost u izvođenju akcija davalo je prisustvo komandira njihove čete Nebojše Davidovića, kao školovanog stariješine, koji je ličnim primjerom davao postreh ostalim borcima.

Izviđači posebno ističu veoma dobru saradnju sa četom vojne policije sa kojima su učestvovali zajedno u skoro svim borbama od početka rata.Skromni po prirodi, nisu htjeli da im spominjemo imena, jer smatraju da je svako dao onoliko koliko je mogaou ovoj našoj borbi za slobodu.

Ipak su se sa dosta ponosa prisjećali pojedinih akcija u toku rata, a posebno na derventskom ratištu. Naročito ističu da su zajedno sa vojnimpolicajcima dva puta učestvovali u napadu na Babino brdo, gdje je bilo teških borbi ili u napadu kada je konačno oslobođeno Bijelo brdo. Intezivne borbe vođene su i na prostorima Čelaruše, Gašnjače, sve do konačnog oslobađanja Broda i srpske Posavine.

Bilo je i primjera pojedinačnog junaštva, izlaženja pred tenk, direktnih susreta ssa ustašama, izviđanja i osmatranja pod tenkovskim granatama i sličnih situacija .

Najveći dio svog borbenog puta izviđačko – diverzantska četa je slijedila ratni put brigade, nakon derventskog ratišta, izviđači su sa 2. mtb otišli na Vlasenicu gdje su doprinjeli da se svi postavljeni zadatci sa uspijehom izvrše.

Po povratku sa Vlasenice izviđači su upućeni na ratište oko Doboja, gdje su u rejonu Svijetleće učestovali u akciji vraćanja izgubljenih položaja, a nakon toga su se ponovo priključili 27 mtbr na zavidovićko – maglajskom ratištu.Sa tog ratišta su više puta upućivani kao pomoć susijenim jedinicama, kao na Karanovcu, na Vlašiću gde su sa uspijehom učestvovali u slamanju muslimanskih ofanziva na ovom prostorima Republike Srpske, prije nego što je 27. mtbr došla na sadašnje položaje.

U poslednje vrijeme, zajedno sa interentim vodovima naših bataljona i četom vojne policije, uključeni su u Udarni bataljon koji je formiran u brigadi i učestvovali u svim borbama koje je vodio taj bataljon. Tu se posebno ističu borbe na vraćanju izgumljenih položaja u rejonu Kosovnjaka i Previje u avgustu, u rejonu 1. mtb na Vučijoj planini krajem septembra i početkom oktombra prošle godine, te u svim onim borbama gdje je bilo potremno pomoć interventnih i udarnih grupa.

Izviđači često kažu da se mnogi njihovi uspijesi prepisuju drugima i da ti drugi često pokupe slavu samo za sebe. Mada je nemoguće u ovako jednom kratkom članku prebrojati sve one uspijehe koje je brigada postigla u odbrani Republike Srpske.

Posao izviđača nije nimalo lagan. Kako sami kažu, kroz njihovu jedinicu je prošlo dosta boraca, mnogi su brzo vidjeli da to nije za njih, ali jezgro jedinice se uspijelo održati, tako da imamo dosta boraca koji su u ovoj jedinici od početka rata.Izviđaći sa ponosom i tugom sjećaju svojih pet poginulih samoraca, koji su za slobodu dali najdragocenije što su imali, svoje živote, Tome Božića, Saše Davidovića, Slavka Gajanina i Josipa Stupljaka viječno će živijeti u srcima njihovih drugova. Pored petorice pogunulih izviđači su imali više od 50 ranjenih boraca od kojih je nekoliko i više puta ranjavano. Za svoje uspijehe izviđači su više puta pohvaljivani od strane komadanta brigade, petorica su proizvedena u čin vodnika, petorici su dodeljena odlikovanja a četvorica su nagrađena pištoljima. Pošto je riječ o mladim ljudima, dosta njih je izrazilo želju da ostanu u VRS, da sačuvaju ono šta smo steli i u to ime, poželimo im mnogo sreće.